ACIMASIZ.

ACIMASIZ 6

Diyip kalktı yanımdan.Kapıdan çıkarken,esmer bir kız 'Tuna' diye seslendi.Kızda çırpı. Bir şeyler fısıldadı ve beraber kapıdan çıktılar arkalarından çıkıp kapı kenarından onlara baktım. Allah'ım ben bunları da görecektim.Beraber yürüyorlardı. Tuna'nın yandan gülümsediğini görebiliyordum.Çok mu ağır şeyler söyledim ona?.O bana ağır söylerken iyi ben mi onları dediğimde ağır olacak.

Oturdum sırama tekrar.Herkesi kaybediyorum bildiğin.Ben tekrar eve nasıl gireceğim.Pekte girmeye niyetim yok zaten ama abim var. Ben düşünürken Gece ve efe geldi.Gece nasıl mutluydu.Belkide o depresyondan efe sayesinden çıktı.Gece;

-Kafeterya baya büyükmüş sende birara gidince gel tamam mı

+tamam

Kapıdan Tuna ve o kız girdi kız gülerek birşeyler anlatıyordu tuna ise tepkisiz bir şekilde dinliyordu.Sen sadece bana gül.

Gece bana dönüp;

-Bu kim

+Bilmiyorum

Sonunda birbirlerinden ayrılabildiler.Tuna yerine oturmak için sıraya yaklaştı.Gözlerime baktı.Oturdu sırasına.Ben şimdi bu çocuğa bakmadan nasıl durucam.Çaktırmadan yandan bakmaya çalıştım.Ama yakaladı.Her seferinde yakalıyordu.Çocuğun kulak tarafında göz felan mı var acaba.Ona dediklerim için pişman gibiyim.Haklıydım aslında benimle dalga geçmesinden bıkmıştım.Diğer tenefüs,öbür tenefüs kız hemen Tuna'nın yanına damlıyordu.Sonunda bitti derslerde o görüntüyü görmekten kurtuldum.Çıkışta gözlerim Tunadaydı.BMWsine binip gitti.Bizi Efe bırakmıştı eve.Gidene kadar ağzımı bıçak açmadım.Eve girdim uzandım yine yatağa.Gece yanıma gelip;

-Ayza neler oldu açıklar mısın artık

+Birşey olduğu yok neyi açıklıyım

-Körüm ben zaten,Tuna başka kızla felan takılıyor

+Onu git ona sor ben ne biliyim Allah Allah,hem artık Tunanın konusunu açmayalım istemiyorum

-Sen bilirsin.

Elime Cengiz Aytmatov-Toprak Ana aldım.Başladım okumaya.Okurken bir dalmışım kalktığımda 11 olmuştu.Gece'ye bakmaya odaya gittiğimde o çoktan uyumuştu.Gecenin evinde iki tane yatak vardı ayrı odalarda.Ben hep kaldığım için benim için almışlardı.Bende geri gittim yatağıma.Mesaj gelmişti.Tuna'dandı sanırım bu.Baktığımda Ablamdan olduğunu gördüm.

-Dünki dediklerimden hiç pişman değilim.Sözlerimin arkasındayım.Çünkü tamamen hakediyorsun.Bugün gelip özür dileme tenezzülü bile etmedin.Terbiye öğretememişim demek sana onca sene.Ama bu hayatta sana yer yok ayza.Mutlu olamayacaksın bunu unutma!.

O benim kanımdan,o benim ablam. Ben onun kardeşiyim ya bana neden böyle davranıyor?.Bunları insan düşmanına söylemez.Beni daha kendi kanımdan olan ablam sevmiyorda ben alelemin çocuğunun beni sevmesini bekliyordum.Gözyaşlarıma hakim olamıyordum.Haklıydı ben bu hayatta hiç mutlu olamıcam.Küçükken hep kendime 'büyüyünce her şey güzel olacak'derdim.Ama dahada kötü oluyormuş.En azından küçükken kendimi avutabiliyormuşum şimdi o da yok hayatın gerçekleri yüzüme bir perde gibi vuruyor.Dayanacak gücüm kalmamıştı.

Hıçkıra hıçkıra ağladığım için ses çıkıyordu yastığa gömüldüm.Gece duyup uyanmasın.Aynaya baktığımda gözlerim kızarmıştı.Hala ablamın dedikleri aklıma geliyordu.Kafayı yiyecek gibiyim.Saatler geçti.Duvara aval aval bakıp deli gibi ağlıyordum.Saat gece 2 oldu.Uğraşacak birşeyler bulmaya çalışıyordum ama aklım ordaydı.Aklıma gelip gelip duruyordu.Saat 3 oldu.Allah'a dua etmeye başladım.Saat 4 oldu çıkardığım annemin fotoğrafı ile uyuya kaldım.Sabah Gece'nin beni kaldırması ile uyandım.Fotoğrafı görünce gözleri doldu.Ayağa kalktım tam karşıda ayna vardı.Gözlerimin altı balon kadar şişmişti.Aynaya baktığımda kendimden korkmuştum.Gece;