Ο πρωτος μου ερωτας......

(25)

Έχει περάσει μια ολόκληρη μέρα και όλα μέσα μου είναι άνω κάτω δεν καταλαβαίνω τι μου γίνετε ο Μαρίνος και εγώ αποφασίσαμε να μιλήσουμε στον "μπαμπά" και να τον ρωτήσουμε τι γίνετε γιατί μας κορόιδευε τόσα χρόνια δεν μας άξιζε ήμαστε σε μια καφετέρια και τον περημενουμε μπαίνει μέσα και κάθετε απέναντι από εμένα και τον Μαρίνο
Μπ:λοιπόν τι έγινε παιδιά μου
Ν: τα γνωριζουμε όλα αλλά δεν γνωρίζουμε το γιατί;
είπα και άμεσος πρόσεξα πως χλομιασε άλλαξε εκατό χιλιάδες χρώματα
Μπ:τι-τι εννόας παιδί μου;
Μ: έλα τώρα...είπε ο Μαρίνος και εγώ με το χέρι μου ακούμπησα το πόδι του για να ηρεμήσει αλλά από ότι φαίνετε ήταν αρκετά εκνευρισμένος
Μπ: παιδιά μου δεν είχα σκοπό να δώσω τη μητέρα σας..αλλά...τι εννοεί;
Ν: τί έκανες λέει; ρωτάω εκνευρισμένη που μπορεί να διακριθεί με ευκολία στην φωνή μου και σηκώνομαι απότομα ο Μαρίνος μένει συξηλος να κοιτάει το κενό
Μπ: έπρεπε αν το έκανα θα μου έδιναν λεφτά πολλά λεφτά και θα μπορούσα να εξασφαλίσω σε εσάς ένα.....
Μ: τί ένα ρε τι ένα κόσμο χωρίς την μητέρα μας ένα κόσμο που τα παιδιά μας δεν θα γνωρίσουν πότε τι σημαίνει αγάπη από την γιαγιά Τούς; είπε συγκεκριμένα φώναξε και κουνμντησε το τραπέζι καθώς σηκωνόταν απότομα απότομα από την καρέκλα του ο άγνωστος κύριος απέναντι μας είχε μείνει κόκαλο
Ν:όσο χρόνων και να ήμαστεδεν μας αξίζει αυτό δεν μας αξίζει να χάσουμε την μητέρα που ποτέ δεν είχαμε που ποτέ δεν γνωρισαμε δεν το πυστευω αυτό που ζω είναι αδιανόητο μην μας ξανά πλησιάσεις...είπα και έφυγα από εκεί μέσα μετά από λίγο ήρθε και ο Μαρίνος και φύγαμε ελπίζω να μην το ξανά δω σε ολόκληρη την ζωή μου ήμασταν στο αυτοκίνητο και τωρα κατεβαίναμε από το αμάξι ανεβήκαμε τα σκαλιά του σπιτιού μου και έβγαλα από την τσάντα μου τα κλειδιά μου και μπήκαμε μέσα ο Άντρας μου και η Αδερφη του κάθονταν και έπαιζαν με το μωρό ο Μαρίνος πήγε κοντά και έπαιζε και αυτός είναι τόσο όμορφο το παιδί το πώς μας αλλάζει την ψυχολογία το πώς μας κάνει από τη μια στιγμή στην άλλη να ήμαστε καλά συγκεκριμένα να πατάμε στ σύννεφα το παιδί μας μου άλλαξε μας άλλαξε την ζωή πρέπει όμως πρώτα για να είναι ασφαλης αυτό το αγγελούδι το ΔΙΚΟ μου αγγελούδι να μιλήσω ξανά με τον Πόλο θα τον πάρω κρυφά τηλέφωνο για να μιλήσουμε και να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα να δούμε τι είναι το πρόβλημα να δούμε πώς θα το αντιμετωπίσουμε με αυτές της σκέψεις έφτασα στο δωμάτιο μου και πληκττολογισα το τηλέφωνο του Πόλο στο δεύτερο κτύπημα απάντησε
Π: ναι;
Ν: εμμ..ναι ή Νεφέλη είμαι
Π: ναι Νεφέλη παιδί μου πες ου τι είναι
Ν: ξέρεις..πρέπει...εννοώ...αν μπορείς να...ναι να βρεθούμε
Π: ναι που θέλεις να έρθω από το σπίτι σου
Ν: όχι....εννοώ δεν το ξέρουν οι υπόλοιποι και δεν είναι αναγκαίο να το μάθουν απλός θέλω να ξεκαθαρίσουμε μερικά πράγματα βασικά να σε γνωρίσω θέλω πολύ να μπεις στην ζωή μου να...ξέρεις...αν γίνουμε μια...πώς να το πω....οικογένεια
Π: κοίτα Νεφέλη μου παιδί μου σε αγαπώ αλλά δεν μπορώ η δουλεία μου δεν το επιτρέπει φυσικά σε γενέθλια και όλα αυτα γιατί όχι να έρχομαι αλλά όχι Νεφέλη μου δεν γίνετε εγώ δεν είμαι για αυτά δεν είμαι έτσι
εμένα είχαν βουρκοσι τα μάτια μου αλλά έπρεπε να γνωρίζω από τη αρχή πως δεν θα μπορούσε δεν πειράζει καλύτερα έτσι θα είναι και η ζωή μας πιο ήρεμη σκέφτηκα και ο Άρης μπήκε στο δωμάτιο
Α:Τι έχεις μωρό μου; ρώτησε και ήρθε κοντά μου και με αγκάλιασε
Ν:να...είπα και του εξήγησα τι είχε γίνει κατά λέξη λέξη προς λέξη
αυτός όμως το μόνο που έκανε ήταν να με πάρει αγκαλιά και για να είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου με βοήθησε με βοήθησε πολύ πάρα πολύ ήταν το μόνο που χρειαζόμουν αυτή την στιγμή ήταν το καλύτερο πράγμα που μπορούσε να κάνει
............16
...................χρόνια
..........................μετά
σήμερα είναι τα 16 γενέθλια της μικρής μου τι μικρή τώρα πια έχει γίνει ολόκληρη γυναίκα ο μπαμπάς μου ο Πόλο φέτος θα έρθει στα γενέθλια πέρσι δεν τα κατάφερε άλλωστε με τόσες δουλειές ευτυχώς η ζωή μας κιλά ήρεμα ο Αδερφός του Πόλο του μπαμπά μου δηλαδή εχιε πεθάνει εδώ και 10 χρόνια ακόμα νιώθω ένα κενό μέσα μου ο μικρή μου η Καρολίνα όμως μου γεμίζει κάθε λίπη που έχω για να λέω τη αλήθεια είναι επαναστάτρια δεν δέχεται κανείς να της λέει τι να κάνει και πάντα όμως έχει σεβασμό στους ποιό μεγάλους της σχεδον δηλαδή πάντα...❤
τέλος
και κάπως έτσι τελείωσε η Ιστορία μου συγγνώμη που είναι τόσο μικρή αλλά δεν πήγαινε άλλο εννοώ το θέμα μου ήταν άλλο όταν ξεκίνησα και τελείωσε με εντελώς διαφορετικό τρόπο θα γράψω και άλλα υποθέτω αλλά σίγουρα καλύτερα αφού πλέον γνωρίζω κάτι περισσότερο αν θέλετε μπορείτε να μην διαγράψετε την Ιστορια μου από την βιβλιοθήκη σας έτσι οστε να σας ενημερώσω αν θα βγάλω καινούργια τώρα που την τελείωσα νιώθω ένα κομμάτι μου να φεύγει μακρυά😢 αλλά τι να κάνουμε αν την συνέχιζα θα ήταν απεσεια αντίο παιδιά...για μια τελευταία φορά σε αυτό το βιβλίο ευχαριστώ πολύ όσους το διάβαζαν αλήθεια και ελπίζω να το διαβάσουν και άλλοι ελπίζω αν θέλετε και εσείς φυσικά να το πείτε στους φίλους σας και να διαβάσουν την ιστορία μου αντίο!❤❤❤❤❤❤❤❤💙💙💙💓💓💓💔💔💔💔💔💔💔💔💔😢