Hayatta ümidimi kestiğim pek çok zaman olmuştu dıştan çok küçükmüş gibi görünen şeyler benim çözüm bulamadıgım sorunlarımdı çünkü insan yaşamadan bilemiyordu annesinden babasından korkan çocukları tamtersi durumda olan çocuklar anlayamazdı yada tecavüz edilen kişinin ne hissetiğini anlayamadıkları gibi....miraç koltukta ifadesizce otururken aklımdan geçen düşünceler bunlardı evin sesizligi düşüncelerimin bangır bangır ortaya çıkmasını sağlıyordu ve bu durum oldukça rahatsiz ediciydi Arasdan ve arkadaşlarından duydugum tek cümle vardı oda ben onundum sadece ''onun''
-Masala neden bu kadar taktı ? yaren ortamdaki sesizligi bölerek miraça baktı
''aras kendisine karşı gelinmesinden pek alışık değil masal sabredip bir hafta dayansaydı bu aras mutlaka sıkılır bu kadar uğraşmazdı arasa sabretmek zordur ama sonunda karlı çıkan sen olursun ''derin bir nefes alıp terlemiş saç diplerimi elimle taradım miraç bundan sonrası için bana yardım edebilirdi umarım
''bundan sonra ne olcak ?dedim bana yardım etmesi umuduyla aras hakkında konuşmak bile sırtımdaki yaranın sızlamasına sebep oluyordu koskaca A harfi kabuk bağlamaya başlamıştı
-Sonrasını bende bilmiyorum
-O zaman ne halt yemege geldin buraya ! yaren ellerini gögüsüne birleştirmiş miraça bakarken ona susması için işaret verdim ancak beni dinlemeyerek konuşmaya devam etti.
yada burda senle boş konuşacağımıza polise gitmeliyiz. bacağını cimcikleyip onu uyarırken omuz silkip başka yöne bakmaya başladı ona kötü bakışlar atıp tekrar miraça döndüm
''bana yardım et miraç .bundan sonra nasıl yapmalıyım nasıl davranmalıyım ? miraç tam ağızını açıp birşeyler söylecekken yaren ayağa kalkıp tekrar itiraz etmeye başladı.
''bide o piçin, piç arkadaşından yardım mı istiyorsun masal..!laflarını sıralar sıralamaz miraç ayağa kalkıp yarenin üstüne gelmeye başladı kollarından tutup sarsamaya başladığında aralarına girdim ama miraçı engellemek kolay değildi olmadı da.
- miraç sakin ol bırak kızı.. yarenin acıyla inleme eşliğinde kolunu ovuşturdu moraracağı burdan belliydi.
''bir daha düzgün konuşmazsan uyarım çok farklı olur.dedi dişlerinin arasından yaren ürkekçe bir iki adım gerilirken üzüntüyle ona baktım.
lütfen yarene bir daha bu şekilde yaklaşma.yoksa senin hakkındaki düşüncelerimi tekrar gözden geçirmek zorunda kalcam. dedim yarenin koluna bakmak için yaklaşırken tutuğum kolunu kurtarıp eski yerine koltuğa oturdu birkaç küfür mırıldağını duydum.
-sigara içmemin bir mahsuru var mı ? uzun bir sesizlikten sonra miraçın bu sorusuyla kafamı iki yana salladım ayağa kalkıp penceleri açmaya yeltinirken arasın sigara içmek için izin almadığı geldi aklıma. buda miraçı farklı görmeme bir sebepti.
''birincisi sarışın polise gitsenizde bir şey ispatyalamazsınız hem bir şey ispatlasan bile arasın içeri gireceğini sanmıyorum. bunun olmaması içinde elimden geleni yaparım zaten '' diye devam ederken soğuk bakışları yaren ve benim aramda gelgit yapıyordu sanırım yaren biyere kadar haklıydı. sonunçta arasın arkadaşıydı ve bize net bir şekilde bunu belirtiyordu.
''-Ben demiştim.'' yaren gecikmeden homurdanırken mutfağa yöneldim.bu konuşma benim için bir tehditmiydi yoksa iyiliğim içinmiydi emin değilim miraçın kötü niyetli bir çoçuk olmadığından emindim.
-Kahve isteyen varmı ? mutfakın kapısında durmuş cevap beklerken ilk önce sesizlik oldu ve ardında yarenin o cırtlak sesi
-bana ve şu çoçuğuda yap
