Δεσμός Ονείρων

Κεφάλαιο 20

 Η Δανάη αγκάλιασε τον Λουκά νιώθοντας την καρδιά της να πονάει που τον αποχωριζόταν. Αυτός ο μικρός μπόμπιρας είχε γίνει πλέον πολύ σημαντικός για εκείνη. << Θα τα ξαναπούμε σύντομα μικρούλη μου. >> του ψιθύρισε και τον φίλησε δυνατά στο μέτωπο.

 Η Ηλέκτρα, η μητέρα του Αρη, τους κοίταξε συγκαταβατικά. << Θα μιλήσουμε πάλι αύριο παιδιά μου. >> τους είπε θεωρώντας και τη Δανάη παιδί της πια, και παίρνοντας τον Λουκά από το χέρι, κατέβηκαν τα σκαλιά της πολυκατοικίας με τους δύο νέους να τους παρακολουθούν.

 Ο Άρης αγκάλιασε τη Δανάη από τους ώμους και την κοίταξε με τόση αγάπη που γέμιζε το δωμάτιο. << Είσαι υπέροχη. Το πόσα πράγματα έχεις αναλάβει, πόσο με βοηθάς και με στηρίζεις σε όλα..>>

 Τον σταμάτησε πιέζοντας τα δάχτυλά της στο στόμα του. << Τι λες; Ξέρεις πόσο σ' αγαπώ. Κι εσένα και τον Λουκά. Το ίδιο θα έκανες κι εσύ για μένα. >> του είπε και στη συνέχεια αστειεύτηκε << Το καλό που σου θέλω δηλαδή. >>

 Εκείνος γέλασε ελαφρώς. << Εννοείται. >> Της χάιδεψε το μάγουλο και την φίλησε απαλά. << Συγγνώμη που σε τράβηξα σε όλο αυτό με τα παιδιά. >>

<< Είμαι εδώ. Και στα εύκολα και στα δύσκολα. >> του δήλωσε στενοχωρημένη. << Άλλωστε, πιστεύω σε αυτό που κάνεις. >>

 Ο Άρης αναστέναξε. << Πόσο καιρό έχουμε να βγούμε από εδώ μέσα; Έλα, πάμε για έναν καφέ στο κόκκινο βιβλίο. >>

<< Κερνάς, μεγαλοδικηγόρε; >> τον πείραξε.

<< Δικηγόρος σε άσκηση σε μεγαλοεπιχείρηση. Δεν κερνάω τίποτα! Χάρη σου κάνω που με βγάζεις έξω, είμαι ανερχόμενο αστέρι. >> είπε και έπιασε το μπουφάν του ακουγωντάς την να γελά δυνατά.

<< Μία σόδα για το παιδί λοιπόν..>>

 Συνέχιζαν να πειράζουν ο ένας τον άλλο ώσπου έφτασαν στο Κόκκινο βιβλίο με τη Λάκτα αγκαλιά. Ο Μάξιμος δούλευε πίσω από το μπαρ. Τους χαμογέλασε. Ήταν πρωί και δεν είχε πολύ κόσμο οπότε γρήγορα τους πλησίασε για να περάσει λίγο χρόνο μαζί τους, αφού η σερβιτόρα είχε παραδώσει την παραγγελία τους. Χάιδεψε λίγο την Λάκτα και τους κοίταξε στενοχωρημένος.

<< Τι έγινε ρε παιδιά μέσα σε λίγους μήνες; >> ο Μάρκος δούλευε στο Κόκκινο βιβλίο τον τελευταίο χρόνο, οπότε προφανώς είχε ενημερωθεί για την κατάσταση.

<< Τι να σου πω ρε φίλε, ούτε εμείς δεν καταλάβαμε πως έγιναν όλα. >> του είπε ο Άρης κουνώντας το κεφάλι του απογοητευμένος.