Ben AYAZ 19 yaşındayım. 2+1 evde tek başıma yaşıyorum. Sarı saçlı, kahverengi gözlü,ve 1.82 ise boyum var.
Lise zamanlarıydı, hic kimseyi umursamayan,tek başina takılan biriydim. Okulun kantininden çayımı alir okulun arka tarafina gecer kendi başima oturur birde sigara icerdim.
Hoşlandigim bir kiz vardı fakat daha bu yaşıma kadar hicbir ilişkide bulunmadigimdan platonik bir askdi bendekisi
Adi kumsaldi. Mavi gözlü,esmer saçlarıyla adeta buyuleyiciydi.
Sonradan aklima birden en yakin dostum Mira geldi evet o bir kizdi. Tek konuşabildigim fakat konuşucak birsey bulamadigim icin arada
Sirada konuşuyorduk.
Mira 17 yaşinda ve okulun en güzel kizidir. Ve benim en iyi arkadaşım ...
Okulda Alelacele mirayi aramaya başladım. Sınıfında gittiğimde sirasinda yoktu.Bahceye bi goz atmak icin sınıfıma cikip pencereden bakicaktim.Neyseki gerek kalmadi Karşimdan geliyodu.
Yanina gidip gelsene bisi demem gerekli sana diyerek arkadaşlarının yanından aldım
MİRA;
Ayaz neler oluyor Ne bu acelen ?
....
artik sana sanirim söylemem gerekli bu konuyu icimde tutarak kendime zarar vermekten korkuyorum
MİRA;
- Gel benimle !
Diyerek kolumdan tutup bahceye cikardi.
-Şimdi bana neler oluyor Anlatiyosun
AYAZ;
Sana nasil soyleyeyim bilmiyorum...
Mira ben aşigim ama bu sevgimi
Soyleyemiyorum. Ben sana bunu soylemekten utaniyoken kumsalin karşisina gecip Söyleyemeyeceğim. Çok yazik ! ...
Mira nefesini icine cekerek ;
Ohh ! Diyerek
Sana bisey olucak diye Nasil korkuttun beni farkinda misin?
...
Neyse anlaşildi. Seninle isimiz var
Ama sakın unutma soylemedikce
Kumsal'ı daha cok kaybedeceksin!
Okul çıkış da bunu detaylı konuşalim
Diyerek yanımdan ayrılıp sınıfa dogru ilerlemeye başladi. Beni rahatlayi başarmişti. Daha cikişa 1 saat vardi. Ders ise matematikdi. Aklimdan bir an çıkmıyordu.
Ilk defa bir insana guvenip,ona en büyük sirrimi vermiştim. Yapmak zorunda hissettim kendimi icime attiklarim beni bir sure sonra boguyordu büyük bir yük kalkmişti uzerimden sanki
Zil Çaldi. Ve ben hemen okulun cikişina ilerleyip mira'nin gelmesini bekledim. Gözümü alamıyordum okulun kapısından bakınıyordum sürekli etrafa
Ve o anda sirtima hafifce vurarak ;
-Heyy !
Diye bir ses yükseldi
Bir anda dönüp bir baktım ki...
Arkadaşlar umarım beğenirsiniz. Sizlerin desteğine ve yardiminiza ihtiyacım olacaktır . Sıradaki bölümü daha uzun yazmaya özen göstereceğim yorumlarinizı esirgemeyin lütfen iyi okumalar...
Vakit gitmeyi gerektirirken ayaklarinda ki bağlarla değil,omzundaki yüklerle kalirsin kimi zaman ve mutluluk denilen olgunun ne olduğunu hatirlamaya çalışırken daha cok acir canin sebebini bilmeden.
Sükut etmek gelir icinden artik,kendinden öteye başka kisiye gitmek istesen de yanlizliğinin dibine oturur kalırsın. Sonrasi olsun olmasın derken,ne papatya kalır bahcende ne de dikenli güller.
Ölümün kapısını calmasini artık feryat edersin,Bir Adamı kaybettin diye gitmiştir. anneni,babani,dostunu ve bir kadini üzdüğün icin fakirsindir
Varlik icinde ve umut gelse de oda işe yaramaz. Bekledigin günler gelmemiştir, sen gitmemiş ya da yanindaki hayali yollamamişsindir. Ve sonrasi başlasin diye ettiğin duaların sonu gelmez.
Ne gelen vardır ne kalan ve insan gitmek istediğinde kalir. En cok ayaklari gitse de taşıdığı yükler izin vermez bu yüzdendir;
"YANLIZLIKTIR"
BU SACMALIGIN ADI...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENDEN BANA KALAN
Fanfiction"YALNIZLIK" Bir Adamin uzun sure sevdigi kadının en sonunda aşkini itiraf etme zamanıdır. Bunun icin bircok yol denemek icin gayretli ve sabirlidir.
