3
--MUN 2x’s POV
“Ah sirrr… nasira kasi yung eyeglasses ko at di ako makakita ng maayos ho, kaya yun naligaw ho ako…” Yun lang nasabi ko, eh ano pa bang e-explain ko? Yun nga ang nangyari…
“Ms. Rovero, I understand it pero lagpas ka na sa limit, that would be considered as cutting of classes, it’s almost time for your next subject at tsaka kailangan kitang patawan ng violation kasama narin yung corresponding sanction…. In which …”
Ahhhh, wag Sir.. Wag po.. maawa po kayo sakeeennn!
Nakayuko lang ako.Maraming pwedeng mangyari saken.
“Is community service. Kailangan mong linisin ang buong hallway for 3 hours.”
Nahihiya na ako kay crush… kawawa naman akooo….
I will miss the whole morning session… An taas naman ng hallway eh… NOOOOO! I am so cursed!
Lahat nalang ng kamalasan nangyari sa akin! Ano ba nagawa ko, I DON’T DESERVE THIS.
YOU DON’T DO THAT TO MEEEEEEE!
“No wait, I have just the job for you. Maswerte ka dito, Ms. Rovero.” Anong ibig sabihin ni Sir???? Anong swerte-swerte?
“You have to accompany our guest.” Whaaattt? Anong maswerte dun? Accompany the guest, nao ako Tourism? Ay napaka.. walang HI…
“Sir, ano pong…”Pinigilan ko na ang inis na lumiliyab sa balat ko.
“Basta, you’ll know it when you meet them, at tsaka tutulungan ka naman ni Mr. Rodriguez, sa totoo nga sa kanya naka-assign yung task na yan, but I decided to give it to you, bonus na rin yan.”
Hihihi… Kaya pala maswerte ako kasi, makakatrabaho ko si crush…! Ayeeee, ito na talaga ang pinapangarap ko. I better grab the opportunity, baka magka-inlaban pa kami..YES SIR, WITH ALL MY HEART I WILL DO MY BEST TO SERVE THE GUEST.
“Yes Sir.” Yun lang nasabi ko. Deep inside guto ko ng sumabog pero… di ko kaya eh, nahihiya ako. Well let’s face it, ganito talaga ako… I always wanted to feel normal just like the others, kasi buti pa sila kaya nilang kiligin, maisabi ang katotohanan, pero yan lang ang di magagawa ko. AKO NA ANG MANHID! Di ko kayang i-share ang secret ko!
“Okay you’ll meet them later. Just stay here first.”
Tumango lang kami. Lumabas na si Mr. Lacson. Tahamik lang kami. Di ako makapagsalita. Pinaglaruan ko nalang yung buhok ko.
SILENCE…..
SILENCE…..
SILENCE…..
“Hachooo!”
“Ay butiki!” Nabigla ako dun ah. ANG CUTE NIYA! Napatingin ako sa kanya.
‘Sorry.”
Nakasmile lang ako.
-DANIEL’s POV
Nabigla ako dun. I was just about to say what I feel pero nevermind, wala naman ding silbi yung efforts ko sa kanya, na-interupt kasi kami eh.
“Daniel, mas mabuti na bantayan mo yung mga kilos mo, baka anong sasabihin ng iba dyan…”
“Alam ko yun pero Kath, ayaw ko maging ganito.”
BINABASA MO ANG
WAITING FOR MR. RIGHT(EDITED)
Fiksi RemajaIsang napakahabang paghihintay. Kailan ako magtatagal? Hanggang kailan ako paglalaruan ng tadhana. Ako'y takot. Takot sa mapait na katotohanan. Takot masaktan at itapon na parang basura. Ano ba ang pakiramdam ng minamahal? Ito ba'y pangmatagalan? It...
