The last chance

Hoofdstuk 4

Ik doe mijn ogen open en zie dat ik niet in mijn kamer ben. Ik lig in een witte kamer en kan me niet herinneren dat ik hier ooit eerder ben geweest. Ik probeer omhoog te komen maar direct word ik tegengehouden.
"Felicia probeer niet teveel te bewegen."
"Ace? Waar ben ik?"
"In het ziekenhuis je bent twee dagen geleden in de tuin bewusteloos geraakt, ik heb je teruggebracht naar je kamer en je ouders ingelicht."
"Maar, hoe? Ik bedoel ik ben nog nooit eerder bewusteloos geraakt." Ik kijk ace aan en zie dat hij schrikt.
"Wat, wat is er?"
"Felicia, wat gebeurd er? Waar ben je?"
"Nog steeds hier, op dezelfde plek."
"Ik zie je niet." Ik probeer zijn hand te pakken maar het lukt niet. Wat is dit. Hij komt steeds dichterbij en dan heeft hij mijn hand vast.
"Wat was dat? Je werd onzichtbaar."
"Maar, dat kan niet. Dat is een elven gave en die heb ik nog niet. Of misschien, heb ik toch mijn ware liefde ontmoet. alleen wie zou het dan zijn?"
"Ik weet het niet, ik was wel bij je toen het gebeurde." Ik probeer voorzichtig te gaan zitten. "Maar al zou jij het zijn, waarom dan nu pas?" Ace komt naast me zitten. "Ik weet het niet." Hij pakt mijn hand vast. Ik kijk hem aan leg mijn hoofd op zijn schouder.

Voorzichtig loop ik naar mijn kast en pak het geheime boek. Hierin bewaar ik belangrijke spullen omdat het een boek met een gat is. Er valt niet meer zoveel te lezen omdat ik bij een groot deel van de pagina's het gat heb gemaakt. Het boek zit goed op slot en lijkt op een normaal boek. Ik kijk naar de ketting in mijn handen. Ik heb heb van ace gekregen toen ik gisteren uit het ziekenhuis liep. Hij is van zilver met een paarse edelsteen, als het goed is, is het Kracht Kristal. Het zorgt voor een snellere ontwikkeling van elven gaven. Het is zeer zeldzaam en alleen in Dragonfall te vinden. Er zijn wel een aantal Dragoneels die het verkopen maar door zijn zeldzaamheid is het erg duur. Ik open het boek en stop de ketting erin. Waarom ik het niet ga dragen, omdat het me hoofdpijn bezorgde. Ik draai me om en loop naar de geheime deur. Maar zodra ik naar buiten ga zie ik ace.
"Hey, wat doe je hier?"
"Ik kwam even nadenken. Om iets wat ik je wilde vragen."
"Wat wil je dan vragen?"
"Felicia Lola Fellopas, wil je met me trouwen?" zegt hij terwijl hij voor me op een knie gaat zitten met een ring in zijn hand.
"Ik weet het niet, maar als jij mijn ware liefde bent dan. Ja." Hij doet de ring om mijn vinger en voer het eerst zoent hij me. Dat onze vriendschap hierheen kon gaan.
als hij zijn hoofd weer terugtrekt hoor ik een klik. Een fotograaf staat op een afstand foto's te maken. Naast de fotograaf staat mijn vader.
"Vader, wat doe je hier?"
"Ik kon dit moment niet missen lieverd. Natuurlijk ben je nog minderjarig dus daarom zal de trouwdag volgend jaar pas zijn."
"En waarom de fotograaf?"
"Het volk moet het ook weten lieverd, daarom wil ik dat jullie morgen op het grote plein bekendmaken dat jullie gaan trouwen en dat Fellopas en Dragonfall een rijk worden genaamt: Fellofall. De mogelijkheden om van Fellopas naar Dragonfall te reizen worden beter en makkelijker zodat iedereen kan gaan en staan waar hij wil."
"Morgen al? Vader wil je regelen dat Nelica morgenochtend bij mij komt."
"Is goed, ik ga weer want ik heb een belangrijk overleg."
Mijn vader loopt weg en de fotograaf vraagt of we nog op verschillende manieren poseren voor een paar mooie foto's. als hij klaar is gaat hij ook weg en ben ik weer alleen met ace.
"Dus mijn vader wist al dat je het nu ging vragen?"
"Ja, ik had niet durven vragen zonder je vader zijn toestemming." Ik pak zijn hand vast en leun tegen hem aan, heb ik nu eindelijk mijn ware liefde gevonden?
"Kom." zeg ik en we lopen naar de geheime deur. Hij is naast mij en Nelica de enige die ervan af weet. Ik open de deur en loop mijn kamer in. ace volgt. Direct naast de deur is mijn inloopkast. Ik loop naar binnen en open de deur waar mijn jurken achter zitten. Dit is de grootste deur want zoveel broeken en t-shirts heb ik niet. alleen in de winter draag ik ze als ik thuis ben.
"Welke is mooi voor morgen?" zeg ik terwijl ik met mijn hand door de jurken ga.
"Deze is mooi," zegt ace als hij een licht paarse jurk pakt. "Hij zal goed met je haar en ogen kleuren."
"Het is mijn lievelingsjurk. En het zal inderdaad goed passen. Maar dan moet jij ook iets paars aan hebben morgen."
"Zal ik regelen." Ik kijk verder en loop naar mijn schoenen lade. "Deze schoenen passen wel," zeg ik terwijl ik een paar schoenen pak. Ik zet ze bij mijn bureau en leg mijn jurk op de stoel. Liliane komt mijn kamer binnen gelopen. "Dag prinses, ik moet u dit geven van u moeder." zegt ze als ze een cadeau in mijn handen stopt. "En ik kom u vertellen dat het eten over een half uur geserveerd wordt." Ze loopt weer weg. Ik open het cadeau en zie een tiara. Mijn eerste echte tiara. Die had mijn moeder belooft voor als ik zou gaan trouwen.
"Wat is het?"
"Ow alleen maar een tiara."
"Oké ik ga naar mijn kamer ik zie je bij het eten." Hij geeft me een kus op mijn wang en loopt weg.