Waarheid of leugens?

Deel 41

Deel 41 uit Waarheid of Leugens?

Perspectief Amina

Ik lag met koppijn in mijn bed. Het is nu zo'n 08:00 en ik heb geen slaap. Ik ben niet naast Achraf wakker geworden. Dat mag hij lekker naast Halima doen.

Ik zag de deur van mijn kamer in een ruk open gaan en zag Adam en mijn vader boos binnenkomen. 'Wat doe jij hier'? Vroeg Adam boos. 'Uhm dit is mijn huis'. Zei ik. 'Je bent toch getrouwd'. Zei mijn vader.

'Ik ga scheiden ja'. Zei ik boos en liet een traan vallen. 'Hoezo wat heeft die klootzak gedaan'? Vroeg Adam boos en bezorgd tegelijk.

'Hij heeft met Halima het bed gedeeld'. Zei ik zonder schaamte omdat mijn vader er was. Mijn vader ging boos weg en Adam sloeg de muur.

'Ik ga scheidingspapieren regelen en die klootzak vermoorden'. Zei Adam boos. 'Scheidingspapieren ga ik wel straks regelen en je hoeft hem niet te raken die klootzak verdiend geen aandacht'. Zei ik en liet een paar tranen vallen.

Adam troostte me en belde Oumaima voor me. Na 20 minuten kwam Oumaima mijn kamer in rennen en knuffelde me stevig. 'Gaat het schat'? Vroeg ze.

Ik schudde van nee. Ik legde alles uit. 'Echt een klootzak'. K*** hond'. Zei Oumaima. Ik voelde me opeens misselijk en gaf over in de wc pot. 'Amina gaat het'. Ik schudden van nee.

Adam kwam aanrennen en zei dat we naar het ziekenhuis moesten gaan.
Aangekomen in het ziekenhuis gaven ze mij een zwangerschaps test. Ik kan niet zo snel zwanger zijn.

Toen ik thuis was deed ik de test. Ik was bang om te kijken.

Als hij negatief was vond ik het maar prima, omdat ik nu in een scheiding zig met Achraf,maar ik wil wel
Een kindje. Dat is een wens van mij.

Ik keek toch naar de test en hij is negatief. Beter ook als ik zwanger was van Achraf was het nog erger.

Ik keek op me telefoon. Ik had gemiste oproepen van Achraf wel zo'n 30. Wow wat denkt hij wel niet. Ik negeerde het en wilde een wandeling buiten maken om alles even te vergeten.

Toen ik net de deur uit was zag ik Soufian. 'Hey Amina wat doe jij hier bij je ouders'. Ik slikte een brok in mijn keel.

Ik wilde Soufian niks vertellen maar ik vertrouw hem. 'Achraf en ik gaan scheiden'. Zei ik.

Hij keek me met grote ogen aan. 'Wat dat wist ik niet sorry'. Ja maakt niet uit ik hoef niks van hem te horen.' Zei ik.

Hij knikte en we praatte een beetje bij. 'Okay ik ga dan maar ik moet een paar dingetjes nog regelen.' Zei ik en nam afscheid van Soufian.

Gelukkig is Soufian over me heen en is hij een ander gaan zoeken.

Ik liep weer naar huis. Toen ik de woonkamer binnenliep zag ik Adam aan de telefoon. 'Ja dank u wel stuurt u ze via de mail dan print ik ze en stuur ik ze naar hem toe'. Zei Adam aan de telefoon en hing op.

'Wie was dat'? Vroeg ik. 'Je advocaat ik heb de scheidingspapieren en als Achraf niet wilt tekenen starten ze een rechtszaak over een week'. Ik knikte en liep naar mijn kamer.

Ik moet nog een paar kleren halen bij mijn oude huis. 'Adam breng me straks naar Achrafs huis ik moet nog een paar spullen ophalen'. Schreeuwde ik.

'OKAYYY'! Schreeuwde Adam terug. Ik mis Achraf echt erg. Ik wil hem graag vast houden, maar dat mag niet.

Ik mag het niet hij moet met zijn domme hoofd niet een ander wijf raken. Die Halima pak ik nog wel die hoer.

Ik moet Achraf even bellen om te zeggen dat ik kom.

Telefoon gesprek

A:Hallo Achraf?
AC:Amina kom alsjeblieft terug ik mis je echt erg ik heb haar niet aangeraakt ik ben de vader niet.
A: Achraf bespaar me de details ik wilde alleen zeggen dat ik mijn spullen kom ophalen en de scheidingspapieren breng.
AC: Wollah ik heb niks met Halima gedaan kom terug.
A: Dag Achraf.

Toen hing ik op. Ik liep naar beneden en zei tegen Adam dat we moesten vertrekken.

Perspectief Adam
Ik kwam net van België met mijn vader. We moesten wat zaakjes daar doen.

Toen we in de ochtend thuis kwamen zagen we een koffer. Mijn vader deed de koffer open en we zagen de kleren van Amina erin. We renden naar haar oude kamer en zagen haar daar met betraande ogen.

Ze legde ons alles uit en ik werd woedend. Hoe durft hij mijn zusje zo te bedriegen. Ik heb de advocaat van Amina gebeld en als Achraf niet tekent starten we een rechtszaak.

Amina zei dat we naar haar oude huis gaan en haar spullen gaan ophalen en ik ging akkoord. In de auto was het heel stil.

'Je gaat toch niet terug bij hem?' Ze schudden haar hoofd. 'Dat is het laatste wat ik nu wil'. Zei ze.

Ik knikte en toen we aankwamen klopte Amina aan. Toen Achraf open deed zag je dat hij had gehuild. Hij had rode ogen en zijn haren helemaal warrig. Zijn kleren waren vies. Hij zag er niet verzorg uit.

Zonder dat Amina hem een blik gunde liep ze maar binnen.

We liepen naar binnen en ik pakte hem meteen bij zijn kraag. 'Waarom doe je mijn zusje dit aan wollah broer jij kent mij niet'. Siste ik in zijn gezicht. 'Ik heb die nicht van je nooit zwanger gemaakt ze liegt.' Zei Achraf.

Ik liet Achraf los en liep naar de kamer van Achraf en pakte Amina's spullen. Ik hoorde dat Amina en Achraf ruzie maakte.

Ik luisterde ze af. 'Ik hou van je wollah ik heb haar nooit aangeraakt ik weet niet hoe ze aan die shit komt.' Zei Achraf. 'Nee Achraf blijf bij Halima hier de scheidingspapieren trouw met haar en laat mij met rust.' Zei Amina.

'Denk je serieus dat ik ga tekenen zelf bij de rechter teken ik niet ik ga hoe dan ook weer een test doen bij Halima en laat je zien dat het niet waar is dat ze zwanger is van mij.' Zei Achraf.

'Het zal wel'. Zei Amina en liep de deur uit. Achraf pakte haar bij haar pols en hij trok haar naar zich toe. 'Ik geef jou niet op en ons ook niet'. Zei hij en liet haar los.

Amina liep weg en ik liep de trap af met haar koffers. 'Ik wil je geloven, maar dat gaat niet jou ken ik niet en als je bewijs hebt moet je met goed bewijs komen want Halima is al met goed bewijs gekomen'. Zei ik en liep de deur uit.

Perspectief Achraf

Waarom gelooft ze me niet. Ik heb Halima echt niet aangeraakt dag zou ik nooit doen. Ze moet zwanger zijn van een ander en zeggen dat ik het was.

Maar ik vraag me af hoe ik in slaap ben gevallen die dag toen ik haar bracht naar die afspraak.

Ik heb een heel goed plannetje. Ik friste me op en zag er goed uit maar diep van binnen was ik kapot aan het gaan.

Ik wilde net de deur uit totdat ik Halima en haar familie zag. Ze groette me en kwamen zonder toestemming binnen en zaten in de woonkamer.

'Wij willen dat je met Amina gaat scheiden en met Halima trouwt'. Zei haar vader Khalid. 'En als ik dat niet wil Khalid'. Zei ik zonder schaamte.

'Je moet wel ze is zwanger van jou'. Zei haar moeder. Ik dacht na en na. 'Ze is niet zwanger van mij'. Zei ik.

'Jawel Achraf'. Zei Halima geïrriteerd. Ik dacht na en toen bedacht ik dat dit bij mijn plan hoorde. 'Okay Halima ik haal je morgen op we gaan wat leuks doen.' Zei ik.

Iedereen zag er blij uit en Halima omhelsde me. 'Ik hou van je Achraf'. Zei ze. 'Ik ook van jou Halima.' Ik zag dat ze een grote glimlach uitstraalde.

Nu nog Amina in mijn macht krijgen.