Hayatımın en zor günüydü o gün
Sessiz yakarışlarım ve içten hıçkırıklarım içime gömülmüştü
İçimde sanki biri ölmüştü
Beni ardımda bırakıp gitmiştin
Gözlerim ağlamaktan kan çanağına dönmüştü
Yoldan gelip geçenler bana bakıyordu
Sustum, konuşamadıklarımda boğuldum ve yuttum onca kelimeyi
İçime kilitledim her heceyi
Sana ayrı sustum, gidişine ayrı
İçime konuştum gizlice
Ve ben o gece öldüm
Kimse gömmedi cesedimi
Terk edilip ortada öylece bırakıldım
Belki yüz kişi bastı yerde yatan sahipsiz gözyaşlarıma
Ağlayacak yer kalmadı göz çukurlarımda
Her yer kan revan içinde kaldı o gece
Ölümümün altıncı yıldönümü bugün
Gidişini kutluyor kalbim ardından sessizce
Siyah elbiselerimi giyinmiş ruhum üzerine bu gece
Ağlamıyor ama nefes de almıyor sözcüklerim
Hala yerde yatan gözyaşlarımın tuzu var dudaklarımda
İç çekişlerim hala sıcacık duruyor bavulumda
Gökyüzü kapkaranlık yıldızlar atıyor kendini sanki uçurumlara
Yok oluşumun altıncı yıldönümü bu gece ve yağmurlar sana ağlamakta hâlâ.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk Sende Kaldı
PuisiGitmek gerekir bazen..İstediğin için değil öyle gerektiği için. Bu aşkta bir kazanan da olmadı.Sen gittin sevgilim.Ben de kalamadım ardında ben de kendimi terk ettim senden sonra.Yitirdiğim tüm duyguları sende bırakıyorum şimdi.Bilinmez bir karanlığ...
