Ο πρωτος μου ερωτας......

(21)

Μία Εβδομάδα αργότερα επιτέλους μετά από μια εβδομάδα ήμαστε όλοι σύμφωνη να μάθουμε την αλήθεια...... είμαστε έτοιμη να πάρουμε τηλέφωνο τον Πολο αλλα είμαστε όλοι κάπως...δεν θέλουμε να μάθουμε κάτι κακό για την μαμά αλλά από την άλλη αν κινδυνεύει η ζωή μας η ζωή του παιδιού μου; όχι όχι πρέπει να μάθουμε κτυπάει το τηλέφωνο στο δεύτερο κτύπημα το σηκώνει 《 παρακαλώ;》είπε μια βαριά φωνή 《 Ο Πόλο;》 ρώτησα ενώ έσφιγγε ο Αρης δυνατά το χέρι μου《 ποιός;》 ρώτησε και εγώ φοβήθηκα λίγο με την αγριάδα στην φωνή του.....😩《 η μαμά μου είναι η Λαιλα》 είπα διστακτικά και μετά από 2 με 3 λεπτά μου απάντησε 《άρα είναι νεκρή..》 είπε και μπορώ να πω πως ηταν βασικά μπορώ να τολμήσω να πω πώς ήταν λυπημένος《ναι...》 είπα και από τα μάτια μου έβγαιναν αργά και βασανιστικά τα δάκρυα καθώς κυλούσαν πάνω στα καυτά μου μάγουλα《φαντάζομαι θέλεις εξηγήσεις άρα Πρέπει να έρθεις Αθήνα.....πάρτε το αεροπλάνο τον 5 τα ξημερώματα θα σας περιμένουν ο Νικ και ο Λουκά αυτοί ξέρουν πιεί είστε αντίο...》 είπε και με αυτά τα λόγια το έκλεισε《 λοιπόν μωρό μου τι έγινε;τι σου είπε;》 μου είπε με ανήσυχη φωνή ο Άρης《 πετάμε για Αθήνα ετοιμαστείτε》...είπα και όλοι με κοίταζαν περίεργα εγώ σηκώθηκα απότομα με αποτέλεσμα να φύγω από την λαβή του ανέβηκα γρήγορα της σκάλες και έβγαλα τα ρούχα μου και έμεινα με τα εσώρουχα έχω επιθυμήσει αυτό το μεθυστικό φιλί του άντρα μου αυτή την ηδονή που μου προκαλεί τον αγαπώ και έχουμε να κοιμηθούμε μαζί ακόμα πριν τον γάμο και τον αγαπώ θέλω να νιώσω τα χείλι τού πάνω στα δικά μού τα σώματα μας να χορεύουν πάνω στο κρεβάτι
Άρης
ανεβαίνω της σκάλες αργά αγαπάω τόσο πολύ την Νεφέλη που θα έκανα τα πάντα για αυτήν και το παιδί μας ανοίγω την πόρτα και την βλέπω να κάθετε σταυροπόδι πάνω στο κρεβάτι μόλις με βλέπει έρχεται κοντά μου και πήδα πάνω μου βάζει τα πόδια της γύρο από την μέση μου και με φίλα στο στόμα εγώ βάζω τα χέρια μου γύρο από την δική της μέση και δίνω εντάσσει στο φιλί μας περπατώ μέχρι το κρεβάτι και την Ρίχνω πάνω σε αυτό αν δεν το κάναμε σήμερα δεν ξέρω και εγώ που θα είχα κατάληξη....έρχομαι από πάνω της και με μια κινήσει με κάνει να βρίσκομαι από κάτω της απαιτητική όπως πάντα μου βγάζει την μπλούζα και άμεσος όμως εγώ την γυρίζω και είναι αυτή από κάτω δεν θα μας καβαλήσει κιόλας 😂😂 αφήνω υγρά φιλία σε όλο της το σώμα και αυτή βγάζει μερικα επιφωνήματα καπου καπου και με κάνει να νιώθω Ποιο πολύ την εντάσσει μεταξύ μας
αρχίζω να την φιλάω μέσα στο στόμα μέσα από τα φιλί μας της λέω:《 όταν σε αγγίζω παθαίνω...αυτό τον θάνατο θέλω》 είπα και έκανα το φιλί μας ακόμα ποιο παθιασμένο
*
έβαλε το κεφάλι της πάνω στο στήθος μου και την πηρε Ο ύπνος τόσο γλυκιά αλλά πρέπει να την ξυπνήσω είναι 4 άρα πρέπει να πάμε αεροδρόμιο οι άλλοι είναι κάτω και μας περιμένουν της δαγκώνω το αυτί και αυτή χαμογελάει
Ν: έτσι να με ξυπνάς καθε μέρα..είπε και χαμογέλασε τεντοθηκε και σηκώθηκε πήρε από την ντουλάπα εσώρουχα τα φόρεσε και μετά έβαλε ένα φορεματάκι τόση ώρα ήμουν ξαπλωμένος και την χάζευα
Ν: Έχω κάτι και με κοιτάς μωρό μού; με ρώτησε με μια ανησυχεί φωνή καθώς έβαλε της γόβες της
Α:όχι καρδιά μου...της είπα και σηκώθηκα ντύθηκα και πείρα τα πράγματα μας όσο εκείνη χτενίζεται άφησε κάτω την βούρτσα και άνοιξετην πόρτα κατεβηκαμε κάτω και άφησα τα πράγματα μας δίπλα από την σκάλα
Α: έτοιμη;...ρώτησα καθώς έβαζα το χέρι μου γύρο από την μέση του μωρού μου
όλοι κοινισαν καταφατικά το κεφάλι τους και εγώ έβγαλα το χέρι μου από την μέση της ζωής μου και πήρα τα πράγματα μας προχωρήσαμε στην πόρτα την άνοιξε Ή Ερικα και βγήκαμε έξω στο αυτοκίνητο ήταν ο αδερφός μου και μας περίμενε θα μας πήγαινε αυτός αλλά δεν θα ερχόταν ο πατέρας της Νεφέλης δεν ήρθε είπε πως δεν ένιωθε καλά αλλά πιστεύω πως ήταν μια δικαιολογία γιατί πιστεύει πως δεν μπορεί να αντέξει την αλήθεια με αυτές της σκέψεις μπήκαμε στο αμάξι ο Μαρίνος μπροστά εγώ πίσω στην μέση τον δύο κοριτσιων η Νεφέλη έβαλε το κεφάλι της στον ώμο μου και δεν τον έβγαλε μέχρι το αεροδρόμιο κατεβήκαμε πήραμε της αποσκευές μας και πήγαμε και καθίσαμε τα κορίτσια είχαν πάρει τα εισιτήρια και περίμενα να ακούσουμε την πτήση μας για να πάμε 《 Ή πτήση Θεσσαλονίκης προς Αθήνα στης 4 το πρωί αναχωρεί σε 10 λεπτά》 με αυτά τα λόγια σωθήκαμε πήγαμε δώσαμε τα εισιτήρια μας και καθίσαμε στη τέταρτη σειρά εγώ και η Νεφέλη και ο Μαρίνος και η Ερικα στην πέμπτη σειρά δίπλα μου έχει καθίσει ένας περίεργος τύπος ευτυχώς η Νεφέλη είναι παράθυρο αυτός ο τύπος κοιτάζει μια εμένα μια την Νεφελη και κάποτε γυρίζει και πίσω στα παιδιά κάτι δεν κόλλα είναι παγίδα...έπρεπε να τους πω τί γνωρίζω τώρα κινδυνεύουν όλοι ακόμη και εγώ....ελπίζω μόνο να φτάσουμε ζωντανή στην Αθήνα...
_________^__________^__________^_____
Τι γνωρίζεις Άρη😔;
και κινδυνεύετε όλοι;τι αν φτάσετε ζωντανοί στην Αθηνα;;;;;😱

πατήστε αυτό το γλυκό και καλό αστεράκι για να με βοηθήσετε να συνεχίσω και πείτε μου γνώμες πώς σας φάνηκε αυτό το κεφάλαιο ελπίζω να σας άρεσε

Δεν ανέβαζα τόσο καιρό επειδή ήμουν άρρωστη βρήκα ευκαιρία σήμερα που δεν πήγα ούτε σχολείο να το γραψω και να το ανεβάσω το επόμενο δεν ξερω πότε θα μπει ελπίζω μέχρι την Κυριακή αν όχι μέχρι την Τετάρτη σίγουρα θα μπει