Waarheid of leugens?

Deel 25

Deel 25 uit Waarheid of Leugens?

Perspectief Amina

Ugh eindelijk in Marokko aangekomen ik werd gek van die wegen man. Toen ik aan kwam besprong iedereen me.

Mijn tante belde letterlijk heel de wereld om me te komen zien.

Ze weten eigenlijk niks over Achraf.
Dat is beter zo zodat ze niks over hem zeggen waardoor ik moet huilen.

Mijn ooms, tantes, neven en nichten kwamen allemaal. Dus je raad al wat ze gaan vragen over wanneer ga je trouwen bla bla.

Er werd aangebeld en mijn tante deed open.

Iedereen kwam binnen en ik groette de vrouwen met 4 gebruikelijke kusjes en mijn ooms en neven met een hand.

'So Amina je bent echt groot geworden'. Zei mijn tante en kuste mij steeds. Ik had daar echt een hekel aan en glimlachte maar.

'Dus wat voor werk doe je'? Vroeg mijn oom nieuwsgierig. Hij is ook in alles nieuwsgierig. Hij moet alles weten.

'Ben een verpleegster'. Zei ik maar echt niet met trots hoor. Iedereen glimlachten naar me en ze waren blij.

'Wanneer ga he trouwen benti'? Je bent wel oud genoeg hé'. Vroeg mijn tante. Alle ogen waren nu op mij gericht wat ik echt haatte.

Ik voelde de tranen al prikken. Ik was bijna verloofd ja maar mijn ex moest hem doden wilde ik zo graag zeggen... not.

'Ik weet het niet'. Ik zei dat maar. 'Hahaah benti trouw met mijn zoon kijk hoe lief en heeft een hele goeie baan.' Vertelde mijn oom.

Nou nee hij is echt lelijk en werkt gewoon in die winkels die je altijd om de hoek hebt in Marokko. hij wil graag met me trouwen vanwege mijn pasport nou nee dankje ga maar weg.

'Nee joh hoeft niet ben er niet klaar voor'. Mijn oom en neef waren wel teleurgesteld en probeerde mij over te halen maar ik zei nee.

'En met de zoon van Latifa dan je kent hem toch wel'. Zei mijn tante en iedereen stemde meteen in alsof hij hier was en me hand kwam vragen

De moeder van Yassin was hier ook want ze was er toevallig al.

Ik schudde met mijn hoofd en vertelde dat ik er niet klaar voor was. Iedereen zag er teleurgesteld uit ze willen graag dat ik met Yassin ging trouwen hé.

Ik wilde net opstaan totdat ik opeens werd tegengehouden door mijn oom. (niet de vader van Yassin)
'Wat is er 3ami? Vroeg ik.

'Luister jij trouwt of met mijn zoon of met Yassin klaar'. 'En wie ben jij om het voor mij te bepalen'. Vroeg ik geïrriteerd.

Hij liet me los en ik ging naar buiten. Wat denkt hij wel mij bevelen met zijn rot zoon te gaan trouwen of met Yassin flikker op joh.

Ik zag mijn buurjongen hij kwam naar me toe ik had hem echt lang niet gezien ben zijn naam nu al kwijt.

(Alles is in het Arabisch)

'Hey hoe gaat het je bent toch weer gekomen hé'. Zei mijn buurjongen.

Ik knikte. 'Ja hey wat is je naam ook alweer. Vroeg ik. mHahaha Soufian en jij'?

'Amina'. Ik stak mijn hand uit en hij gaf me een hand. We bleven zo even staan. ik zag dat hij te lang keek en ik voelde me ongemakkelijk.

'Kom je wat eten bij een restaurant'. Ik wilde eigenlijk niet gaan maar in stemde toch in.
'Gaan we met jou auto'? Vroeg ik.

'Ik heb alleen een oude scooter'. Zei hij en krabte bij zijn achterhoofd.

'Kom je met mijn auto dan'? Vroeg ik.
'Heb jij een auto'? Ja duh'. We liepen naar mijn auto en hij keek verbaasd.

Het was echt een simpele auto hoor.

'Mooie auto hoe krijg je het geld ervoor'. Vroeg hij.

'Hard werken joh'. En knipoogte naar hem. We reden weg.

Toen we aankwamen bij een restaurant hebben we gepraat over ditjes en datjes en het was gezellig.

Ik vergat alle omstandigheden wat er afgelopen tijd gebeurde. Soufian zei dat hij ging afrekenen en liep toen weg.

Ik pakte mijn telefoon er bij en sms'te mijn ouders. Was helemaal vergeten om dat te gaan doen.

Ik: hey veilig aangekomen in Marokko inshallah komen jullie ook veilig aan tot morgenX

Later reageerde mijn moeder gelijk.

Moeder: isgoed schat doe de groetjes doeiiX

Er kwam een jongen naar me toe lopen en ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.

'Hey schoonheid wat doe je hier alleen is wel gevaarlijk hé'. Hij knipoogde naar me.

Hij was echt lelijk man. Tfou wat walg ik van die jongens in Marokko.

'Nee ik ben niet bang en niet alleen.' En zwaaide toen naar Soufian

'Ze is met mij dus ga maar beter weg'. Zei Soufian en keek hem geïrriteerd aan.

De jongen liep teleurgesteld weg.
'Dankjewel Soufian'. Zei ik
'Geen probleem.' Doen die jongens hier wel vaker in Marokko.' Zei hij lachend

Aangekomen thuis nam ik afscheid van Soufian en liep naar binnen.
Iedereen was er nog. Wauw wat gezellig.

'Waar was je'. Vroeg mijn arme oma.
'Ik was even luchtje scheppen buiten.'
Vertelde ik. Iedereen was meteen opgelucht.

Ik liep naar boven en pakte mijn oordopjes en luisterde naar wat liedjes.

Bij bepaalde nummers moest ik huilen. Ik mistte Achraf gewoon zo erg gewoon niet normaal vriend.

Ik kreeg later een sms van Soufian.
Ik had er geen zin in ik wilde wat tijd voor mezelf. Maar opende het toch.

Soufian:hey schoonheid met soufian kom naar het dak dan kunnen we pratenx.

Ik had daar totaal geen zin in met Soufian te gaan praten. Hij is lief enzo maar ik wil niks met jongens temaken hebben ofzo na wat er is gebeurd.

Ik liep naar boven en zag Soufian al wachten bij zijn dak. Hij glimlachte naar me en ik glimlachte terug.

We praatte over van alles en nog wat tot hij op een onderwerp kwam waar ik totaal geen zin in had.

'Uhm Amina ik weet dat dit een gekke vraag is maar heb je een vriend'?

Ik voelde alle tranen naar boven komen. Ik voelde mijn ogen prikken en verdroeg het niet meer. Ik hield het toch vol.

'Uhm Amina heb ik iets verkeerds gevraagd.? Vroeg Soufian. 'Nee hoor maar ik heb geen vriendje'.

Het deed pijn om dat te zeggen maar het is zo ik heb geen vriendje of man. Ik heb niemand en wil niemand

'Jij?' Hij schudde met zijn hoofd. 'Ik wacht op de ware en als ik zeker weet dat ze mij ook wilt dan vraag ik haar hand meteen.'

Hij knipoogde naar me en ik werd rood. 'Trustte schoonheid'. En hij liep weg en liet me verbaasd achter.

Weer een stukje vandaag morgen inshallah nog meer💋