Another Chance just for Love? (Book 1)

FINALE - Another Chance Just for Love?

This izzzz it my lovely readers. THE FINAL CHAPTER. Sana ma-enjoy niyo pa rin ang pagbabasa. :) AND READ THE AUTHOR'S NOTE SA END NG CHAPTER NA ITO. MAHABA YUN PERO I KNOW IT'S WORTH READING. HAHAHA. <3

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

=Kath’s POV=

Hindi ko na talaga siya kinausap. Hindi naman sa ayaw ko, I’m just speechless, na nagyayari to. Lumuhod siya sa harap ko. Then he kissed me hard on the lips. I cant even respond to his kiss sa sobrang pagkatulala ko. Dinikit niya ang noo niya sa noo ko.

“Ang sakit na aalis ako ng ganito, na hindi mo ako kinakausap. I love you and you know that. That’s why I’m letting you go. If we really are meant to be, it will be. Goodbye Chachee.” DJ. Then he kissed me again. Ang sakit na marinig sa kanya to, bawat salita ay tumutusok sa puso ko.

Inihiwalay na niya ang noo niya sa akin at tumayo na siya. Aalis na sana siya but I’m still not letting go of his hand. Pilit niyang ibinibitaw ang kamay niya sakin pero ayoko. Lalo kong hinihigpitan ang hawak. Nakatulala lang ako. Ni hindi ko siya matingnan. Isa isa ng bumibitaw ang mga daliri niya sa akin. Then I decided to let go. Alam kong nakaalis na siya. Tumayo ako para sundan siya ng tingin. Ng matanaw kong medyo malayo na siya sa akin, sumigaw ako with all my might.

“I LOVE YOU DEEJ!!!”

Alam kong narinig niya yon dahil napatigil siya pero hindi na niya ako nilingon. I guess this is it. We’re over, again. Wala na. Ang pagmamahalan naming dalawa ay nasayang na naman. Iiwan na naman niya ako. Wala na. Wala na talaga. Umupo na lang ako sa kinatatayuan ko sa gitna ng kalsada crying my heart out. Gusto kong magwala pero I chose to be quiet and just cry.

Ilang minuto lang ay may tumigil na sasakyan sa likod ko, pero hindi ko pinansin. Alam kong nakaharang ako sa daan pero wala akong pakialam. Nararamdaman kong may lumapit sakin. At nagsalita siya.

“Miss, are you okay?” Iniangat ko ang ulo ko, medyo hindi ko Makita mukha niya, gawa ng pag-iyak ko at medyo madilim na rin.

“Pretty obvious that you’re not.” Pahabol niya pang sabi. “Eto oh, mukhang kailangan mo.” He offered, yes a guy. He offered a hug. Hindi ko alam, pero tinanggap ko naman yun. Yumakap ako sa kanya ng mahigpit.

“Iiwan na naman niya ako.” Tanging nasambit ko sa kanya.

“Everything happens for a reason yan ang tatandaan mo.” Sabi niya sakin.

“Bunsoooo!” Naririnig kong sigaw ni kuya. Bumitaw na ko sa pagkakayakap dun sa lalaki.

“Thank you, una na ko. Hinahanap na ko ng kuya ko.” At umalis na rin ako para salubungin si Kuya.

“Bye Miss iyakin! BTW, anong name mo??! I’ll see you around!” Narinig kong sigaw niya, kasi medyo nakalayo na ako.