CHAPTER 29
(kanina pa pinapatakbo ni Sam ang kanyang sasakyan pero hindi nya alam kung saan sya patungo. Hanggang ngayon hindi pa rin sya makapaniwala na Devon set him free already. Dapat ay maging Masaya sya dahil Malaya na syang makakapili ng babaeng papakasalan pero bakit nadudurog ang puso nya sa pagbitiw ni Devon.Hindi nya alam kung ano ang gagawin at paano nya haharapin ang bukas pag nakita nya itong nakipagrelasyon sa iba. Bakit ngayon pa ito bumitaw kung kailan sana sasabihin nya dito na payag na sya sa kagustuhan ng sariling ina. Kung kailan natutuhan na nya itong mahalin. Ang mas masakit pa sa lahat ay parang balewala lang dito ang nangyari sa kanila. Sobrang sakit ng kanyang nararamdaman at para bang gusto na nyang tumigil sa pag-ikot ang Mundo.
(Samantalang si Devon ay hindi malaman kung tama ba ang kanyang naging desisyon nang makita nyang mag-walk out si Sam. Pagkatapos nyang sabihin sa kanilang mga bisita at sa harap mismo ni Sam na cancel na ang plan ng ina nito ay she saw pain and sadness in his eyes. Nang magwalk out ito ay gusto nya itong habulin pero pinigil nya ang sarili. Nagsiuwian ang mga bisita pagkatapos magwalk out ni Sam. Ang Mom naman nito ay humingi ng pasensya sa ginawa ng anak. She said sorry to Mrs. Concepcion at naintindihan naman nito ang kanyang desisyon.Enrique chose to stay para may makausap sya.)
ENRIQUE: Dalawang oras na tayong nakaupo dito pero hindi mo pa rin ako kinakausap?
DEVON: Tama ba ang naging desisyon ko? (she looked at him and he saw how hurt she was)
ENRIQUE: Devz you made a choice…hindi na usapan dito kung tama o mali ang desisyon mo. Ang mahalaga dito ay kung kaya mo bang panindigan ang iyong naging desisyon.
DEVON: Ewan ko Enrique..hindi ko alam,,, (sa pagkakataong yun hindi nya mapigilang umiyak. Enrique hugged her.. He’s always been her crying shoulder. )
(Makalipas ang isa pang oras ay)
DEVON: You can leave now…I’ll be better and thanks for the company.
ENRIQUE: Sigurado ka ba?
(tumango lang si Devon at umalis na si Enrique. Nang makalabas sya ng bahay ay nakita nyang nakasandal sa kanyang kotse si Coleen at nakayuko. Naisip nya kung kanina pa ba ito naghihintay sa kanya)
ENRIQUE: Bakit nandito ka pa?
COLEEN: Di ba ako dapat magtanong nyan? Kanina pa natapos ang party pero 2.am na at nandito ka pa rin.
ENRIQUE: Pwede ba Coleen!!!(nairita na si Enrique sa babae)
COLEEN: Enrique, please…answer me!!! Do you like her? !!! (nakita nya ang luha sa mga mata nito)
ENRIQUE: What do you mean? (nagmaang-maangan naman sya)
COLEEN: Do you like Devon??!!! (halatang pinipigilan lang nitog umiyak)
ENRIQUE: I have to go…inaantok na ako…(papasok na sana sya sa kanyang kotse pero hinawakan nito ang kanyang braso)
COLEEN: Answer me..Do you like Devon???
ENRIQUE: At pag sinagot ko ang tanong mo, anong mapapala ko?? (humarap sya kay Coleen at tiningnan ito at ito naman ay natameme bigla)
(makalipas ang ilang Segundo)
COLEEN: I’ll be leaving for Florida few weeks from now. (sa halip ay sinabi nito. He tried to analyze his feelings but wala syang maramdamang pain or happiness as if ok lang na umalis ito. Hindi nalang sya nagsalita at tumalikod. Nasaktan si Coleen ng sobra kasi wala man lang naging reaction si Enrique sa kanyang sinabi. Gusto nya itong pigilan na huwag pumasok sa sasakyan nito. She’s still hoping for a small sign na pigilan sya nito pero ni isa wala. Pero nang huminto ito sandali bago pumasok sa loob ng sasakyan ay bigla syang nabuhayan ng pag-asa. Only for him to confirm her that)
ENRIQUE: Yeah!! I like her…I like Devon and I think I’m falling for her. (tuluyan na itong pumasok sa loob ng kotse and Coleen left shedding her tears. Enrique already confirmed her doubts and she was deeply hurt)
(Samantalang naisipan ni Sam umuwi bandang alas 3 ng madaling araw. Alam nya kasi na wala ng mga tao at tulog na rin Mom nya at si Devon. Hindi nya alam kung paano nya haharapin ito. Ang puso nya ay sobrang nasaktan at pakiramdam nya ay namanhid ang buo nyang katawan. Papasok pa lang sya sa loob ng bahay ay naaalala pa rin nya ang nangyari kani-kani lang. Muling nagflashback sa kanya how Devon cancelled his Mom’s plan at parang gusto nyang sumigaw pero hindi nya magawa. Habang patungo sya sa kanyang kwarto, di nya maiwasang tumingin sa kabila. He’s looking at her room. He was about to knock the door pero pinigilan nya ang sarili baka bumigay lang sya. He decided to go to his room pero bago pa man sya nakapasok sa loob ng sariling kwarto ay nagbago ang kanyang isip. He tries to open her door and he’s lucky to go inside kasi hindi ito nakalock. The lamp was turned off but he could she her sleeping and hugging the stuff toy he had given to her. Binigay nya ito kay Devon nung minsang lumabas sila, he saw how happy she was then…She even told him that he’s the first guy who had given her stuff. He can’t help but sadly smile upon looking at her face. Nang hindi makatiis, he slowly touches her face and feels every inch of it.How he likes the way she smiles and stares at him. The way she made him smile kahit naiinis sya dito. Nang mga panahong nagchange sya ngstrategy at naging friendly kay Devon is the most treasured and cherished moment in his life kasi she made him feel happy kahit pilit pa man nyang sabihin sa kanyang sarili na ginagawa lang nya ang lahat for her to give up. He did things that were not part of his plan. He cares for her una palang nya itong nakita pero pilit nyang kinakalaban ang sariling damdamin dahil na rin sa kanyang pride. When she entered the troupe, he accepted her not just because she has the talent but he wanted to see and watch her all day.Pero huli na ang lahat nag give up na ito and he doesn’t know how to win her back. As he was touching her face, he slowly whispered)
SAM:
I know how much I caused you pain. The more I try to hurt you, the more I hurt myself. Everytime I see you crying, I want to hold you in my arms. When I see you smiling and laughing with other man, it seems that my heart is tearing apart. You may never know how important you are to me or how much I care for you.Though no matter how I try to deny and fool myself, I always end up being scared that one day you'll walk away from me.And…(nagpause sya sandali bago nagpatuloy)
That day came…I’m sorry for treating you badly,I’m sorry ‘cause I can’t fight how I feel for you…(he kissed her on the forehead and finally say)
I LOVE YOU My Juliet…(at tuluyan ng bumigay si Sam…napaiyak sya habang tinititigan si Devon na mahimbing na natutulog. Makalipas ang ilang minuto, pumunta sya sa kanyang kwarto at doon nilabas ang sakit na kanina pa nya pinipigilan.Umpo sya sa gilid ng kanyang kama at napayuko. He was silently crying knowing that he already lost the woman he started to care and love )
