Issız

2.Bölüm

Medya;Temmuz
Yiğit benden önce davranıp arabadan indi ve kapıyı kapattı. Bende ardından arabadan indim ve eve doğru ilerlemeye başladım.  Yiğit evin kapısına geldiğinde sanki aklına bişey gelmiş gibi arkasını döndü ve arabaya bakarak elini cebine soktu. Elini cebinden çıkardığı an çıkardığı şeyin arabasının anahtarı olduğunu farkettim.  Arabayı kilitleyip önüne döndü ve bu sefer evin kapısını açtı. Yiğit kapıyı açar açmaz içeriye hızlı adımlarla daldım ve kendimi gördüğüm ilk koltuğun üzerine bıraktım. O kadar yorulmuştum ki, kendimi sanki günlerdir uyumuyormuş gibi hissediyordum.
Yiğit kapıyı arkasından kapattı ve bana doğru yaklaştı.O da aynı şekilde karşımdaki koltuğa kendini fırlattı ve bana doğru dönüp gülümsedi.
"Ya aslında merak ettiğim bir şey var...  Sen hem bu babam dediğin adamdan nefret ediyorsun hemde aynı evde kalmaya devam ediyorsun. Daha önce neden benim gibi ayrı eve çıkmayı düşünmedin? "
"Çünkü ben babasından para alan biriyim ve babamı terk edip ayrı eve çıkınca ondan para alamayacağım. Yani bende çok istiyodum babamdan uzakta ayrı bir eve çıkmayı.Aslında şuan evden kovulduğuma göre ve  bu saatten sonra babamdan para alamayacağıma göre , yarın kendime bir iş bulsam iyi olur. Bence yarın Temmuz'la bana iş bulmak için çarşıya çıkabiliriz. Ne dersin? "
"Valla bende gelmek isterdim ama benim yarın çalışmam gerek biliyorsun."
Yiğit bir alışveriş merkezinde kasiyerlik yapıyor. Ve yarın pazartesi olduğu için mecburen işbaşı yapması lazım.
"İyi o zaman ben yarın Temmuz'u arayayım. Orayı burayı gezip bir iş bulmaya bakacağız artık. Şimdi...  Sen o koca poponu kanepeden kaldırıp odana doğru yol alırken bende bu kanepeye iyice yerleşip uyumaya çalışıcağım.Hadi şimdi rahat bırak beni."deyip kanepeye iyice uzandım ve ellerimi enseme koyup Yiğit e döndüm.Yiğit bana gözlerini kısmış bir şekilde bakarken konuşmaya başladı.
"Tamam,şimdi gidiyorum ama şunu bilki burası benim evim güzelim.  Yani ayağını denk alsan iyi olur."
Cümlesini bitirdikten sonra biran düşünür gibi oldu ve sağ eli havaya kaldırıp umursamazca salladı.
"Gerçi kime artistlik yapıyorsam? Kafana göre takıl."dedi ve odadan hızla çıktı. Bende yine tek başıma kalmanın verdiği duyguyla kanepeye uzandım ve uyumayı ümit ederek gözlerimi kapattım...