Destiny

chapter 15

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
This chapter is dedicated to rhynerhynegogoaway .... As promised....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nagligpit kaagad ko matapos kong magpaka-emo. Ahaha! Naglalakad ako sa corridor, as usual, may mga couples sa grounds, players sa tabi ng field nagpapahinga, at iba pang mga estudyate na may kanya-kanya ginagawa.

Nakasalubong ko naman ulit ang grupo Nina Trisha.

''oh, look who's here?"

Wika ni Nicole

"Nag-iisa ka ata?"

Tanong ni Iris saakin

"Guys please tama na. Ayaw kong makipag-away."

"Tsk! Could you stop acting na parang dapat pa kaming maawa sayo. You deserve that! You social climber!"

Sabi ni Trisha sabay irap sakin. Yumuko na lang ako at tumalikod. What now Jersey? Wala nang Lester or Tristan na magde-defend sayo.. ano na lang ang gagwin mo? Magiging mahina ka na lang ba forever? I ask myself while starting walk away. Agad namang hinatak ni Trisha ang kamay ko sabay samapal sakin.

"Don't you dare turn your back on me. Scholar ka lang dito! And your nothing but a cheap ugly nerd!"

Sigaw niya. Sunod-sunod na ang pagpatak ng luha ko sabay sa pagsampal nila sa akin.

"You social climber! Lumayas ka na dito!"

Sigaw ni Iris at sinumulan na rin akong sabunutan. Pinagtutulungan nila akong tatlo pero wala man lang akong magawa para ipaglaban ang sarili ko.😭

"Tama na"

Pagmamakaawa ko pero hindi parin nila ako tinitigilan.

"Tama na please."

Iyak ko.

"Tama na!"

Sigaw ko sabay tulak sa kanilang tatlo. Natumba naman sila na ikinabigla nila. Dug dug Dug.... Napahawak naman ako sa dibdib ko. No not now!

"How dare you!"

Sigaw ni Trisha pero agad na akong tumakbo palayo bago pa siya makatayo. No, I didn't do that.. Mali yun.. Ang daming gumugulo sa isip ko. Tumatakbo lang ako at hindi tumutingin sa mga taong nadadaanan ko. Sunod-sunod na rin ang pagpatak ng mga luha mula sa mga mata ko.

[BOOM]

Napaatras naman ako at muntik nang matumba, buti na lang at nahawakan ako ng taong nakabangga ko

"Sor-"

"Nerdy?"

Napatingin naman ako sa kanya. Si Tristan nga. Kahit medjo malaboang mata ko dahil sa mga luhang nakatakip dito.... Alam kong si Tristan yun....

"Anong nangyari sayo? Bakit ka umiiyak?"

Napatingin naman ako sa kasama niya...siya yung babaeng kasama niya din last. Mali ito. Ano tatakbo na lang ba ako palagi kay Tristan sa tuwing nasasaktan ko? Napaatras ako at tumakbo palayo sa kanila.

"Nerdy!"

Dinig kong tawag niya sakin pero hindi ko siya nilingon. Patuloy ako sa pagtakbo habang umiiyak.

[Beep!]

Isang malakas na pagbusina ang aking narinig at tangin liwanag mula sa ilaw ng sasakyan ang aking nakita... Ako'y nanigas. Hindi ko namalayang nasalabas na pala ako ng school. Hindi maaari ito. Ito na ba? Ito na ba ang wakas? Pinikit ko ang aking mga mata at hinintay ang pagsalpok ng sasakyan saakin.