Horror Stories: Dead House

8.When Death Arrives

Lana

Ik lag op bed en deed mijn ogen open. Ik voelde dat ik opsteeg van het bed en hing nu een paar centimeter boven het bed. Ik zweefde verder de lucht in tot ik een meter boven het bed hing en liet me vallen. Het deed me niets en ik wist dat ik dood was, maar ik wist niet hoe het was om een geest te zijn.

Plots merkte ik iets op en zag een vrouw naast me staan.

'Hey.' zei ze. 'Ik ben Alexa, ik zal je helpen, nu je bij ons hoort.'

Ik knikte voorzichtig en wist niet wat ik anders had moeten zeggen.

Frank

Ik keek Danischa geschrokken aan.

'Wat doe jij hier?' vroeg terwijl ze binnen kwam. 'Hoe ben jij hier?'

'Ik denk dat je dat heel goed weet, Frank.'

'Maar ik dacht dat je-'

'Dood was?' vroeg ze en ik keek haar geschrokken en versteend aan. 'Dat ben ik ook.'

Ik keek mijn ogen uit en wist niet wat ik moest zeggen. Ik kon niks meer zeggen en ze kwam dichterbij me. Ze zoende me op mijn mond en het voelde als toen, maar ik zoende met iemand die dood was. Ik drukte haar van me af.

'Hoe kan het dat je hier bent?'

'Ken je dit huis nu nog niet, Frank.' vroeg ze aan me terwijl ze steeds weer een stapje dichter naar mij toe deed. 'Snap je nu nog niet dat deze kavel alle doden hier houdt? Snap je nu nog niet dat iedereen die in dit huis of op de grond dat bij dit huis doodgaat hier vast zit? Snap je nu nog niet dat al die mensen die er in je huis lopen vast zitten?'

Ik snapte niks van wat ze zei, want ik had haar voor mijn ogen zien sterven, maar ze was nu echt hier. Wat als alles waar is wat ze tegen me verteld had. Wat als Lana hier nu ook rond zwierf. 

Lana

Alexa liep voor me uit en na een tijdje stonden we samen in de keuken. 

'Waarom breng je me hierheen?' vroeg ik.

'Vertrouw me maar. Ik doe je geen kwaad, want ik zal je begeleiden.'

'Waarmee?'

'Je bent gestorven en dat kan even een klap zijn, maar ik wil je het geest zijn onder de knie laten krijgen.'

Plots kwam Frank binnen en ik dood omlaag. Ik zat nu achter een aanrecht, maar Frank liep rustig verder en keek door het raam naar buiten. Hij zuchtte en wreef met zijn handen in zijn ogen.

'Ga maar gewoon staan.' zei Alexa plots. 'Als je wilt dat hij je niet ziet, dan ziet hij je ook niet.'

Ik stond voorzichtig op en Frank brabbelde in zichzelf.

'Hoort hij ons ook niet?' vroeg ik Alexa. 

'Alleen als je wilt dat hij je hoort.'

Ik keek betreurt naar Frank die weer uit de keuken verdween. 

'Ik kan dit niet aanzien.' zei ik.

'Het is even slikken, maar je gaat er gauw aan wennen, vertrouw me maar.'

'Net of jij hetzelfde hebt meegemaakt als ik!' riep ik uit woede, maar daar had ik al gauw spijt van. 'Sorry.'

'Geeft niet. Je hebt het nu al zwaar genoeg. Ik begrijp je heel goed.'

'Bedankt.'

Ze knikte en we liepen samen de keuken weer uit. Ik eindigde weer op mijn bed, ik voelde me moe, maar slapen kon ik niet meer als geest. Ik staarde voor me uit en plots stond er een man voor me.