Hoofdstuk 12

143 20 2
                                    

'Wees maar niet bang, ze heeft een contact verbod,' fluistert Joost. Ik loop met knikkende knieën naar de deur. Joost doet de deur open. Ik voel mama's ogen in mijn rug branden tot de deur dichtslaat.

'Oh schatje wat fijn om je nou eens te zien! Hoe gaat het?' zegt mijn buurvrouw terwijl ze op me af komt lopen. Ze ziet er vriendelijk uit. Met haar glanzende bruine haar dat op haar rug danst, haar rode jurkje dat strak om haar prachtige lichaam zit en haar vriendelijke glimlach ziet ze er perfect en erg aardig uit.

'Uhh goed hoor, mevrouw mag ik vragen hoe u heet?'

'Natuurlijk schatje! Ik ben Natalie en jij heet uhh hoe heet je? Ohja! Bente. Kom meisje dan laat ik je kamer zien,' Ze lijdt me door de gang naar de trap. Ik wil naar boven gaan, maar dan komt er luid gillend een klein meisje naar me toe rennen.

'Hallo nieuwe zus!' Geschrokken kijk ik het kleintje aan. Nieuwe zus? Ik verman me en ga tegen het kleintje praten. 

'Hallo lieverdje, hoe heet jij?'

'Ik ben Ilse, jij bent Bemte dat heeft papa mij verteld!'

'Haha schatje het is Bente, niet Bemte'

'Jaja zal wel. Kom Bemte dan laat ik je mijn kamer zien!' Ik laat me met haar meetrekken. Zoals verwacht alleen maar prinsessen. Tjeetje wat is haar kamer groot. Net wat groter dan mijn vorige kamer!

'Mooi hea! Kom nu gaan we naar jouw kamer Bemte!' Ze zegt nog steeds Bemte maar wat maakt het ook uit. Ze trekt me nog een trap op en duwt me dan een kamer binnen. Ik kijk mijn ogen uit. Wat is het enorm! Er staat een twee persoonsbed in, een leuk bureautje een inloop kast en een eigen wastafel!

'Oh ik moet naar ballet, doei Bemte!'

'Veel plezier schatje' De deur valt achter me dicht. Ik doe mijn jas uit en hang hem om mijn bureau stoel. Ik ga op mijn bed liggen. Vermoeid doe ik mijn ogen dicht.

'Bente!' Ik schrik wakker. Ik ken die stem uit duizende.

'Bente kom hier!' Ik loop naar het raam. Ik kijk naar buiten. Bas staat daar met een betraand gezicht voor de deur.

'Laat me alsjeblieft binnen, we moeten praten,' zegt hij.

De deur van mijn slaapkamer gaat open.

'Moet ik hem binnenlaten?' vraagt Joost. Ik knik. Joost verlaat de kamer. Een paar seconden later komt Bas binnen lopen.

'Zusje het spijt me zo' Hij laat zich op de grond vallen en begint hard te huilen. Met kleine stappen loop ik naar hem toe. Ik laat me op mijn knieën vallen en houd hem vast. Ik begin hem te wiegen en huil met hem mee. Zo zitten we nog een tijdje. Mijn broer en ik. Allebei geen idee wat we moeten doen.

Thank youWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu