Baş belası sevgilisi olan bir kız...
Geçmişte yaşadığı acılara katlanmaya çalışan bir çocuk...
Kendini kardeşine adayan bir adam...
Tanıdığı bir kız için elinden geleni yapan bir kadın...
Songül Güney'in kokusu ile uyanmıştı.Gözlerini hafifçe açıp Güney'e döndü.Hala uyumasına rağmen aşağıdan sesler geliyordu.Songül hızla yataktan kalkıp aşağı indi.Mutfağa girdiğinde İrem'in kahvaltı hazırladığını gördü.
Songül;Nasıl girdin eve
İrem;Size de günaydın...bahçe kapısından girdim
Songül;Hazır Güney uyuyorken sana bir şey sormak istiyorum
İrem;Buyurun
Songül;Güney den mi hoşlandın?
İrem;Ha...hayır
Songül;Neden o zaman kızımın peşine koşacağına Güney'in koşuyorsun
İrem;Sana açık konuşa bilir miyim
Songül;Lütfen.
İrem;Güney beyin sizin gibi biriyle olmasına şaşırdım aslında...Yani o daha güzel kadınlarla olmalı bence
Songül;Buna sen mi karar veriyorsun
İrem;Ben sadece dışarıdan bir bakış açısıyım...
Songül Güney'in seslenişi ile mutfak kapısına yöneldi.
İrem;Ben...kovuldum her halde
Songül;Hayır işine devam et...
###################################
Güney ve İrem salonda otururken İrem Açelya'yı kucağına aldı.
İrem;Açelya'cım hadi sen bir annenin yanına git bende geliyorum.
Açelya koşarak içeri gidince Güney şaşkınlık ile İrem'e baktı.
İrem;O gün yaptığım şey için özür dilerim.diyerek ayağa kalktı.
Güney;Unuttum bile ben onu.diyerek ayağa kalktı.
İrem;Ben istifa ediyorum
Güney;Eğer paraya ihtiyacın varsa...
İrem;Hayır zaten çocukları sevdiğim için işe başvurdum.Her şey için teşekkürler
Güney;Sende sağol.diyerek elini uzattı.İrem bir süre Güney'in eline baktıktan sonra hızla Güney'i öptü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güney hızla İrem'in kolundan tutup kapıya sürükledi.
