Bugün benim için çok önemli bir gündü. Bu kocaman evde daha ne kadar yalnız kalacaktım ki. Hem biraz da harçlığa ihtiyacım vardı.
Bugün gazeteye ev arkadaşlığı için ilan verdim.Herhalde birileri gelir değil mi ?Ne olur ne olmaz diye evi bir güzel temizledim.
Güzelce hazırlandım. Ve yapacak hiç bir şeyim kalmadığı anda ''Din dan donnn '' Anaammm birileri geldi. Çok heyecanlandım.
Hemen kapının deliğinden baktım. Bir kızdı bu . En iyisi zaten. Kapıyı açtım.
Ben: Hoşgeldin.Ev arkadaşı olmak için geldin değil mi ?
X: Evet. Benim adım Jennifer
Ben: Memnun oldum. Benim adım da Bella.
Tabi belli etmeden kızı sinsi sinsi izliyordum. Üzerindeki giydiklerinden orta durumlu bir ev kızı olduğu anlaşılıyordu.
Ve buraya gelmeden önce bir kahve içtiğinide montundaki izinden anladım. Montunu astım. Ve daha detaylı konuşmamız için onu salona davet ettim.
Ben: Ben çok bir şey istemiyorum. Evi dağıtma. Arkadaşlarını mecbur olmadığın zamanda çağırma. Kalabalığı sevmem. Kirayı da sonra konuşuruz. Bu evin anahtarı. Sen merdivenlerden çık . İlk soldaki oda senin. Benim okula gitmem gerekiyor. Gelince görüşürüz. Çüsss
Deyip evden çıktım .Vuhuu ne kadar da havalıdım öyle.
5 saat sonra
Eve geldiğimde Jennifer televizyon izliyordu.
Ben: Nasıl alıştın mı bakalım?
Jennifer: Alışmaya çalışıyorum. Beni o kadar hızlı kabul etmene şaşırdım doğrusu.
Ben : Sorun değil. Ben odama çıkıyorum çok yorgunum. İyi geceler.
Saatler,günler , haftalar çok hızlı ilerliyordu. Jennifer en iyi arkadaşım olmuştu. Herşeyi birlikte yapıyorduk. Çok eğleniyorduk. Sanki iki küçük kızmış gibi.
7 hafta sonra
Kahvaltı ediyorduk. Ve Jennifer biriyle konuşuyordu. Biraz tedirgin gibi bana bir şey çaktırmamaya çalışıyormuş gibi.Sonra telefonu kapattı.
Ben: Kiminle konuştun ?
Jennifer: Sen tanımazsın.
O anda içimden belli tanırım Allah Allah diye triplendim. Ama iyi ki dışa vurmadım.
Ben: İyi peki ben saat akşam 8' e kadar gelmem. Beni merak etme.
Jennifer: Mükemmel.
Ben: Anlamadım.
Jennifer: Eee yani bende belki evde olmam demek istemiştim.Ben: Hee tamam . Hadi ben gidiyore görüşürüz.
Jennifer haince planlar mı hazırlıyordu acaba. İyide bugün 1 nisan falan da değil. Çok merak etmiştim. Ama okula gidip notlarımı alıp.
Ailemi ziyaret edip . Olan biteni anlamak için de eve gidip Jennifer'ı izlemem gerekliydi. Düşünmesi bile beni yoruyordu.
Akşamın olması için sabırsızlıkla bekliyordum.
7 Saat sonra
Eve geldim. .Etraf sessizdi. Kapıyı açtım
Ben: Jenniferr. Alo!! Kızım evde misin ?
Jennifer : Evet buradayım ne var?
Ben: Niye atarlandın birden ?
Jennifer: Ne atarlanması ya. Sen açsındır. Ben yemek hazırladım . Hadi gel sofrada yiyelim.
Jennifer'ın bu telaşlı halinin sebebini hala anlamış değildim.Ama sesimide çıkarmıyordum. Elinde sonunda ne halt yediğini öğrenecektim.
Ben: Ben odama çıkıyorum.
Jennifer: Tamam. Ben bugün salonda uyuyabilirim.
Ben: Neden?
Jennifer: Bilirsin işte. Koltuklar rahat mı ona bakacağım.
Ya bu kız deli ya da deli. Odama gittim. Biraz bilgisayarda oynadım. Ve gerisi uyuyakalmışım.Sabah kalktım. Oha saat ne kadar erken.
Off ama gözümü bir açtım mı Tekrar geri uyuyamıyorum.Elimi yüzümü yıkamak için tualetin kapısını açayım dedim ve
Ben: ''AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA''
merhaba yeni bir kitapla karşınızdayız 'yız' diyorum çünkü bunu sevgilim Kaan ve ben yazıyoruz umarım beğenirsiniz Yorumlarınız iyi ya da kötü bizim için çok çokkkk çoook önemli
-KİNEM (kaan ve sinem'in birleşimi)
