My Only Love Is The Boy I Hate The Most

κεφάλαιο 9

Εδω και ενα τεταρτο η Ηλεκτρα εχει καθησει κατω με το κεφαλι του Τηλεμαχου στην αγκαλια της και προσπαθει να του δωσει να πιει την βοτκα για να μην αισθανεται τοσο εντονα τον πονο οταν αρχιζω να καθριζω την πληγη και να οταν τον ραβω. Εχει πισει μεχρι στιγμης το μισο μπουκαλι και ακομανιωθει τον οξυ πονο που του προκαλω αθελα μου.Φαινεται ειναι γερο ποτηρι!

Οταν εχει ίει και την τελευταια δουλεια απο το μπουκαλι, η Ηλεκτρα αφηνει προσεκτικα το κεφαλι του στο εδαφος κλαι ερχεται διπλα μου. <<Ειμαστε νομιζω ετοιμοι για τα ραμματα. Εξαλλου δεν νομιζω να πολυκαταλαβαινει τι του γινεται. Με ειπε ομορφη και μετα μα ζητησε σε γαμο! . Δηλαδη ελεος φιλε. Το καταλαβαμε εισαι κουκολς αλλα δεν ξερεις καν το ονομα μου. Παρολα αυτα αν ηταν ξεμεθυστος μπορει και να σκεφτομουνα την προταση του. Τετοιοι κουκλοι δεν βρισκονται ευκολα>> μου λεει μεταξυ σοβαρου και αστειου.Εγω με ενα μικρο μειδιαμα της απανταω<< ειμαι σιγουρι. Εδω μιλαμε για μεγαλο κελεπουρι. Πας καλα ο τυπος εφαγε μια σφαιρα σε δημοσιο χωρο και δεν μπορεις να μου βγαλεις απο το μυαλο οτι καπου ειναι μπλεγμενοι.>> της λεω δειχνωντας τα αγορια που εχουν σταθει πισο μας και μας κοιτουν εξωνυχιστικα!<< Τελος παντων!. Στο θεμα μας.... εχω καθαρρησει την πληγη. Δεν φαινεται να εχει κατι μεσα. Κοιτα και εσυ για να ειμαστε σιγουρες και ξεκιναμε να τον μπαλονουμε >> τηες λεω αστειευτικα!

Υστερα απο τον γργορο ελενχο την Ηλεκτρας περνουμε και οι δυο μια ανασα και ειμαστε ετοιμες. Γυρναω στα αγορια και τους λεω οτι οποιος δεν τα παει καλα με τις φωνες και τα αιματα καλητερα να απομακρυνθει απο τωρα. Κνεις δεν κουνηθηκε και ολοι με κοιτουσαν αγερωχα. Πρεπει να νοιαζονται πολυ για αυτον τελικα. Φαινεται να μην ειναι απλως μια ομαδα αλλα μια οικογενεια και ενας απο τους αδελφους του βρισκεται σε κινδυνο.

Η Ηλεκτα προσεκτικα πιανει τα δυο κομματια δερματος και εγω σιγα -σιγα αρχιζω να περναω την βελονα , αφου την εχω απολυμανει πρωτα καλα, απο μεσα τους για να τα ενωσω. Οταν τελειωσαμε με τα ραμματα τηλιξαμε μια γαζα γυροαπο το στερνο του για ανα αποφυγουμε καποια τυχαια μολυνση.

Σηκωνομαι ενω η Ηλεκτρα περνει ξανα στην αγκαλια της το σωμα του πια κοιμισμενου Τηλεμαχου και προσπαθει να τον καθαρισει απο τα αιματα. Οι ανανθρες κραυγες που εβγαζε καατ την διαρκεια που προσπαθουσα να τον απολυμανω θα μεινουν για παντα ανεξητηλα χαραγμενες μεσα στο μυαλο μου. Το μονο καλο απο ολη αυτην την ιστορια ειναι οτι εσωσα μια ζωη . Το συναισθημα αυτο της πληροτητας και της υπερηφανιαςδεν μπορει να περιγραφτει με λεξεις. Εναι ενα μειγμα ανακουφισεις και χαρας αλλα παραλληλα πυπηκαι μετα την ακολουθουν η απορια και η περιεργεια. Αραγε πως εφτασαν μεχρι εδω τα πραγματα;

Ποιοι ειναι ολοι αυτοι; Που εχουμε μπλεξει;Ειναι μερικα απο τα ερωτηματα που ζαλιζουν το μυαλο μου.Αλλα μολις γυριζω το κεφαλι μου και τα ματια μου συναντουν τα δικα του πρασινα γινομαι αυττοματα αρμαιο των συναισθηματων που μας ενωνουω. Γιατι αποκλειεται να μην νιωθει και αυτος αυτον τον ηλεκτρισμο. Ή μηπως οχι;

Μακρια, περα στο βαθος αρχιζω να ακουω τις σειρηνες του ασθενοφορου.......... και τωρα;;;;;;;......................................