Your Master is Me
Chapter - 5 : " A boy comes to rescue or not "
" ဝသုန္ . . . "
ဝယ္စရာ႐ွိတာ ဝယ္ျပီးတာနဲ့ ထင္႐ွား ျပန္လာခဲ့သည္။
" အစ္ကို ျပန္လာၿပီလား "
" ေအး . . . မင္းအစ္မေတြေကာ ႏိုးၿပီလား "
အႁမႊာေပမယ့္ မိုးကဆုန္က မိုးဝသုန္ထက္ တစ္နာရီပိုႀကီးသည္။
" ကဆုန္ကေတာ့ မႏိုးေသးဘူး ၊ မမကေတာ့ ႏိုးၿပီ ၊ ဒါေပမယ့္ . . . "
မိုးဝသုန္မ်က္ႏွာက ေျပာေနရင္းနဲ႔ ညႇိဳးငယ္သြားတာေၾကာင့္ ထင္႐ွား စိတ္ပူသြားရသည္။
" မ်က္ရည္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ . . . ဝသုန္ . . . "
" မမ ဘာမွေတာ့ မျဖစ္ပါဘူး ၊ ဒါေပမယ့္ ျခံထဲမွာ ငူငူႀကီးထိုင္ေနတာ တစ္နာရီေလာက္႐ွိေနၿပီ ၊
စကားေျပာတာလည္း ျပန္မေျပာဘူး "
" ဟင္း . . . "
ထင္႐ွား သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။
" အဲ့ဒါဆို အစ္ကို သြားၾကည့္လိုက္ဦးမယ္ "
" ဟုတ္ "
ထင္႐ွား . . . မိုးဝသုန္ကို ေျပာၿပီးတာနဲ႔
ျခံထဲ ထြက္လာလိုက္သည္။
" မ်က္ရည္ . . . "
ဒန္းစင္ေလးေပၚမွာ ထိုင္ေနတဲ့ မ်က္ရည္ကို ေတြ႔တာနဲ႔ သူခ်က္ခ်င္းေျပးသြားလိုက္သည္။
" မ်က္ရည္ . . . ေဟ့ . . . "
ထင္႐ွား ေအာ္ေခၚေနေပမယ့္ မ်က္ရည္က တုတ္တုတ္ေတာင္ မလုွပ္ေခ်။
" မ်က္ရည္ . . . "
ထင္႐ွား . . . သူမ ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး ဘယ္ဖက္ပါးကို မနာနာေအာင္ ဆြဲလိုက္သည္။
" ေအာ္ . . . ႐ွား . . . "
ပါးဆြဲလိုက္မွပဲ သူ႔ကို ျမင္ေတာ့သည္။
ငယ္ငယ္ကတည္းက ဘယ္ေလာက္ဝမ္းနည္းပူေဆြးျပီး ေတြေဝေနပါေစ ပါးကို ဆြဲတာနဲ႔ တန္းသတိဝင္လာတတ္တာကို
ငယ္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ထင္႐ွားသာ
သိသည္။
" မ်က္ရည္ . . . နင္ ဒီလို ေနလို႔ မျဖစ္ဘူးေလဟာ ၊ ကေလးေတြက နင့္မွီခိုေနရတာ ၊ နင္ စိတ္ဓာတ္က်ေနလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ . . . "
YOU ARE READING
Your Master is Me
Romance" ငါ ကူညီရင္ ဘာေပးမွာလဲ " " နင္လိုခ်င္တာ မွန္သမ်ွ မ်က္ရည္ ေပးပါ့မယ္ " ( My Own Creation ) Write in 2016
