|022|

2K 93 22
                                    

Ik word bezweet wakker en knuffel het shirt tegen me aan. Ik blijf nachtmerries hebben. Ik wil gewoon dat Harry hier was om me te vertellen dat ze nep waren en dat hij me zou beschermen.

Maar hij is hier niet.

Ik probeer weer in slaap te vallen maar word al snel weer wakker. Ik kijk op de klok naast me die zes uur aangeeft. Ik besluit maar uit bed te stappen.

Ik poets mijn tanden en loop naar beneden, ik schenk wat koffie in en ga op de bank zitten.

Ik zet de tv aan als Luke binnenkomt. "Hee, Louis. Hoor jij niet te slapen?" ik schud mijn hoofd en kruip verder naar achter.

"Wil je w-wat te drinken ofzo?" hij knikt met een geamuseerde grijns op zijn gezicht.

"Bier." ik knik en loop snel naar de keuken toe. Ik raak in paniek als ik het bier nergens kan vinden. Ik ren naar de schuur toe, als daar ook niks te vinden is ren ik weer terug naar het huis. Als ik naar binnen ren bots ik tegen iemand op.

"Lou? Gaat het?" hij kijkt fronsend op me neer.

"Ik- waar is het bier?"

"Wil je bier dan?"

"N-Nee, Luke wilt. Ik heb bier nodig, Harry, anders-" hij geeft me een zoen.

"Het is op, ik weet zeker dat Luke ook andere dingen lust. Waarom bedien je hem überhaupt?" ik haal mijn schouders op en loop terug naar binnen.

"Het bier is op." zeg ik onzeker.

"Godverdomme Louis, kan je dan ook niks?" sist Luke.

"Sorry, ik ga naar de winkel!" ik wil de woonkamer uitlopen maar Harry stopt me.

"Laat je niet zo commanderen door hem, ga even zitten en ik schenk wat te drinken in, oké?" ik knik langzaam en kijk naar Luke.

"Ik vind hem eng Harry.."

"Ik weet het, nog eventjes en hij zal weer weg zijn. Maak je geen zorgen." ik loop weer terug naar de woonkamer en ga op de bank zitten.

Ik pak de afstandsbediening. "Louis." sist Luke.

"Ik ben godverdomme wat aan het kijken." ik vergroot mijn ogen als ik hem op zie staan.

Hij komt aanlopen en pakt mijn kaak vast. "Je moet ophouden met dat irritante gedrag van je, flikker." ik slik.

"Harry? Deze homo vertoont kutgedrag. Denk je ook niet dat we hem even moeten straffen?" Harry komt terug met de glazen en zet ze neer.

"Vind je niet dat we dat al genoeg gedaan hebben?" Luke lacht.

"Waar is de oude Harry die onschuldige jongetjes in elkaar sloeg?" Harry gromt.

"Precies, hij is onschuldig." sist Harry.

"Godverdomme, ik vertel de anderen wel dat je het niet durft." Harry vergroot zijn ogen.

"Zei ik dat ik het niet durf dan?" hij kijkt mij vragend aan.

Ik knik wild, hij moet zijn reputatie behouden. Hij zucht diep. "Ik durf het best."

Luke grijnst. "Doe het dan."

Hij komt voor me staan. Hij strijkt even over mijn wang en kijkt me aan. Ik knik opnieuw. Hij houdt zijn vuist omhoog waarna hij met een harde kracht tegen mijn gezicht aankomt.

Ik grijp mijn wang vast en slik.

"Sorry."

why me? // l sWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu