Thank you

Hoofdstuk 2

'BEN JE HELEMAAL GEK GEWORDEN. ZO HEB IK JOU NIET OPGEVOED. JIJ KOMT ETEN WANNEER IK DAT ZEG!' zegt papa woedend.

'Huh wat?' mompel ik. Ohja ik was niet gaan eten omdat ik niet werd geroepen.

'Praat tegen mij jonge dame!' zegt papa

'Sorry papa ik wilde je niet kwetsen alsjeblieft papa vergeef..' *PATS*  Ik voel de volgende klap al niet meer. Ik ben al buitenwesten.

Ik haat wakker worden. Ik wil verder slapen. Hoe lang heb ik überhaubt geslapen? Geen idee. Langzaam komen er weer herrinneringen naar boven. Papa had me geslagen. Dat heeft hij nog nooit gedaan hoe kon hij! Huilend loop ik naar de spiegel. Er zit een grote rode handafdruk op mijn gezicht. Het doet pijn. Maar niet de pijn in me gezicht, maar de pijn van binnen. Het is duidelijk dat ze niet van me houden. Vroeger had ik nog hoop, maar nu... Ik kon de pijn niet meer aan. Ik loop naar mijn kussen en gris het mes er onder vandaan. Er zitten al snel allemaal kleine rode sneetjes op mijn arm. Het bloed als een gek en het voelde fijn, maar vooral verschrikkelijk pijnlijk. Snel rol ik weer wat ducktape om mijn arm en loop naar de badkamer. Mijn mascara is verschrikkelijk uitgelopen. Ik haal alle troep van mijn gezicht en ga naar de wc. Daarna loop ik terug naar mijn kamer. Ik heb verschrikkelijke buikpijn en rugpijn dus ga ik maar weer in bed liggen. Ik kijk op de klok. Tien uur. Morgen weer naar school dus dit is wel een mooie bedtijd. Met kleren en al stap ik mijn bed in. Zonder muziek kan ik tegenwoordig niet meer slapen, dan zit ik alleen maar te woelen, dus doe ik mijn oordopjes maar weer in. Tijdens Let It Go van Demi Lovato val ik in slaap.

Sorry voor het korte hoofdstuk xNiaz