THE BAD GIRL WAS FALLEN

CHAPTER ONE

Kasalukuyan akong nasa rooftop ng School namin.

Handa na ko. Handa na kong tapusin tong LETCHENG BUHAY NA TO!

pain. anger. fear. doubt

Binabalot ng yan ang puso ko!

Nag FA-FLASHBACK lahat sa utak ko.... lahat lahat. lahat ng Problema.

how STUPID! Buti naging scholar yang pulubing yan dito...

WALA KA NANG GINAWANG MAGANDAAAA!!! WALA KA TALAGANG KWENTANG ANAK!

Malandi naman yan eh!!

Look like a Demon... psh!!

POK POK!

MALAS

WHAT A ATTITUDE! PALIBLLPHASA DUKHA

AYOKO NAAAAAAAAAAAAAAAAA! SAWANG SAWA NA KO.

Tinignan ko ang mga taong nasa ibaba. mga taong nag aabang sa pagtalon ko.

Siguradong masaya sila dahil mawawala na ko. Naramdaman ko ang ilang luhang dumadaloy mula sa mata ko. WTF! Bakit ako ganito? Ayokong umiyakk. Mahihina lang ang umiiyak.

Ayoko na... pagod na ko.

"AUGHHHHHHHHHHHg!" aray! PAKSHETTTT!
"ANONG PROBLEMA MONG G*GU KA?" sigaw ko dun sa putakteng pumigil sa pagtalon ko.

"Wala lang linigtas ka." He said.
Ano? LINIGTAS? WHAT THE HECK! TANGA BA SYA?

"BOBO KA BA? LINIGTAS?!!! P*TA! Diba obvious ha? MAGPAPAKAMATAY AKO PRE! PAKSHETTT LANG!"

"Bakit?" Ano daw? bakit? WHAT THE HELL! TANGA BA SYA?

"ANONG BAKIT?"

"Bakit ka magpapakamatay?"

bakit nga ba? Bakit nga ba ko magpapakamatay? teka! Pake nya?

"E-EHH PAKE MO??" Eh.. eh ayoko na e. WALA SYANG PAKE!\

"Dahil pagod ka na? Dahil di mo na kaya?"

i look away... WTF! NAWALAN NA KO NG GANANG MAGPAKAMATAY!

"Nakakainis talaga kayong nagtatangkang magpakamatay. Di nyo ba naiisip na madami pang ibang taong gustong mabuhay? Gusto pa nilang mabuhay pero di na sila nagbigyan pa ng pagkakataon. Kasi hanggang dun nalang talaga ang will sakanila ni Lord."

"Eh bakit hindi yang Diyos nyo yang sisihin nyo?"

"Bakit ko naman sya sisisihin? Kung tutuusin hiniram lang natin sakanya tong buhay na to. At siya lang din ang may karapatang bawiin ito satin"
Pshhh! Hiniram? KAYA BA SOBRA ANG PAGPAPAHIRAP NYA KASI PINAHIRAM NYA LANG KAMI NG BUHAY!!!

"Kaya ba nya ko pinahihirapan?" Sagot ko.
Aalis na sana ako.

"lahat ng problemang yan ay Blessings! hindi nya ibibigay yan kung alam nyang hindi mo kakayanin. Binigay nya yan kasi alam nyang malakas ka!" :)

UGH! WAG NYA KONG PATAWANIN. Tumalikod na ko.

"May kaibigan ako. May stage 4 leukemia. 6 months na lang ang itatagal nya sa mundo. Ganun pa man di pa din sya nawawalan ng pag asa. At ni minsan, di sya nagalit sa Panginoon."

Rinig kong sabi nya. Nakatalikod ako. Bakit nya sinasabi sakin to?
IM STILL SPEECHLESS. Gusto ko syang sigawan at tanungin kung bakit nya sinasabi sakin yun.
HELL DAMN! BAKIT GANITO?

"Siguro nga mabigat yang problema mo. Pero di solusyon ang pagpapakamatay. Sa tingin mo ba pag nawala ka mawawala na din yang problema mo? lalo lang lalala yan... Mawala man yan sayo maiiwan yan sa mga taong nagmamahal sayo, Sa mga taong iiwanan mo."

"Walang nagmamahal sakin." OO WALA! KAHIT SARILI KO HINDI KO MAHAL!
I said. After that bumaba na ko. Akala ko pa naman PAGLALAMAYAN NA KO MAMAYA!!! LETCHENG PAKEALAMERO YUN!!! May araw din yun sakin.Kasalukuyan akong nasa rooftop ng School namin.