Onun için

Hediye

Asmin ve Damladan haber almayalı tam bir buçuk ay olmuştu her gün git gide daha kötü bir hal almaya başlamıştı bu gün sabah evimin önüne gelen koca bir tahta kutuda Remzinin kanlı kıyafetleri ve birde kaset vardı. Ölüm kasedi vardı aynı anda beş kişi Remziye silahlarıyla ateş etmişti. Bu kaset beni dahada parçalarken Asmin ve Damalanın güvende olup olmadıkları konusu beni iyice bitirmişti. Günlerdir Asmin ve Damladan bir iz arıyordum ama onları saklayan kimse çok iyi saklıyordu. Onları bulana kadar pes etmeyecektim kafama koymuştum.
Asmin den~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Bir ay olmuştu görmeyeli , kokusunu hissetmeyeli , ona sarılmayalı beynim öldüğünü düşünsede kalbim buna inanmamakta ısrar ediyordu . Hayat kurmuştum burda bir iş ,bir yuva ve arkadaşlar ama hiç biri beni rahatlatmaya yetmiyordu yine beni bıraktığı ilk seferden farksızdım ama bu sefer daha kötü bir şekilde çünkü onu merak eden tek ben değildim . Damla sürekli babasını soruyor ve bu beni iyice çıkmaz bir sokağa doğru itiyordu.
      Bu sabah  kahvaltı hazırlarken telefona bir mesaj geldi "Asmin çabuk aşağı in Damlayı getirme /çağın " mesajı okur okumaz Damlayı karşı komşumuzun bakıcısına emanet ettim . Merdivenleri inerken sanki kalbim yerinden çıkıcak gibi olmuştu onu görmek kavuşmak ve ona sarılmak .Demir kapıya geldiğimde son bir kez saçlarımı ve üstümü kontrol ettim , kapıyı açtığımda karşımda duran adamlar bana  karşıdaki mavi arabayı gösterdiler koşar adımlarla oraya doğru ilerliyordum arabanın önüne geldim ve arka kapı açıldı içine baktığımda arkasını dönük biri vardı ama bu Çağın değildi. Kaçmaya yeltenmişken adamın bir tanesi komşumun camında Damlayla belirdiğinde kendi kafama sıkmak istedim Damla masumca oynarken adam ona doğru bir silah uzatmıştı , arabadaki  adamın sesi duyuldu
-İçeri gelmezsen kızına veda et
O an  kendimi saldım ve arabaya bindim ağlamaya başladım sürekli o silah gözümün önüne geliyordu Damlayı nasıl savunmasız bırakmıştım .
-Ağlama küçük fahişe
Bunu demesiyle suratına tükürmem bir olmuştu
-Çek kenara
Allahın unuttuğu bir yola girmiştik zaten bide kolumdan tutup beni dışarı çıkardı ve yere yapıştırdı
-Çoçuğunu sevgilisi için bırakan kadına ne denir ANNE Mİ!!
Bu kelimeler canımı çok yakmıştı elime batan taşlar ve kırık cam şişeler elimi kesmişti ama şu anda tek düşündüğüm  gerçekten "anne" olup olmadığımdı  burdan kurtulmak için ayaklanmıştım ki kafamda hissettiğim acı ile oracığa yığılıp kalmıştım son duyduğum şey ise " bakalım Çağın bey hediyesini görünce ne diyecek"
Bu bölüm biraz kısa olabilir bana kitaba devam etme konusunda destek olan herkese teşekkür ediyorum hepiniz çok değerlisiniz