Horror Stories: Dead House

3.The Days Behind Us

Frank

Ik zat in mijn privépraktijk en wachtte tot de eerste patiënt zou komen. Ik dacht aan ons vorige huis en aan wat Lana tegen me had gezegd. Ik denk alleen maar aan mezelf en zeg steeds weer: Wij hebben het zwaar, maar eigenlijk heeft zij het zwaar en niet ik. Ik wil er voor haar zijn, na alles moet ik doen wat ik kan en niet zo egoïstisch zijn.

Lana

Ik kwam thuis en dacht dat er niemand thuis was. Ik pakte een pak melk en schonk mezelf een mok in, plots hoorde ik wat geluid en verstopte me achter het aanrecht. Ik hoorde iemand van de trap af komen, maar diegene maakte geen geluid. Ik stak mijn hoofd uit boven het aanrecht en zag een naakte vrouw met haar rug naar mij toegekeerd in mijn woonkamer staan. 
Plots zag ik dat Frank met een badjas aan van de trap af kwam gelopen. Hij liep naar haar toe en kuste haar op haar wang.

Ik stond op en liet mijn mok met melk vallen. Beiden keken me geschrokken aan, alsof ik de dader was van iets dat ik hun aan had gedaan.
Ik begon hard te huilen en Frank kwam naar me toe.

'Het is niet wat het lijkt!' riep hij en de meid rende weer de trap op naar boven.

'Gelul!' riep ik. 'Dat zeggen ze allemaal.'

Plots greep ik mijn buik en voelde een enorme steek.

'Gaat het wel, schatje?' vroeg Frank aan me en hij stak z'n arm uit naar mij.

'Rot op!' riep ik en ik sloeg zijn arm weg. 

Frank stapte naar achteren en zijn blik viel naar beneden.

'Oh god, Lana!' riep hij en ik keek zelf ook naar beneden. 

Er droop een lijn bloed via mijn been naar beneden tot de vloer en Frank pakte me vast.

'We gaan nu naar het ziekenhuis!'

'En die meid dan.'

'Kan me niet schelen, die komt er wel uit. Jij bent nu belangrijker.'

Ik zat met een zonnebril op in mijn achtertuin en ik voelde aan mijn buik. Ik wilde zo graag nog een kind met Frank, maar na de miskraam is het er niet meer van gekomen en laat ik het rusten.

M'n wang deed nog zeer en ik wist dat Frank het niet expres deed, maar ik neem het hem nog altijd kwalijk dat hij vreemd is gegaan, en dat zal voorlopig nog niet rusten.

Josh

Ik liep de school binnen en ik kende niemand. Alles was nieuw en dat haatte ik, maar toen ik mijn klas voor het eerst binnenstapte was het helemaal niet leuk meer.

'Dag.' zei de mentor die voor de klas stond. 'Jij bent zeker Josh. Welkom, ga daar maar zitten.' 

Hij wees naar de enige lege plek naast een best wel knappe meid. Dat was dan het enige tot nu toe dat ik niet zo erg vond. Ik plofte mijn tas op de grond en ging naast haar zitten.

'Hey, mijn naam is Kathy.' zei ze en ze stak haar hand uit.

'Josh.' 

Ze schudde mijn hand en keek me met een glimlach aan.

'Je mag wel met mij meekijken.' zei ze en ze legde haar boek precies op de rand tussen onze tafels.

'Hoe is de klas?' vroeg ik haar.

'Soms vrij saai, maar jij ziet er interessant uit.' zei ze en ik begon een beetje te blozen.

'Oké, bedankt denk ik.' zei ik en dat vond ik zelf heel stom. 'Hoe is die mentor.'