Aşk Sende Kaldı

SÜKUNET

Çıkmazlarımda boğuldum derin sükunetinde
Ellerim uzandı bir bir boşluğa
Ama her bir dokunuş bir adımdı aslında ayrılığa
Kal diyebilmek istedim
Hatta gitme diye ayaklarına kapanabilmek istedim
Ama uzundu yolun ve kısacıktı veda cümlelerin
Hoşçakal'dan öteye geçmiyordu her bakışın
Ve her bir damla gözyaşım tuzaktı aslında çaresizliğime
Ama durduramıyordum kendimi 
Bir iz bir küçük tebessüm arıyordum göz bebeklerinin içinde
Belki hala biz diye bir cümle saklıdır bir yerlerde diye
Bir umut , belki içten içe bir yalvarışla bakıyordum ardından çaresizce
Ama kararlıydın biliyorum
Seni durdurmaya ne benim gücüm yeterdi
Ne de kelimelerim bir şey ifade ederdi bu saatten sonra biliyordum.

Ama gitme istedim ben
Hep o küçücük kalbimle arkandan ağlarken delice
Ben gitme istedim
Beni o karanlığa mahkum etme diye dua ettim sessizce
Sağırdı kalbin artık gözyaşlarıma
Ve kördü gözlerin artık duygularıma
Ama ben hep seni diledim ve sen hiç benden gitme istedim..

Ama gittin..
Bir sokak çocuğu gibi terkettin karanlığa duygularımı
Acımadan ittin sonsuz kuytu uçurumlara yüreğimi
Taş kesildi kalbin arkana bile bakmaya yeltenmedin hiç
Acımadan öyle umarsızca bıraktın ellerimi
Vicdanın rahattı belki de canıma hançeri saplarken böylesine
Söylesene nasıl bu kadar hissizleşti kalbin
Ne ara uyandın kollarımdan da başka tenler seçmeyi öğrendin
Kaçıncı huzurlu gecemde terkettin aslında beni...
Belki de kaçıncı vuruluşumdu farketmediğim
Mutluyum sandığım, benimsin sandığım akşamlarda bile
Belki de benim değildin sen.

Her gecem bana düşman şimdi ve bu dört duvar başımda azılı bir gardıyan
Uykularım haram ve tüm düşler yasak artık bana
Ve her köşe başı korkunç bir tuzak önümde
Olur da bir gün karşıma çıkarsan diye
Ben bir daha o sokakları yürüyemem artık...!