Esir Aşk (Esaret-i aşk serisi)

2.bölüm (düzenlendi)

Merhaba arkadaşlar J Bölüm kısa olabilir ama bu akşam bir bölüm daha gelecek bu ara yazma aşkıyla ölüp bitiyorum.Lütfen sizde destek ve yorumlarınızı esirgemeyin.Seviliyorsunuz J

Yaşanan olayların üzerinden geçen iki gün boyunca odamdan dışarı adımı atmamış,odama gelip benimle defalarca konuşmaya çalışan vakti zamanında kardeşim dediğim insanlarla bile tek kelime konuşmamıştım.Ta ki bugüne kadar çünkü biraz önce odama gelip esip gürleyip beni zorla aşağıya indiren bir adet Gürkan vardı.

Artık o kadar yorulmuştum ki şu anda tüm bu olanlara karşı kendimi ayağa kaldıracak gücüm yoktu.Hah ne acı ama artık kendime acımaya da başlamıştım,acınası hallerim!

Diğerlerinin gözünün önünde resmen masada ki sandalyeye fırlatılmıştım ve ne ironi değil mi endişeli gözlerle baktılar ama tek kelime etmediler!Masayı Hazan'ın hazırladığı o kadar belliydi ki bu kahvaltı masasını nerede görsem tanırdım.

''Nihayet seni aramızda görebildik!''Hakan'ın sözlerinde sitem vardı ve devamının geleceği de kesindi.

''Vay be demek seni abinin indirmesi gerekiyordu!''diyen bir Hazan

''Benim söyleyecek bir sözüm bile yok!''diye devam eden bir Samet.Bunlar neyin kafasını yaşıyordu Allah aşkına!Ben mi satmıştım bunları,hem suçlu hem güçlü olmak böyle bir şeydi demek!

Umursamazca bakışlarımı üzerlerinde gezdirdim ve tekrar tabağıma eğdim bakışlarımı.Daha sonrası onların kendi aralarında konuşmalarının bana uğultu gibi gelmesiydi.Bir el elime dokununca girdiğim transtan çıktım ve usulca kafamı kaldırdım.

''Deminden beri sana sesleniyoruz güzelim,Hakan'ın kız arkadaşıyla ne zaman tanışalım tarihe sen karar ver.''Gürkan'ın söylediklerini anlıyor ama aval aval yüzüne bakıyordum.Masada ki herkes bana bakıyordu bakışlarını hissediyordum ama umurumda değildi.

Gürkan'ın kolumdan tutup bir anda ayağa kaldırmasıyla her şeyi anladığını anlamıştım.

''Cevap ver!''Hâla donuk bakışlarımı gördüğünden iri eliyle çenemi sıkmaya başlamıştı,

''Konuş lanet olası konuş!''çenemde ki baskısı iyice arttırıyordu.

''Beni böyle cezalandıramazsın!Konuşacaksın seni öldürürüm anladın mı?Bir daha yaşatmayacaksın o günleri,tek kelime hadi güzelim tek kelime!''gözlerinde gördüğüm gerçekten hüzündü,panikti ama ben buna inanmayacak kadar tanıyordum Gürkan'ı.Bu yüzden de hiçbir tepki vermeden karşısında durmaya devam ettim.Gürkan üzerimde ki baskısını iyice arttırmıştı ki evde bir çığlık koptu.

''Samet yardım et lütfen abinin gözü döndü.Zarar verecek.''Hazan'ın korkulu sesi kulaklarımda çınlıyordu adeta.

''Hemen konuşmazsan başına gelecekleri biliyorsun değil mi?''Samet ne zaman konuşmasam bana böyle söyleyerek korkuturdu.Çünkü daha önce bu durumu yaşadığımda çok korkunç bir tedavi süreci geçirmiştim.Onlar da çareyi beni böyle korkutarak bulurlardı,bu işi de Samet'e yıkarlardı.Bunun nedeni ise Gürkan'dan sonra en korkunçlarının Samet olmasıydı.Bende tüm bunlara dayanamaz bülbül gibi şakırdım ama şu anda tek düşündüğüm'yemezler koçum hayvan terli!'

Benden hâla bir düzelme görmeyen ev ahalisi başıma toplanmıştı.Gürkan'ın sinirden gözü hiç bir şey göremeyecek duruma geldiğinde beni sinirle koltuğa iterken elim konsola çarpmıştı.Çarpma da sağlam ses çıkmıştı ya kırılmıştı ya çıkmıştı ama bende etkisi var mıydı?Tabi ki hayır!