Ο πρωτος μου ερωτας......

(20)

άκουσα ένα πυροβολισμό και άμεσος κοίταξα την μαμά μου  να πέφτει στο πάτωμα άμεσος όλοι αυτή η χαρά που κατέβαλε τόση ώρα έγινε θλίψη έφυγα από το κράτημα του Άρη και έτρεξα στην μαμά μου το φόρεμα μου σε δευτερόλεπτα έγινε κατά κόκκινο τα χέρια μου κρατούσαν την πληγή της δίπλα στην κοιλιά όλοι ή οι υπόλοιπη γύρο μου φώναζαν αλλά εγώ δεν άκουγα τί έλεγαν την έβλεπα στα μάτια και έκλαιγα με λυγμούς από την μαμά  μου λίγα δάκρυα έτρεχαν μονάχα
μαμα: αγάπη μου αν πεθα...
Ν:όχι μαμά δεν-δεν θα πεθάνεις όχι τώρα που σε βρ-βρήκα
μαμ: αγάπη μου άφησε με να τελειώσω σε παρακαλώ
εγώ κουνησα καταφατικά το κεφάλι μου
μαμα: αγάπη μου άκουσε με στο δωμάτιο μου ένα καφέ κουτί τα λέει όλα και γιατί έφυγα και τα πάντα και σε παρακαλώ πρόσεχε το παιδί σου θα προ-προσπαθήσουν να στο πάρουν  σε αγαπώ και τον αδερφό σου....
με αυτά της τα λόγια έκλεισε τα μάτια της
Ν: μαμαααα.....φώναξα όσο ποιο δυνατά μπορούσα
Ν: μην με αφήσεις όχι τώρα....έλεγα μέσα από τους λυγμούς μου και χαιδευα τα μαλλιά της άμεσος ο Άρης που καθόταν δίπλα από εμένα με γύρισε στη  αγκαλιά του και το πρόσωπο μου ήταν χωμένο μέσα στον λεμο του και έκλαιγα με λυγμούς ασταμάτητα
*
ετοιμαζόμαστε για την κηδεία της μαμάς μου δύο ολόκληρες μέρες και ακόμα έκλαιγα ασταμάτητα θα είναι και πολλές αν σας πω πώς έχω κοιμηθεί 3 4 ώρες αυτές της δύο μέρες δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα περνούσα έτσι αυτές της δύο μέρες τώρα πια είμαστε σπίτι μας και όχι στο εξοχικό
δεν έχω ανοίξει ακόμα αυτό το κουτί που έλεγε η μαμά  παραπάνω επειδή φοβάμαι για το τι θα συναντήσω μέσα γιατί  δεν ξέρω τι μας έκρυβε η μαμά μίλησα με τον αδερφό μου και αποφασίσαμε να το ανοίξουμε μετά την κηδεία
Α: μωρό μου να...
Ν: ναι
είπα και κατεβήκαμε αργά αργά της σκάλες του σπιτιού μου όλοι ήταν κάτω κοίταζαν εμένα και τον αδερφό μου στα μάτια με  λύπηση αλλά εγώ και εκείνος είχαμε το πηγούνι ψηλά πολλή ήρθα και μας έδωσαν τα συλλυπητήρια τους μετά τη  κηδεία.....πήγαμε σπίτι ήρθαν αρκετή στο σπίτι για τον καφέ της παρηγοριάς αλλά έφυγαν γρήγορα μπορώ να πω καθόμασταν όλοι στον καναπε εγώ δίπλα από τον Άρη και ο Μαρίνος δίπλα από την Ερικα Ο μπαμπάς στην μέση εμένα και του Μαρίνου μπροστά μας στο τραπέζι αυτό το καφέ ξύλινο κουτί που μέσα είχε τα ερωτηματα μιας ζωής της απορίες μιας οικογένειας Ο Άρης μου κρατούσε το χέρι σφικτά ο μπαμπάς πήρε το κουτί στα χέρια του και το κρατούσε σφικτά
μπαμπάς: παιδιά μου...έτοιμη; ρώτησε και προσέξα πώς ήταν σαν να παρακαλούσε να λέγαμε όχι γιατί και αυτός φοβόταν και το ξέραμε θα ήθελα να του πω πώς δεν θέλω να το ανοίξουμε αλλά αυτό θα ήταν ψέμα γιατί θέλω πολύ να μάθω τι βρίσκετε σε αυτό το καταραμένο κουτί που έκλεινε τους πόνους μας...
Ν: ναι μπαμπά...πήρα τη πρωτοβουλία γιατί ο Μαρίνος δεν μίλαγε μόνο κοίταζε στο κενό με την πρόταση μου αυτοί όλοι γυρίσαμε τα μάτια μας στο κουτί και περίμενα να άνοιξη και έτσι έγινε ο μπαμπά άνοιξε το κουτί σιγά σιγά και μέσα βρήκαμε ένα γράμμα εγ  πήρα το γράμμα στα χέρια μου και ο μπαμπάς άφησε το κουτί με αργές κίνησης στο τραπέζι εγ  το ξεδίπλωσα όσο ποιο αργά μπορούσα
γραμμα:
για να το διαβάζετε αυτό στημένη πως είμαι νεκρή το γράφω αυτό το γράμμα Επειδή θέλω να σας προστατεύσω από τα κακά που σας περιμένουν αλλά πριν από της εξήγησης θέλω να πω ένα ευχαριστώ στα παιδιά μου που με συγχωρεσαν τόσο εύκολα ατό δείχνει πόσο πολύ με χρειάζονταν και είμαι περήφανη για τα παιδιά μου που με συγχωρεσαν γιατί εγώ στην θέση του δεν θα είχα αυτή την δύναμη και σε όλη αυτή την δύναμη την οφείλω στον άντρα μου δηλαδή πρώην άντρα μου που ποτέ δεν έπαψα να αγαπώ......
τέλος πάντων ο λόγος που έφυγα ήταν επειδή κινδυνεύατε μαζί μου και δεν θα το συγχωρούν ποτέ στον εαυτό αν σας συνέβαινε κάτι εξαετίας μου....Ο λόγος που κινδυνευα έως και την ώρα του θανάτου μου είναι πολύ...πώς να το χαρακτηρίσω; βασικά δεν μπορώ αλλά ο Πόλο μπορεί το τηλέφωνο του είναι: 99******
ελπίζω να μην σας βάζω σε κινδύνων σας αγαπώ πολύ όλους σας...
Με αγάπη Λαιλα..
το διάβασα δυνατά και σε μερικά σημεία σταματαγα για να καταλάβω τι εννοούσε όλοι είχαμε μείνει κόκκαλο από αυτά που έλεγε δεν μπορούσα να τα συνειδητοποιήσω ή μαμά μου μπλεγμένη;
Ν: που ήσουν μπλεγμένη μαμά;....που μας έχεις μπλέξει μαμά; ρώτησα χαμηλόφωνα αν και όλοι το άκουσαν έκανα αυτή τη ερώτησή και σε αυτούς αλλά και στον εαυτό......

____________________________________________________________________________
που τους έχει μπλέξει η Λαιλα; κινδυνεύουν και αυτοί; αλήθεια πόσο μπλεγμένη μπορεί να ήταν για να αναγκαστεί να φύγει και μετά από τόσα χρόνια να την σκοτώσουν;

ποιος να είναι αυτός ο Πόλο θα έχει της απαντήσεις που ζητάνε; η θα τους βγάλει σε μια αδιέξοδο;;

πόσο ανυπόφορη ήταν η μέρα του γάμου αυτου του κοριτσιού γιατί να έπρεπε να καταστραφεί όλοι ή χαρά που ένιωθε έφυγε από την μια στιγμή στην άλλη και πλέον την κατέβαλε μόνο λύπη

Ο Άρης αγαπάει τόσο πολύ την Νεφέλη τόσο γλυκούλης(άκυρο αλλά okayy😂)