My Only Love Is The Boy I Hate The Most

Κεφάλαιο 8

....... Κοιταζω τον Μαρκο που τοση ωρα εχει σταθει διπλα μου και νιωθω την ματια του να μου αναβει μια φωτια συναισθηματων τοσο ορμητικη που την αισθανομαι να με ζεσταινει μεχρι τα εγκατα της ψυχης μου. Θελω να τον ρωτησω αν αισθανεται το ιδιο καθε φορα που τον κοιταω αλλο το μομο που βγαινει απο τα χειλη μου τοτε ειναι ενα απλο: << Για καλο και κακο καλεσαι και ενα ασθενοφορο. Σου υποσχομαι οτι θα κανω οτι μπορω αλλα για παν ενδεχομενο καλεσε ενα. Μεχρι τοτε εγω και η Ηλεκτρα θα προσπαθησουμε να σταματησουμε την αιμοραφια>> του λεω χωρις να αποσπασω το βλεμμα μου απο το δικο του.  

Γυριζω πισω μου για να δω πως ειναι η Ηλεκτρα. Μονο με μια ματια καταλαβενω πως ειναι ταραγμενη με το συμβαν που διαδραματιστηκαι μπροστα της πριν λιγο. Μ απαλη φωνη της λεω να ερθει να με βοηθησει. Αυτη με νοχελικα βηματα με πλησιαζει και καθετε αντικριστα μου με το σωμα του Τηλεμαχου αναμεσα μας.

<<Οκ τωρα βαθιες αναπνοες. Ολα θα πανε καλα!>>λεω. Δεν ξερω ομως αν το λεω για εκεινους, για τον Τηλεμαχο ή για εμενα. Το μονο που ξερω ειναι πως εχω εναν ανθρωπο που πρεπει να σωσω.Ξερω πως εχω διαβασει καποια πραγματα για πρωτες βοηθειες και πως μπορω να ανταπεξελθω σε τετοια περιστατικα. 

<< Θελω ενα πανι ή  κατι εστω για να σταματησω την αιμοραγια>>λεω. Τοτε ο Μαρκος βγαζει την μπλουζα του, την τυλιγει σαν μια μπαλα και μου την δινει. Και εγω.... λοιπον εγω εχω μεινει καγκελο απο την ηλιοκαμενη του επιδερμιδα και το γυμνασμενο σωμα του. Συντομα ομως καταφερνω να αναχετησω το μυαλο μου και παιρνω στα χερια μου την μπλουζα του. Απο την συντομη επαφη των ακροδάκτηλών μας νιωθω την πια οικεια αισθηση του ηλεκτρισμου που ρεει μεταξυ μας.ΔΙστακτηκα απομακρυνα το χερι μου απο το δικο του.

Υστερα στρεφομαι προς τον μισο λυποθημο Τηλεμαχο και του αφαιρω την μουσκεμενη απο το αιμα μπλουζα του και τοποθετω την μπλουζα του Μαρκου πανω στην πληγη. Η Ηλεκτα παραλληλα προσπαθει να τον καθαρισει απο τα αιματα με λιγο νερο και χαρτομαντιλα που βρηκε μεσα στην τσαντα της. 

Απο οτι ειδα η πληγη παρ'όλο που ειναι βαθια δεν φαινεται να εχει κατι μεσα. Μαλλον η σφαιρα περασε ξυστα απο πανω του.

Ακουω γρηγορα βηματα να μας πλησιαζουν. Οταν γυριζω βλεπω τα αγορια που ειχε στειλει ο Μαρκος , με τα πταγματα που ειχα ζητησει. Μας πλησιαζουν και μας δινουν τα πραγματα. Το αγορι που μου εδωσε μια κανατα με ζεστο νερο μου ειπε : <<΄Δεν ξερεις τι περασα για να μου δωσουν ζεστο νερο. Σιγουρα η κυρια, που μου το εδωσε, θα με περασε για κανεναν τρελο ή σαδιστη, γιατι τι ποιο φυσιολογικο για να χτυπας την πορτα της στης μια το βραδυ και να της ζητας βραστο νερο;>> λεει με μια ανασα και απομακρυνεται. Μαλλον δεν ειμαι μνο εγω ταραγμενη!