Νιώθω το σώμα μου να ανατριχιάζει από το αεράκι που με διαπερνά και αυτομάτως σηκώνομαι να κλείσω το μισάνοιχτο παράθυρο.. Η ώρα είναι 7:00..
"Όλια σήκω πρέπει να ετοιμαστούμε." "Μμ τι ώρα είναι;" "7:00, σε μια μισή ώρα πετάμε." Λέω νευρικά και την σκουνταω.. "Καλά ντε σηκώθηκα.."
Βρισκόμαστε στο αεροδρόμιο και ο προπονητής μας επισημαίνει κάποιες λεπτομέρειες για τον πιο σημαντικό αγώνα της ζωής μας.. "Λοιπόν μιας και σήμερα έχετε την μέρα ελεύθερη και αύριο είναι ο αγώνας σας θέλω προετιμασμενες και όχι ξενύχτι σήμερα..Επίσης θέλω να θυμάστε αυτά που είπαμε." Μόλις τελείωσε τον μίνι λόγο του ακούστηκε από τα μεγάφωνα η ανακοίνωση της πτήσης μας..
Κάθομαι στο αεροπλάνο με την Όλια και ακούω μουσική ώστε να χαλαρώσω! Νιώθω τα βλέφαρα μου να βαραίνουν και παραδιδομαι σε έναν γλυκό ύπνο!
Επιτέλους φτάσαμε..10 ώρες στο αεροπλάνο εχω πιαστεί.. "Τι θα κάνουμε σήμερα;" Ρωτάει η Όλια φανερά ενθουσιασμένη καθώς περπατάμε προς το ξενοδοχείο. "Δεν ξέρω..Ίσως να ξεκουραστούμε αν θυμάσαι αύριο έχουμε τον πρώτο μας αγώνα.." "Σιγά που θα μείνουμε μέσα!" Απαντάει αποφασιστικά.. "Ε καλά τι να περιμένει κανείς από εσένα" Λέω και σκάμε στα γέλια..
"Θα είμαστε μαζί στο δωμάτιο εστί;" "Ναι ρε.." Μπαίνουμε στο ξενοδοχείο και αφου μας έδωσαν το κλειδί ανεβήκαμε στο δωμάτιο μας.. Έχω μείνει άφωνη!!
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
