ACIMASIZ.

ACIMASIZ -2-

Toprağını öperek uzaklaştım oradan.Gözyaşlarıma engel olmaya çalıştım ama sel gibi akıp gidiyorlardı.Eve geldim.Ablama söylemeyeceğim mezarlığa gittiğimi.Kahvaltıyı hazırladım.Ablamların uyanmasını bekledim.İlk kalkan abim oldu.Beni görünce;

-Hayırdır ayza

+Kahvaltıyı hazırlamam mı yoksa en erken ben kalkmış olmam mı?

Gülüşmeye başladık.Aslında abimi çok fazla tanımıyorum.Ben doğduktan 6-7 ay sonra teyzem onu bizden alarak kendi evinde abime bakmış.Ablam evlenince o da bizim yanımıza geldi bana sahip çıkmak için.18 yaşındaydı o zamanlar.Hiç tanıma fırsatım olmadı.Abi kardeş oturupta uzun sohbet ettiğimiz hiç olmadı.Abilik görevini hep yerine getirdi ama sağolsun.13 yaşından sonra konu ödevler olsun,okul olsun hep yanımda oldu,bana yardım etti.Ablamla tartıştığımız zamanlar bana arka çıktı.Ona olan sevgim çok yüksek.Ayaz abim;

-Imm çok güzel gözüküyor,sen bu kadar becerikli miydin ya

+abiii

-Hatırlarsan ilk yumurta kırışını

İkimizde kahkahaya boğulduk.

+Daha 13 yaşımdaydım

Kabuklarıyla yumurtayı kırmıştım.Nasıl bir kafadaymışsam o zaman.Ablam ve eniştem o zamanlar balayına çıkmışlardı.Abimle tek kalmıştık bende bir sabah dedim abime kahvaltı hazırlayım.Birden tavaya kırınca bütün kabukları ile gelmişti.Ben çatalla ayırana kadar yumurta pişmişti bile.Bende bir şey olmaz diye sofraya koymuştum.Koymaz olaydım.5 sene boyunca hep söyler.İkimiz için komik bir anıdır bu.Deniz ablam;

-Ne kıkırdıyorsunuz bakıyım.

Ben;

+Hiç aklımıza bir şey geldide

-Ayza hayırdır bir şey mi oldu sofra hazırlamalar felan,birimizin doğum günü felan mı

+ya yapmayın ama sanki ilk defa hazırlıyorum

-evet ilk defa

+neyse olabilir konumuz o değil

Üçümüz kahkahaya boğulduk yine.Bence şuanki tablo ölümsüzleştirilmeliydi.Deniz ablam,

-Bu arada Nergis teyzem gelecek bugün

Şimdi moralim bozulmuştu.Nergis teyzemi hiç sevmezdim.Zaten o da benden haz etmezdi.Abimi yanına aldığı zaman herkes 'ayza'yıda al  çok küçük'demişler ama beni istememiş.5-6 yaşlarında ise tekrar dediler.Benim yanımda 'Kardeşimi öldüren o bücüre bir de bakacak mıyım'dedi.Hayatın zorluklarını kendi başıma aştım ben.Ayda zar zor 1-2 kere görürdüm abimin yüzünü.Hep bana yeni yeni oyunlar öğretirdi.Oyuncak arabalarını bana hediye verirdi.Hatta bir kere abim teyzemlere yalan atmış okulda yılbaşı çekilişi yaptık kız çıktı diye.Barbie bebek almışlardı.Abimde onu bana vermişti.O kadar mutlu olmuştumki.Ona annemin adını vermiştim.'Aydan'.Mutluluğumu ablam ile paylaşmıştım.O da teyzeme yetiştirmişti tabi.1 sene boyuncada abimi görememiştim.Bu yüzden teyzemi hiç sevmezdim.Bebeğimi Aydan diye severken ablam yakalamıştı bir keresinde.'Böyle çirkin bir bebeğe neden annemin ismini verdin'diye bağırıp onu çöpe atmıştı.Sonrada çöp kamyonlarına vermişti.O benimde annemdi.Ablamda teyzem gibi davranırdı o zamanlar bana.Aksine dayım o kadar iyi ki.Beni yanına almak istemişti.Ama yengem istemedi.2 çocukları var  nasıl bakarız düşüncesi ile.Bunu anlayışla karşıladım.Dayım hep küçükken beni lunaparka götürürdü.Kendi çocuklarına nasıl davranıyorsa bana da aynı şekilde davranmaya çalıştı.Bendeki hakkı çoktur.Neyseki bugün işim var,İnşAllah ben işten dönene kadar evden gitmiş olur.Giyinip işe yol aldım.Bugünde cafe ana baba günü sanki.Hemen önlüğümü giydim.Servislere yetişmeye başladım.