Vandaag was ik, zoals altijd, de held van de dag. Ik liep een stukje door Brooklyn, en ik keek een steegje in. En raad eens wie ik daar zag? Een tenger, knap blond jongetje dat in elkaar werd geslagen. Dat kon alleen maar één persoon zijn: Steven Grant Rogers. Die kleine insect moet ook altijd in de problemen komen. Ik heb hem al jaren niet meer gezien. Dus liep ik de steeg in. Ik sloeg de lelijke man neer, en ging een gesprek aan met de knappe 'man'. Steve herkende mij niet meer, wat ik niet snap. Hoe kan je dit schattige, leuke, knappe, mooie, gladde, stoere, perfecte gezichtje vergeten? Nog wel dat van je beste vriend. Ten minste, beste vriend is niet hoe IK het zou noemen... Ik vertelde hem ook dat ik hem naar de toekomst mee zou nemen. Hij begreep het niet, en dat was ook de bedoeling. Ik heb namelijk grote plannen met Steve, plannen waar hij niets vanaf weet. Ik bracht hem ook naar mijn huis, waar we die ene film keken die hij in de bioscoop wilde zien (die film was saai). Hij vroeg me nog hoe ik wist dat hij die film wilde kijken, maar ik heb de vraag niet beantwoord. Haha. Hij hoeft niet te weten dat ik hem al jaren volg.......
Oh ja, morgen neem ik Steve voor zijn verjaardag mee naar de kermis op het marktplein, wat hij niet weet.
-James♥
JE LEEST
Dear Diary
Romance"Al vanaf de eerste dag dat ik hem ontmoette, wist ik het. Steve Rogers. Dit was hem. Dit was de persoon waar ik mijn leven mee wilde delen. Maar de grote vraag was: dacht hij het zelfde over mij? Er was maar 1 manier om er achter te komen." "In je...
