Unexpected Love (on going/slow update)

Chapter 3

Pagkarating namin sa school pinagtitinginan nanaman kami ni Blake. As usual di nanaman ako nagsalita kasi nasa school na. Actually may reason talaga ako kung bakit ayaw kong magsalita sa school eh. Kaso medyo mababaw kaya di ko nalang sinasabi sa mga kaibigan ko.
Grabe na yung tama ng mga babae dito sa Brent mayayamam naman sila pero kung makatingin naman sila saamin akala mo naman kami ang hari at reyna. May pa "wow" "wow" pa ano bang meron saamin eh pareparehas lang naman kasi kami ng suot.

"Hey! Blake and Mhari!" -salubong samin nina Ethan, Jacob, at Mysty sa may parking lot.

"Not gonna talk again besty?" -Mysty

"Don't know. Depends."

Kung alam lang kasi talaga nila yung reason ehh.. Ang hirap kasing sabihin. Ayaw ko pa kasing iopen sa kanila yung problem na yun. Baka kumalat kasi sa school.

--flashback--

"Hey kuya! Where would we eat?"
Nasa england kami this day. I'm really hungrryyyy. I literally want to eat!

"I don't know baby sis but I'm gonna look for one okay?"

"Okay. Hehe."
After ng mga 15 mins na paikot ikot nakahanap na din si kuya haaaay antagal kasi makahanap ng makakainan. Madami naman kasi kami nadaanan na fast food di pa kami doon kumain. Paano gusto niya sa resto daw. O diba mas maarte pa kuya ko kaysa saakin hahaa!

"What do you want to eat baby sis?"

"Anything kuya"

"Okay then."
As he ordered I looked at him and I saw his eyes behind those sunglasses. It was soo red and it was swollen which is a sign that he was crying all night. Hindi ko talaga mapigilan na di siya tanungin eh.

"Kuya?"

"Yes? Baby sis?"

"Did you cry last night?"
And there he stoped smiling. And I saw a single tear fell down from his eyes. Me and my brother never kept secrets from each other. Ganon kami kaclose. But after I saw that single tear I really didn't want to know the reason coming from him. I want to know it coming from someone else.

"Okay kuya, I'm gonna let this pass for now but please.. I don't want to see a single tear falling down again! Okay?"

"Okay. Baby sis."

After we ate umuwi na kami sa bahay namin dito sa England kasi nga we used to live here pero mas pinili nalang naming pamilya na umuwi sa Pilipinas hehe. Mas hayahay ang buhay sa Pinas eh. Nung nakarating na kami sa bahay I went straight to my room. I called my kuyas girlfriend which was my teacher. Ms Allyson Jether Olivar. Soon to be Mrs. Esperanza. Yes! Niloko niya yung kuya ko! Sobrang pogi, mabait, gentleman, at matalino kaya ang kuya ko! Andami kayang babaeng humahabol dito! Hindi ko lang talaga alam kung bakit si Ms Olivar ang nagustuhan niya eh! Grabe! Di ko parin talaga maisip na magagawa niya yun sa kuya ko! After that incident, sobrang nagalit ako kay Ms. Olivar soon to be Mrs. Esperanza. Dun ako nagstart na di magsalita sa school kasi I might spill na napakalandi nung teacher na yun. At napaiyak niya yung kuya kong never ko pa nakitang umiyak. NEVER! That was the first time! Kahit two years na ang lumipas after that incident hindi ko parin talaga maalis yung galit ko sakanya eh. Lagi ko kasi siyang nakikita sa school eh! EVERY DAY! EVERY DAMN DAY! Kaya nga ako yung lumalabas na di makamove on eh! Grabe lang kasi talaga yung kuya ko nun first time ko kasi talaga siyang nakitang ganun eh!

That's the reason kung bakit ako hindi nagsasalita sa school! Kasi ayaw kong mapahiya si Ms. Olivar dahil nagmakaawa saakin ang kuya kong nagpakatanga sa kanya na iniwan lang naman siya sa ere! Di pa nga niya binabalik yung mga binigay sakanya ni kuya eh! At ang other reason naman is sabi ko kasi sa sarili ko magsasalita lang ako ng normal sa school pag nakahanap na ulit si kuya ng makakapagpasaya sa kaniya.

*******
"Good Morning po sir!"  -bati nina Jacob at Mysty kay manong guard.

"Good Morning din Mysty at Jacob!"
After nilang igreet si manong dumeretso na kami sa room as usual puro "Uy andayan na si Mhari and friends!" Nanaman narinig ko tapos meron pang nag pipicture picture hindi naman kami artista. Medyo nakakainis haha pero super nakakatawa.

--Mysty's POV

Haaayyy.. Kailan kaya magsasalita ng normal tong bestfriend namin? Madaldal naman kasi to eh. Di lang talaga namin malaman kung ano bang reason kung bakit siya nagkaganyan. How I really wish na we know. Pero kasi sabi nung kuya niya pabayaan nalang daw muna namin eh. Kasi parang family problem yata yung reason.

"Hi! Ms. Olivar!" Bati ko kay Ms. Olivar.

"Hi! Ms. De León how's your grades? Miss ko na kayong maging student."

"Okay lang naman po hehe ganon padin haha pero improving naman po. Miss na miss na rin po namin kayo."

"Oh! Mhari! Miss na kita! How's your grades?"

"It's none of your business! Mrs. Esperanza!"
Hala! Nagalit yata si bestfriend! This was the first time na nakita ko siyang ganun! She never acted like this before. Omgee! And wth why did she call Ms. Olivar as Mrs. Esperanza?

After asking those questions in my mind, I just ran into her to see if she's okay.

"Are you okay Mhari?"

"Yes"

"What just happened?" Actually nung tinatanong ko ita natatakot ako haha kasi naman baka sagutin din niya ako ng it's none of your business haha.

"Tsk."

"What the?! I hate it when you say Tsk! It's not even a word Mhari! Why can't you just go back to your old self?!! Huh?? Plss Mhariii I really miss the old you." Hindi ko namalayan may tumutulo na palang luha sa mata ko. Ang weird nga eh pero I think it's normal hehe. Madrama daw kasi ako haha.

"I miss the old me too, Mysty. I just can't. Not now. Probably soon but not now." She whispered.

Naaawa na ako dito hindi ko talaga kasi alam kung anong reason eh kung bakit siya ganon. Sana nga alam ko para naman maintindihan ko siya. Pero hindi eh! Napaka secretive kasi nito ni Mhari eh. Buti nalng talaga at wala nang tao dito sa may garden ng school. Dito kasi pumunta si Mhari eh sinundan ko lang. Dito ko na din siya nasigawan hehe. Buti nga di nagalit eh. Pero pagka kasi siya na ang nagsalita napapagaan niya talaga ang loob ko super. Yung boses kasi ni Mhari super calming na ewan.