|003|

2.4K 118 72
                                    


Ik word wakker en raak in paniek, waar ben ik? Ik probeer de bank af te komen maar iets houd me tegen. Ik kijk omhoog en zie Harry wat me nog meer laat schrikken.

"D-doe me geen pijn, a-alsjeblieft" hij schud zijn hoofd.

"Ik doe je niks, voor nu dan. Mag ik kijken hoe erg je verwondingen zijn?" ik doe mijn shirt tot mijn navel omhoog.

"Al je verwondingen?" ik slik en doe toch maar mijn shirt uit, wie weet wat hij doet als ik het weiger.

Zijn mond valt open. "Wanneer heb je voor het laatst gegeten?" zijn ogen gaan van mijn borst naar mijn gezicht.

Ik denk even na. "Twee dagen g-geleden d-denk ik" hij haalt zijn wenkbrauwen op.

"Jezus, Louis. Je moet echt meer gaan eten" ik haal mijn schouders op.

"Ik leef toch nog steeds?" hij zucht.

"Je bent al twee keer flauwgevallen in twee dagen" ik kijk langzaam op. Dat is waar maar zo erg is dat toch niet?

"Maar i-ik.. ik ben dik.. dat zeg je v-vaak genoeg" ik voel tranen opkomen.

"Nee, je bent dun. Jeez, veel te dun" hij kijkt me aan maar ik kijk weg. Het is ook nooit goed, ben ik te dik, ga ik minder eten en dan ben ik te dun.

"Alsjeblieft, ga meer eten, dit word je dood" ik draai mijn hoofd weer naar hem toe en knik langzaam. Waarom helpt hij me? Hij heeft dit allemaal veroorzaakt.. en daarbij: waarom ben ik in godsnaam in het huis van mijn pester? Ik heb echt geen idee maar zolang het maar niet bij mijn vader is vind ik het goed.

"Net of jullie getrap enzo mijn dood níet word" hij fronst en schud zijn hoofd.

"Ik bestel wel een pizza, welke smaak wil je?" ik haal mijn schouders op.

"Maakt niet uit" hij knikt en pakt zijn telefoon.

"Hij komt zo" ik knik.

Ik voel dat ik moet spugen, ik ren snel naar de wc en gooi alles eruit, nu zit er helemaal niks meer in mijn maag, als er nog iets in zat dan.

Ik spoel door en loop weer terug naar de woonkamer. "Ga maar zitten en rust wat" mompelt Harry, ik knik.

Kort erna word er aangebeld, Harry loopt naar de deur en neemt de pizza's aan.

Hij doet de doos open. "Ik weet het niet.. je gaat me er toch mee pesten dat ik een vreetzak ben" hij schud zijn hoofd.

"Eet het nou maar" ik pak voorzichtig een puntje en eet hem langzaam op.

"Lekker toch?" ik knik. Lekker, maar ook vet. Ik denk dat ik wel meer ga eten want ik wil ook niet weer gepest worden omdat ik te dun ben.

"Dankje" hij kijkt me aan zoals ik hem weer ken. Koud en zonder emotie.

"Mhm, je bent nog steeds een vieze homo" ik slik en kijk naar beneden, hoe stom was ik ook om te denken dat er iemand om me gaf.

Ik zucht. "Ik weet het"

why me? // l sWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu