Onun için

ANNE

Okumadan geçmeyin .
Normalde sınır koymayı seven biri değilim bu yüzden küçük bir sayıyla başlatıyorum  (20 vote, 20 yorum )
Asmin'den~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Yıllardır unuttuğum o acı Damla'nın annaneme gideceğiz demesiyle baş göstermişti. Yıllar önce babam yüzünden benimle konuşmayı kesen annemin yanına gidiyordum,deli gibi özlemiştim onu kokusunu , bana sen benim davrumsun demesini. Çağın benden giderken tüm benliğimle birlikte ailemi de almıştı belki şimdi gelmesiyle yeniden ailemi bana vericekti. İçimde bir parça bile olsa bir umut vardı bitmeyeceğini bildiğim ufak bir umut. Yavaş yavaş çoçukluğumun geçtiği mahallelere yaklaşmıştık her şeyin bir anısı vardı, şu an önünden geçtiğimiz ağaç tam 7 yaşındaydım babam bana bisiklet sürmeyi bu parkta öğretiyordu ve bu ağaçta o parkın en büyük ağacıydı her defasında ağıcın etrafından dönemediğim için ağaca toslardım ve her ağaca tosladığımda babam yanıma gelir ve heryerimi öperdi. Ah köşe komşumuz Nermin teyze mahallenin tüm olaylarından haberdardı, ben onun bahçesinin önünden geçerken eğiliyordum ki beni görüp soru yağmuruna tutumasın diye .
Araba yavaşça durmuştu artık kalbimin atışları uzaktan bile duyulabilirdi Çağın sesizce yanıma geldi ve koluma girdi
-Tamam güzelim biraz sakinleş öyle kapıyı çalarız olur mu?

- Yapabildiğim tek şey kafa sallamak olmuştu.
Damla yavaşça yanıma gelip elimi tuttu. Artık zamanı gelmişti cesaretimi topladım ve Damla'nın elinden tutup kapıya doğru gittim, yıllarca büyüdüğüm evin bahçesinde bir yabancı gibiydim eskiden bu bahçe mahallenin en güzel bahçesiyken şimdi kuru toprak vardı sadece . Damla ben den önce davranarak kapıya doğru koştu ve zili çaldı o an ki paniğimi hayatım boyunca hiç unutamayacağım, ben daha eve varamadan kapı açıldı .
-Buyrun küçük hanım , tek mi geldin bakalım sen buraya he?
Bir hışımla kapıya doğru gittim ve yıllardır özleminden yanıp tutuştuğum annemi gördüm. Annem bana anlamsızca bakarken arkadan ağabeyimin sesi geldi.
- Kim gelmiş anne?
Annem hiç cevap vermedi , hareket bile etmeden öylece bana ve Damlaya baktı. Ağabeyim kapıda belirince Damla"dayı" diye sarıldı ona ben artık kendimi tutamadım ve dizlerimin üstünde düştüm, hüngür hüngür ağlıyordum. Ağabeyimim daha fazla susmadı ve konuştu
-Ağlama kalk ayağa !!
Annem yavaşça bana yaklaştı ayaklarını görebiliyordum ama suratına bakıcak halim yoktu. Beni koltuk altımdan tuttu ve kaldırdı öyle bir sarıldı ki bana sanki o an dünya durdu sadece o ve ben varmış gibi.
-Öldürdün beni,annem öldürdün.
Dedi ve yalandan yüzüme tükürdü
-Bunca sene beni kızıma hasret bıraktığın için. Dedi
Damla da bana koşup bacaklarıma sarıldı annem ve ben buna gülmüştük annem biraz aşağı eğildi ve
-Kuzum benim adın ne bakalım senin ?
- Damla Annene .
Annem bu lafıyla yıkılmıştı, sıkı sıkı sarıldı torununa.
-Geçin içeri kuzularım daha baban işte gelmedi.
-Anne benim yanımda biri daha var dedim. Çağına gel işaretini verdim.
-Kim geldi be davrum.
Çağın yanımıza gelmişti. Annemin gözleri sinirden kor olmuştu .
-Seni hadsiz beni kızımdan ayırdın şimdide karşımamı geçersin.
Ağabeyim sinirle kapıdan çıktı ve Çağına bir yumruk savurdu.
-Hangi yüzle geldin be şerefsiz he hangi yüzle. Damla deli gibi ağlamaya başlamıştı ne kadar ağabey yapma desemde ağabeyim deli gibi bağırıyor ve Çağını hırpalıyordu.Çağını en son Damla baba diye Çağına koşunca ağabeyim durdu zaten Çağın karşılık bile vermemişti ona.
  -Anne her şey bitti. Biz evlendik biz bir aileyiz.
Annem bana 'gerçekten mi ' der gibi baktı. Herkes bahçe kapısının açılma sesiyle kapıya doğru dönmüştü. 
            Yıllar ona iyi davranmamıştı, saçları beyazlamıştı ama hala eskisi gibi kasketi hep kafasındaydı,elinde ekmek poşeti vardı. O an içimden ona koşup sarılmak gelsede cesaret edemedim , korktum ya beni gene kabul etmezse diye. Damla biraz ürkmüş olucak ki bacağıma daha sıkı sarıldı. Ağabeyim ve annem bir birlerine bakıp konuşmaya başladılar.
  -Baba sen aile kur gel karşıma demiştin Asmin'e oda öyle yaptı ailesini kurup geldi.
             Babam bize doğru yaklaşıyordu sanki onun her adımında boğazıma bir düğüm daha oturuyordu. Babam benim önümde durmuştu başım eğikti yüzüne bakamıyordum korkuyordum.
        -Madem damadımı ve torunumu alıp geldin. Dedi ve elleriyle kafamı kaldırdı.
Gözlerinde biriken yaşlar sanki bana bir özgüven vermişti, birden sarıldı bana sıkı sıkı o an bıraktığım nefesimle bende ona sarılmaya ve ağlamaya başladım. Babam benden ayrıldı ve elini omzuma koyup, kafamı öptü. Şu an ailemiz tamamlanmıştı hemde her üyesiyle.