Elma şekerini yerken ağzından düşürüp ağlayan çocuğun masumiyeti kadar Sevmiştim ben seni
Hani içten ağlar ya o çocuk
Öyle içten ağlamıştım arkandan
Gözlerim kızarıncaya kadar
Sabaha varıncaya kadar..
Canım çıkasıya kadar
Başka ellere dokunuşunu izlemiştim saatlerce
Bitmeyen vedalaşmalarınıza seyirci kalmıştım uzaktan uzağa
Gülüşmelerinize şahit olmuştum elli bin kere
İçimin nasıl parçalandığını bilemedin
Gözyaşlarım yanaklarımı yaktı düşerken
Toprak şahidimdi ve birde Allah
Sen hiç birinden habersizdin.
Parkta kalan son salıncağı başka çocuk kaptığında hevesi kursağında kalan çocuk gibi bekledim seni ben
Belki hiç inmeyecekti o çocuk salıncaktan
Ama beklemeye değerdin.
Bekledim
Gelmedin..
Ne bir teselli verdin ne de gözyaşımı dindirmeye yetti sözcüklerin
Elma şekerim yere düştü, salıncağımı başkaları kaptı
Ben yine aynı parkta gözyaşlarını elleriyle silen o çocuğum.
Sen hangi parkta kaybettin çocukluğunu?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk Sende Kaldı
PoesíaGitmek gerekir bazen..İstediğin için değil öyle gerektiği için. Bu aşkta bir kazanan da olmadı.Sen gittin sevgilim.Ben de kalamadım ardında ben de kendimi terk ettim senden sonra.Yitirdiğim tüm duyguları sende bırakıyorum şimdi.Bilinmez bir karanlığ...
