Waarheid of leugens?

Deel 43

Deel 43 uit Waarheid of Leugens?

Perspectief Amina

Ik lag huilend in mijn bed. Ik was gewoon gek geworden van het feit dat Halima gewoon zwanger is van die klootzak.

Er werd geklopt op de deur en ik zag dat mijn moeder binnenkwam. 'Benti je advocaat belde en vertelde dat vandaag de rechtszaak is om 17:00.' WAATTT!!

Ik moet me nog omkleden. Ik knikte en mijn moeder liep weg. Ik neem Adam mee Yassin komt ook mee omdat hij gewoon alles voor me is gaan beteken de laatste tijd.

Ik weet het niet, maar Yassin is een goeie jongen.

Ik kleedde me netjes aan en zag dat Adam zich ook netjes had omgekleed.

'Hey Amina we moeten nu gaan als je niet telaat wilt komen'. Ik knikte en liep naar de auto.

De rit was heel stil. Ik keek steeds naar buiten en kreeg een paar flashbacks.

Flashback

'Amina wil jij met Soufian trouwen'? Vroeg mijn vader. Alle blikken waren nu op mij gericht. Ik speelde met mijn vingers totdat de bel ging. Gered door de bel.

Mijn tante ging open doen. 'Sorry, maar er is een jongen die naar Amina vraagt'. Zei mijn tante. Alle blikken waren weer om mij gericht.

De familie van Soufian keek me verbaasd aan. Mijn familie keek me raar aan.

Ik knikte en ze haalde de jongen binnen. Ik keek de jongen aan en kon het niet geloven. Mijn wederhelft mijn alles mijn man... Achraf. 'Achraf?'vroeg ik en hij knikte. Ik kreeg gewoon tranen in mijn ogen.

Ik rende naar hem toe en knuffelde hem stevig. Maar hoe? Hij was toch overleden? Ik miste hem zo erg.

Einde flashback.

'Het komt goed Amina niet huilen om die klootzak.' Zei Yassin. Yassin vertelde me dat Achraf wilde bewijzen dat hij Halima niet zwanger maakte.

Yassin wilde hem bijna geloven, maar toen zei ik dat het bewijs al op tafel lag en hij werd kwaad. Woedend zelfs. Hij zei dat ik moest scheiden van hem en wel snel.

Na een tijdje rijden kwamen we eindelijk aan. Adam, Yassin en ik liepen naar binnen. Mijn hart ging gewoon tekeer bij elke stap die ik maakte.

Toen ik de deur open deed zag ik het zusje en broertje van Achraf en zijn ouders waren ook aanwezig. Ze keken me spijtig aan.

Ze smeekte me vaak om niet weg te gaan maar ik weigerde. Ze begrepen het ook wel. Ze wilde zelfs het contact met Achraf verbreken maar ik zei dat ze dat niet moesten doen het is en blijft hun zoon.

Ik zag Achraf ook. Hij keek me de hele tijd aan. Hij wilde dit zogenaamd niet. Moet je maar geen anderen wijven neuken hé en vooral niet mijn nicht.

'Gaat u allemaal even zitten en ik roep de twee op'. Zei de rechter. Achraf en ik stonden op en de rest ging zitten. Mijn advocate stond naast me en die van Achraf ook.

'Waarom wil Mevrouw (....) met Meneer (...) scheiden'? Vroeg de rechter. 'Hij heeft in ons huwelijk een anderen vrouw zwanger gemaakt'. Ik probeerde mijn tranen in te houden en vocht.

'Dat is niet waar ik heb haar nooit aangeraakt'. Schreeuwde Achraf. 'Meneer doe een beetje rustig.' Zei de rechter. 'Meneer u mag spreken.' Zei de rechter. 'Ik heb die vrouw nooit aangeraakt'. Zei Achraf.

'Heeft Mevrouw (...) bewijs'. Zei de rechter. Ik knikte en pakte het dokters papiertje die Halima aan mijn moeder had gegeven.

De rechter las het. 'Dan mogen man en vrouw nu scheiden. Hier zijn de papieren.' Zei de rechter.