SENDEN BANA KALAN

"KAYBETME HİSSİ"

Hemencecik evden çıkıp okulun yolunu tuttum.

Güvenipde tek kelime bile edemiyor,
Başka bir yerden duyarsam diye endişeye kapliyorum sanırım . Herşeyin kötüsünü düşünüyorum karamsar bir yapim var galiba.

Okula vardığımda etrafa bakılıyordum. Mira'yı gördüm herzamanki gibi cok şık ve güzeldi.
Yanıma doğru gelmeye başladı.

"Ayaz ne oldu uykusuz gibisin ?"

Benim için çok güzel bir geceydi. Yapamadıklarımı rüyamda birlestirmek çok hoşuma gitmişti. Rüyanın tersi olmasından korkularım var...

bunu mira'ya anlatamıyordum, sonuçta oda herkes gibi bir insandı.

"Ayaz"

"Neler oluyor ? Dalıp gittin cevap vermiycekmisin ?

"Evet dün gece biraz geç yattım o yüzdendir. Kusura bakma mira gitmem gerekli"

Dost hanceri başka birşeye benzemez. Canın yanınca koştugun insan yakınca canını , nereye gideceğini bilemiyorsun. Tek güçlü ,oda deli olan Âmâ kızsan da nefret etsen de hala seviyorsun,en kötüsü bu. Ben mira'yı kaybetmek istemiyorum...

Mira'dan başka dostum olmasa da benim canımı sıkan bu değil .
"Benim canımı sıkan dostumu satın alacak paramın olmaması oldu..."

Sorun bende kaçak sigarayı bırakıp malboraya başlarsam dost dolar etrafım.

Olmasın...!

Söylersem bana belkide yardımcı olabilirdi. Kaldırmalıyım bu yıkıntıları bir oyun oynamalıdım,
Mira'yla aramdaki guvensizliği kaldırmak için zorundaydım.

"Mira bugün çıkışta birşeyler içmeye ne dersin. İstanbul'un sokaklarında iki turlarız olmazsa gelirmisin ?

"Tamam olabilir. bir sorun mu var ?"

"Çıkışta konuşuruz "

Aklıma dâhiyane bir fikir gelmişti. Bunu uygulamak riskli olacaktı,ama yapmak zorundaydım . Zil çaldı mira koşarak yanıma geldi.

"Nereye gidiyoruz simdi"

"Önce bir çay bahçesine gideriz,
Ordan seni götüreceğim bir yer var"

"Sabirsizlandirma da söyle ayaz"

"Off ! Biraz sabırlı ol mira hadi gidelim."

Herzaman gittiğimiz cafe'ye uğradık. Kahve mükemmeldi,herzaman ki gibi.

"Hadi gidelim artık öldürecekmisin beni sen"

mira'ya bakarak başimi salladim.

"Ne? Ciddiyim ,sabırsızlanıyorum !"

Diyerek suratını asti,fincanla oynamaya başladı .

"Niye öyle bakıyorsun ayaz"

"Neden ölecekmiş hissine kapiliyosun"

Elinden tutarak hadi gidelim gel. Senide kaybetmeyelim...

"Neden birden deliler gibi yürümeye başladik,ayaz gerçekten çıldırmış olmalısın "

"Ne bağırıyorsun,seni sersem" dedim."Gerçekten ,o da neydi öyle ?"

Mezarlığa gelmiştik. Nefesim daraldı ,yanmış kolum gelmişti birden aklıma .

"Bak,bu benim babam..."

Mira'nın gözleri dolmuştu. Kısık sesle

"baban mı ?"

"Evet. Ben küçükken bir yangın çıktı evimizde,babamı o yangında kaybettim...

"Nasıl oldu peki. "

Babam ve annem kavga ediyorlardı . Ben artık yorgunluktan tükenmiş bir halde odamda oturuyordum. Keyfim kaçmış ve sessizleşmiştim . Benim icin çok uzun bir gün olmuştu ve kavga etmemeleri için verdiğim çabaların sonucunda çok az sey çıkmıştı . Daha fazlası olacak mı diye merakla bekliyodum,içimi çekip ve geriye kalan birkaç şey resmimiz vardı . Kendimi garip bir şekilde yorgun ve yenik hissediyordum. İçime bir umutsuzluk hissi yükseldi. Bu hissi kendimde saklamıştım. Kimsenin bilmesini istemiyordum. Yatağımın üstüne uzandım ,gözlerimi kapattim ve uykuya dalarken üzerime bir ağırlık çöktü .

***

Uyandım .yalnızdım. panikleyip,ne zamandir uyuyorum diye merak ettim. Annem ve babam nerde bilmiyordum. Anneme ardindan babama seslendim, ancak sesim garipti. Çok karanlıktı etraf,neden bu kadar karanlikti ki? Şüphesiz ,lambaya bu kadar yakinken
Bir işik olmalıydı . Kalbim hızla atmaya başladı . Bir sorun vardı ,büyük bir sorun. Bir isik bulmak için evde dolaşıyordum. Hiçbirşey duymuyor ve görmüyordum. Birşeye takıldım ve sert bir şekilde yere düştüm . Göremediğim için neye takıldığımı bilmiyordum. Kolumdaki acıyı hissediyordum. Önümdeki ne diye elimi uzattığımda bir cakmak bulmuştum. Çakmağı caktığım gibi arka tarafımda büyük bir patlama duydum. Dönüp baktığımda mutfaktan ışık geliyordu. Gittiğimde bir baktım ki annem giderken tüpün altını açık bırakmıştı . İçeriye girdim,bir baktım ki bir alev duvarının kendime doğru geldiğini gördüm . Isı çok yoğundu ,cigerlerim acıyla yandi. Çığlık attim,döndüm ve odama doğru koşmaya başladım. Alev iyice hertarafi sarmış nefes alıp vermekte zorluk çekiyordum. Sesimin çıktığı kadar "Anne" diye bağırıp ağlıyordum.

"Ayaz! Neredesin oğlum" Diye bağıran babamı duymuyordum. Heryerde beni ararken, ben görmekte ve hissetmekte olduğum alevlerden kaçmaya çalışıyordum . Adımlarım kararsız ve düzensizdi. Yatağımın kenarında duran masayı görmeyip sağ ayağımı hızla çarptım ve aniden durdum. Sert bir şekilde yere düşmüştüm.

Babam koşarak geldi "ayaz geldim oğlum yaralandın mı ?

Bu kez duymuştum babamı . Zihnim bulanmış ,allak bullak olmuştu .

"Nerdeydiniz"

Ne demek neredeydiniz. Gel çıkıyoruz sarıl bana diyerek odamdan çıkmak için mücadele veriyorduk.

Tam odadan çıktık derken babamın üzerine tavandan düşen bir odun denk geldi. "Koş oğlum ben arkandan gelicem diyerek koşarak kapıdan dışarıya attım bi anda kendimi.

Dışarıya çıktığımda annem kolumu gördü . "Ayaz koluna noldu? Fena siyirmişsin ,kanıyor ."

Afallamiş bir biçimde yırtılmış koluma baktım .

"Gel,kolunu sarmana yardımcı olayım demişti komşumuz beni ordan uzaklaştirmişlardi. Yangın evimizin hertarafini sarmıştı .

Kolumu kaldırdı . Bir acıyla inledim.

"Sanırım bileğimi burktum." Dedim

Çok kötü düşmüştüm . "Çok hantalsin" diyerek gülümsedi,beni güldürmeye çalışıyordu .

Biraz gülümsedim." Sanırım baş parmağımıda burktum"komşumuz ayşe teyze yalnızca bana bakarak başını salladi.

"Ne?ciddiyim,yaralandım !" Bir an alevlerin görüntüsünü hatirlayarak düşündüm . Birden aklıma elim geldi. Yanmış etimi gördüm elimi uzattım .
Ama yanık yoktu. Kafam karışmıştı .
Yavaş yavaş daha detaylı hatırlamaya başladım . Aklıma babam geldi ayşe teyzeye dönüp ;

"Babam nerde ? O neden gelmedi daha?"

Kafasını eğerek cevap vermedi. Ağlayarak koşarak ciktim. Bir baktım ki ev kul olmuş yanmaya devam ediyordu. Annem yanıma gelip

"Baban...

                         Selam ✋

Kitabıma destek verirseniz çok sevinirim arkadaşlar. İhtiyacım var sizin yardımlarınıza. Vote ve yorumlari esirgemeyin lütfen keyifli okumalar . . .