Ο πρωτος μου ερωτας......

(8)

Ξύπνησα και της χαϊδεύω τα μαλλιά τόσο όμορφη και αθώα μπορεί Κατά κάποιο τρόπο να έκανε σεξ αλλά δεν παύει να είναι παρθένα και ανέγγιχτη στην καρδιά.......σιγά σιγά ξύπνα και αρχίζει να κλαίει Μόλις το κατάλαβα Την πήρα Στην αγκαλιά μού και την κράτησα Εκεί Για λίγο
Νεφέλη: Δηλαδή Τώρα είμαι.....δηλαδή Δεν είμαι π-παρθένα....ρώτησε σαν να με παρακαλούσε με τα μάτια της να να τής πώ πως είναι .......
Άρης: είσαι παρθένα....Στην ψυχή σού. .......ξανά μπήκε Στην αγκαλιά μού και δεν μίλαγε ένιωθα Στο κορμί μού τα δάκρυα τής και ράγισε η καρδιά μού ξέρω πολύ μελό αλλά είναι η αλήθεια....
Νεφέλη: Θέλω να σου πω τη έγινε εκείνη Την νύχτα.....είπε κοιτώντας το πάτωμα.......και συνέχισε. ......
Αλλά ντρέπομαι Πολύ παρά πολύ.....
Της σήκωσα το κεφάλι Της από το πηγούνι Για να την κοιτάω στα μάτια.......
Αρης: δεν έχεις απολιτος τίποτα να ντρέπεσαι....Δεν είναι δικό σου λάθος.......μού είπε τα πάντα και.......
Νεφέλη: ένιωθα σαν......σαν Μια του δρόμου....πονούσα πολύ και πονάω.......Θέλω να πεθάνω.....
Όχι ρε γμτ όχι ούτε να το σκέφτεστε Τώρα πιστεύει πώς είναι αμαρτία η κάτι τέτοιο να κάνεις σεξ αν τον δω μπροστά μού αυτόν τον μαλακά....θα του σπάσω τα μούτρα.......θα τον αφήσω στον τόπο πλήγωσε το ποιό όμορφο πλάσμα στο κόσμο ρε γμτ......
Την πήρα αγκαλιά και της είπα πως θα είμαι δίπλα Της σηκώθηκα και πήγα κάτω ετοίμασα Ένα καφέ και πήγα πάνω μόλις μπήκα Στο δωμάτιο Την βρήκα κάτω με το ψαλίδι γεμάτο αίματα μού έπεσε ο καφές και είδα πώς από της φλέβες Της έτρεχαν αίματα........άμεσος πήρα ένα μπλουζάκι και το έσφιξα Στην πληγή Την πήρα πάνω μού κατέβαινα κάτω Την ώρα που άνοιγε η πόρτα Ήταν η Ερικα
Ερικα: Ο Χριστέ μού τι έγινε είπε και από Την ταραχή έτρεμε
Άρης : Μην Ρωτάς και άνοιξε την πόρτα Πάμε Στο νοσοκομείο.......φώναξα άνοιξε Την πόρτα Την έκλεισε και μπήκαμε Στο αμάξι Της ευτυχώς το είχε παρκάρει μπροστά σε μπήκαμε μέσα και Μετά Από περίπου 5 λεπτά φτάσαμε Στην είσοδό είχε δύο νοσοκόμες οι οποίες έτρεξαν και με ρώτησαν τι έγινε
Άρης: απόπειρα αυτοκτονίας......Μην με κοιτάτε Κάντε κάτι.....φώναξα. ....άμεσος την πήραν και μπήκαμε Όλοι Μέσα
Νεφέλη
Ξύπνησα και ήμουν σε ένα δωμάτιο γεμάτους ασπρους τοίχους άμεσος κατάλαβα πώς ειμαι σε ένα νοσοκομείο προσπάθησα να σηκωθώ αλλά είχα σωληνάκια παντού γύρισα  και είδα  τον Άρη  σε μία  καρέκλα  άμεσος  θυμήθηκα  ότι  προσπάθησα  να αυτοκτονήσω και εκείνη  Την στιγμή  μπήκε  ο γιατρός.....
Γιατρός: Λοιπόν  παιδιά.....
Άμεσος  ξύπνησε  ο Άρης  είδε  πως ήμουν  ξύπνια  και μου έδωσε  ένα  φιλί  Στο μέτωπο  Εγώ χαμογέλασα  όσο  μπορούσα  φυσικά  γιατί  πονούσα.....
Γιατρός: θα μπορέσει  να πάρει  εξιτήριο  σε 2 ώρες...αλλά πρέπει  να  έρθουν  οι γονείς της να υπογράψουν  Αφού είναι  ανήλικη
Νεφέλη: όχι  Δεν γίνετε  η πατέρας  μού θα με σκοτώσει  και η μαμά  μού........(δεν μπορούσα  ούτε  να το πω μετά από τόσα χρόνια, δεν το πιστεύω  πως μας άφησε) πέθανα  πριν 4 χρόνια  περίπου......( στην πραγματικότητα  Δεν ήταν  ψέμα  έχει  πεθάνει  Στην καρδιά και στον κόσμο  μού )
Γιατρός : Λυπάμαι  παρά πολύ αλλά δεν φεύγεις  αν δεν  έρθει ο πατέρας  σου
Ο γιατρός έφυγε  και εγώ είχα  ένα  ανήσυχο  βλέμμα
Νεφέλη: Τι θα κάνω  Δεν γίνετε  να έρθει  ο πατέρας  μού ή να μινω  εδώ  Μέχρι  να γίνω  18 είναι  τρελό  αλλά το προτιμώ  παρά να το πούμε στον πατέρα  μού.....του λέω  και ξαφνικά  Από το ανήσυχο  βλέμμα  τού  παίρνει  Ένα  πονηρό  μισό  χαμόγελο......
Νεφέλη: Τι??.....ρώτησα  αφού το ύφος  του ήταν πολύ πονηρό  και με φοβίζει  λιγάκι  Κατά βάθος 
Άρης : βάλε  τα ρούχα  σου πάμε  να φύγουμε......
Και κατευθύνεται  Προς την πόρτα
Νεφέλη: "Άρη?".....με κοίταξε" μεινε  φοβάμαι " .......μού έκανε  καταφατικά  το κεφάλι  τού  και με έβλεπε " γυρνά  Από την άλλη" γελάει  πονηρά  και γυρνάει.....άρχισα  να  βγάζω  τα ρούχα  μού καθώς τον είδα  να γυρίζει  απότομα  πρίν  βάλω  Την μπλούζα  μού και είπε  Πριν με κοιτάξει  καλά  καλά
Άρης: άντε  γυρνάω  Δεν με νοιάζει
Άρης
Της είπα  πώς γυρνάω  Πριν βάλει  Την μπλούζα  της  μόλις  είδα  της μελανιές  Στο σώμα  της  άνοιξα  τα μάτια  μού καλά  καλά  και πάγωσε   έβαλε  την  μπλούζα της γρήγορα  , σαν να μην συμβαίνει  τίποτα  αλλά όχι δεν θα το αφήσω  έτσι  θα μου μιλήσει γιατί  Δεν μού  είπε  πώς την χτύπαγε  κιόλας  αυτός  ο παπαρας πηγαίνω  κοντά  της και της βγάζω  Την μπλούζα  σιγά  σιγά  αυτή δεν αντιστέκεται  αν και βλέπω  Τον φόβο  στα μάτια  της και την ντροπή  σε όλο  της το σώμα  σκύβει  το κεφάλι  καθώς  εγώ  αγγίζω  μαλακά  της πληγές  της αν και βλέπω  πώς κινάει  πολύ 
Άρης: που αλλού  έχεις  πληγές;;; την ρωτάω  με θυμό...
Νεφέλη: στα πόδια....μού λέει  καθώς δάκρυα  τρέχουν  απο τα μάτια  της και κατεβαίνουν  στα μάγουλα  της εγώ  ασυνείδητα  Την περνώ  Μια αγκαλιά  και αυτή  με σφίγγει  πολύ  βλέπω  πώς και στην πλάτη  της έχει  κτυπήματα  Την φεύγω λίγο  Από κοντά  μού  και της χαϊδεύω  στοργικά  το πρόσωπο  και της δίνω  ένα  φιλί  στο πηγούνι  και της χαϊδεύω  τα μαλλιά  μετά   άθελά  μού βλέπω Κάθε  γωνία  του σώματος  της και άμεσος  θυμάμαι  πώς εμείς  Δεν μπορούμε  είμαστε  μαζί  και έτσι  και αλλιώς  Δεν κάνω  σχέσεις
Μα για αυτή θα έκανες την εξαίρεση σωστά????
Μα φυσικά  θα έκανα  Την εξαίρεσή  τόσοι ώρα βλέπω  το σώμα  της όχι  γμτ θα σκέφτεστε  τα χειρότερα  Για εμένα  της φοράω γρήγορα  αλλά με τρόπο  Την μπλούζα  της και την παίρνω  γρήγορα  απο  το χέρι   και βλέπω  έξω  απο το παράθυρο  ευτυχώς  είμαστε  στον δεύτερο  όροφο  άρα θα  περάσουμε  στην ταράτσα  του περιπτέρου  που είναι  ποιό  χαμηλά  και μετά  θα  περάσουμε  στο δρόμο  και θα αρχίσουμε  να τρέχουμε  μέχρι την δεύτερη  λεωφόρο  και τότε  θα είμαστε  ασφαλείς....της είπα  το σχέδιο  και συμφώνησε  αν και φαινόταν διστακτική πήδηξα  Εγώ πρώτος  Για να την πιάσω
Άρης: άντε πήδα
Και τότε  πήδηξε και την πήρα  Στην αγκαλιά  μού σε στιλ  νύφης  και τα χείλη  μάς  αυτή  την στιγμή  απέχουν  μόνο  μερικά  εκατοστά  πριν ενωθούν  θέλω  τόσο  πολύ  να τα ενώσω....