Δεσμός Ονείρων

Κεφάλαιο 2ο

                                                                            2 χρόνια μετά...

   << Παρακαλώ; >>

 Ο Ορέστης σήκωσε το κεφάλι του στη γλυκιά φωνή που του είχε μιλήσει. Αυτή η γλυκιά φωνή είχε και ένα υπέροχο παρουσιαστικό. Ένα υπέροχο παρουσιαστικό που τον είχε γοητεύσει 2 χρόνια πριν στην Πάρο. Εκείνο το καλοκαίρι με τους φίλους του. Την είχε γνωρίσει ένα απόγευμα μόνη της να περιμένει ένα αστικό μαζί του που δεν έφτασε ποτέ. Κατέληξαν να μιλούν σε όλη τη διαδρομή την οποία τελικά διέσχισαν με τα πόδια και πέρασαν τη νύχτα μαζί κάνοντας τον πιο γλυκό έρωτα που είχε κάνει ποτέ. Πώς μπορούσε να την ξεχάσει; Ξανθά μαλλιά τα οποία τώρα είχε κόψει κοντά, μεγάλα πράσινα μάτια και μικρά γεμάτα χείλη. Ήταν σαν άγγελος, και την είχε ερωτευτεί από την πρώτη και μόνη μέρα- ή καλύτερα νύχτα- που περάσανε μαζί. Ήταν έτοιμος να σηκωθεί όταν εκείνη ξαναμίλησε.

  << Είστε ο φωτογράφος; >> δεν τον αναγνώριζε. Ήταν σίγουρος πως δεν είχε αλλάξει. Δεν είχε αλλάξει απολύτως τίποτα πάνω του, παρόλα αυτά τα δύο χρόνια που είχαν περάσει. Κι όμως δεν τον αναγνώριζε. Και πάλι δεν πρόλαβε να  μιλήσει. Η κοπέλα, η Δήμητρα, ξαναμίλησε. << Θα ήθελα να κάνω μία…δεν ξέρω…κράτηση; Ναι. Κράτηση για το γάμο μου στις 25 Μαρτίου. >> είπε και ίσιωσε το κορμί της μπροστά του.

 Εκείνος δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που συνέβαινε. Η γυναίκα είτε είχε πάθει κάτι στη μνήμη της, είτε παρίστανε ότι δεν το γνώριζε.

  << Είμαι κλεισμένος.>> της είπε ξερά και κοίταξε αδιάφορα τον υπολογιστή του. Μπροστά του, σαν για να του θυμίσει πως όσα θυμόταν ήταν αλήθεια, ήταν μία φωτογραφία με τους φίλους του στην παραλία από εκείνο το όμορφο καλοκαίρι.

  << Μα είναι σε 3 μήνες. Ακριβώς.>> είπε εκείνη πεισματικά.

  << Με κλείσανε 3 μήνες και μία μέρα πριν. Ακριβώς >> αντιγύρισε εκείνος. << Γιατί ήρθες σε εμένα;>>

  Εκείνη έσφιξε τα χείλη της. << Σε θεωρεί πολύ καλό ο άντρας μου. Έχεις καλό όνομα. >>

  Σηκώθηκε. << Συγγνώμη αλλά δεν θα  μπορέσω να σας εξυπηρετήσω. Νομίζω ότι θα πρέπει να εξηγήσετε στον άντρα σας. >> και πληθυντικό. Με κανα φλώρο θα τα έφτιαξε. Δεν ήταν έτσι η Δήμητρα. Ήταν ανέμελη και δεν της άρεσαν οι επισημότητες. Ούτε να προσποιείται της άρεσε. Έτσι του είχε πει. Και όλα φαίνονταν αληθινά 2 καλοκαίρια πριν.