Δεσμός Ονείρων

Κεφάλαιο 18

   8 μήνες μετά 

 Ο Ορέστης έπιασε το κεφάλι του. Δεν άντεχε να ακούει άλλα. Οι τσακωμοί του με τη Δήμητρα είχαν γίνει καθημερινοί και μηδενός εξαιρουμένου, άλογοι.  Σήμερα την άκουγε να φλυαρεί και να ωρύεται ακόμη μία φορά για την Έμμα , για τους φίλους του για χίλια μοίρια όσα. Την ενοχλούσαν όλα. Το σπίτι τους, τα λεφτά που έβγαζαν. Όλα . Η κρίση είχε έρθει για τα καλά στην Ελλάδα και το ένα φωτογραφείο έκλεινε μετά το άλλο, ενώ οι φωτογράφοι όπως και ο Ορέστης , για να αντέξουν, έτρεχαν σε ό,τι χαμαλοδουλειά τους ζητούταν. Οι συνεργασίες με μοντέλα και instagrammers όσο και αν βοηθούσαν το όνομά του , έκαναν κακό στη σχέση του και τα είχε σταματήσει. Η Δήμητρα ωστόσο δεν φαινόταν να ηρεμεί ούτε στο ελάχιστο. 

 Το εισόδημά του μειωνόταν σταθερά και μετα βίας τα έβγαζαν πέρα εδώ και κάποιους μήνες. Ο Ορέστης δεν άργησε να καταλάβει ότι ο χαρακτήρας της γυναίκας του δεν ήταν κι εύκολος για να καταφέρει να κρατήσει μια δουλειά. Έτσι απολύθηκε από δύο δουλειές, κακήν κακώς, και ο Ορέστης μόνος του τρεχάτος από δουλειά σε δουλειά, είτε αποδεικνυόταν λίγος στα μάτια της γιατί δεν περνούσαν χρόνο μαζί, είτε γιατί δεν μπορούσε να της προσφέρει την ασφάλεια που πάντα ζητούσε. 

 Κουράστηκε να σκέφτεται έτσι για τον εαυτό του. Ο πρώην της είχε επίσης καταφέρει να τον αποκόψει από ένα μεγάλο μέρος των ανθρώπων της καλής κοινωνίας και έτσι το όνομά του που τόσο γρήγορα είχε αποκτήσει κύρος, άλλο τόσο γρήγορα εξασθενούσε μπροστά στα μάτια του. Και για στήριξη δεν είχε κανέναν. Για τους φίλους του ούτε λόγος.  Ίσως και να έφταιγε που δεν τους είχε μιλήσει ποτέ για τα προβλήματα που αφορούσαν την δουλειά του. Δεν ήθελε καμία βοήθεια στον κλάδο αυτό. Ήξερε πως άξιζε και θα τα κατάφερνε μόνος.

 << Γιατί μένεις εδώ αν όλα αυτά που λες ισχύουν ; >> τη ρώτησε στενοχωρημένος. Δήλωνε ανικανοποίητη, δυστυχισμένη , αγχωμένη για το μέλλον και πολύ μόνη.

 << Γιατί σ' αγαπάω. Γι' αυτο. >> είπε απλα χωρίς κάποιο ιδιαίτερο συναίσθημα. 

 << Τι αγαπάς Δήμητρα; Εμένα ; Το πορτοφόλι μου; Τι; Γιατι αδυνατώ να >> δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρότασή του και ένιωσε το χέρι της να χτυπά δυνατά το πρόσωπό του.

 << Μην με ξαναπροσβάλεις έτσι. Ποτέ σου. Στο δήλωνα πάντα. Σ αγαπώ όσο δεν αγάπησα ποτέ κανέναν! Μα αν δεν νιώσω ασφαλής δεν θα λογαριάσω τίποτα και θα φύγω. Ούτε την πονεμένη μου καρδιά , ούτε την δικιά σου. Μα δεν θα το κάνω για τα λεφτά. Αλλά επειδή δεν μπορώ να ζω συνέχεια με φόβο για το αύριο. Με τρώει. Να τα βράσω τα λούσα. Μα να ξέρω ότι και μπορώ να σε βλέπω κάθε μέρα και να πληρώνουμε το νοίκι κάθε μήνα δεν μπορώ να μην το έχω! >>