Little Black Dress ft. Louis Tomlinson

Deel 7

ik word wakker in een vreemde kamer. Ik rek me uit, gaap en open deze keer mijn ogen goed. Ik keek rond, het was een normale hotelkamer, met witte muren en een lekker zacht bed. Wat heb ik gedaan? het eerste wat in me op kwam was dat ik zo veel heb gedronken dat ik alles ben vergeten maar dan zou ik hoofdpijn moeten hebben.  Het enige wat ik me kan herinneren is mijn droom. Ik had gedroomd dat ik Louis had ontmoet. Of is het echt?

ik schudt mijn hoofd. Het kan nooit echt zijn, dat is te onwerkelijk. Ik rek me nog snel even uit voordat ik mijn voeten op de grond zet en zachtjes opsta. Ik bevroor toen ik opeens allemaal stemmen vanaf de andere kamer hoorde komen. Ik zet kleine stapjes en sluip naar de deur toe. Zo zachtjes dat ze mij niet kunnen horen. 

Ik sta stil voor de deur, twijfelend of ik hem open moet maken of niet. 

Net toen ik de deur wilde openen, werd de deur geopend door iemand anders. Ik gil van de schrik. Mijn eerste reactie is om de deur dicht te slaan, dus dat doe ik ook.

''auw'' Mompelt een mannenstem die de deur weer open slaat. Hij aait over zijn voorhoofd en kreunt nog wat. Ik kijk hem verbaasd aan. Het was helemaal geen droom, ik heb gewoon echt Louis ontmoet. 

''sorry'' Zei ik. ''ik schrok''

''Het geeft niet'' Zei hij nog steeds, kreunend. Ik heb de deur net keihard dichtgeslagen, het zou me niks verbazen als hij straks een bult op zijn hoofd heeft. 

''sorry'' Zei ik weer toen hij zijn handen van zijn voorhoofd weg haalde. het was helemaal blauw en er begon al een bult op te groeien. 

Louis loopt naar de gordijnen toe en trekt ze open. Ik word verblind door al het zonlicht dat plotseling in mijn gezicht schijn en knijp mijn ogen half dicht.

Toen ik het gekletter van glas hoorde, opende ik mijn ogen weer en keek Louis schuldig aan. 

''gaat het?'' vraag ik aan hem. de lamp op het nachtkastje is omgevallen en in honderden kleine stukjes glas gebroken.

''ik struikelde over iets''Zegt hij, zijn wangen rood wordend.

''sorry ik ben onhandig'' Zegt hij. Ik begin te lachen. ''anders ik dan wel'' antwoord ik. 

Er valt een ongemakkelijke stilte. Ik kijk aandachtig naar Louis, die over zijn voorhoofd aait en tegelijkertijd diep in gedachten naar de gebroken lamp staart.

''sorry dat ik hier in slaap ben gevallen'' Zeg ik tegen hem, om de stilte te verbreken.

''dat geeft ook niet'' Zegt hij lachend, bedenkend hoe vaak hij wel niet het geeft niet tegen mij heefd gezegt de afgelopen 5 minuten.

''en de lamp is kapot door mij'' Zeg ik. hij schudt zijn hoofd. 

''neh.. ik ben er tegen aan gebotst''

''maar ik heb allemaal rommel op de grond liggen'' Zeg ik, een beetje lachend.

Er valt weer een ongemakkelijke stilte en de stilte word gebroken door een geklop op de deur. Louis doet open. "Hey Louis, Ni..." Hij praat zijn zin niet uit. Hij kijkt verward van mij naar Louis en van Louis naar mij.

"Jaimooooooooon!! Goeiemorgen, mate!!" schreeuwt Louis door de hele kamer heen. De jongen heet dus Jaimon. (Spreek uit: Djee-mun) Wat een aparte naam. Het lijkt me wat Indonesisch achtig. Het verbaasd me hoe de boys met Louis kunnen leven. Hebben ze geen gehoorbeschadeging ofzo?

"Ehh... ja, goeiemorgen. Hoe dan ook, Niall belde me want hij was ongerust omdat je niet terug gekomen bent bij het Hotel. En ehh.. het management is niet blij." zegt Jaimon. Louis kijkt naar onder en balt zijn vuisten. "Wij krijgen nooit vrijheid! Altijd maar Louis dit, dat, zo en zus!" mompelt Louis.

"Nou ja, ik ga dan maar weer. Veel plezier samen!" Hij geeft me een knipoog. Ik kijk hem ondeugend aan en steek mijn tong naar hem uit. Hij lacht nog even en loopt de kamer uit.

"Ehmm.. Sorry dat ik steeds tegen je opliep in het vliegtuig. Ik was onhandig en..." Louis onderbreekt me. "Nee het spijt mij, voor mijn stomme gedrag. Ik had niet zo tegen je uit moeten vallen. Ik was boos op het management omdat ik het vliegtuig gemist had en..." Ik leg mijn vinger op zijn lippen.

"Niet te veel praten, Lou." zeg ik flirterig. Hij grinnikt en geeft me een kus op mijn wang. "Is hier ergens een badkamer? Want ik wil me even opfrissen."

Louis knikt en wijst me de weg. Ik ben klaar met opfrissen totdat ik besef dat ik geen kleren bij me heb. Ugh! "Lou! Ik heb geen kleren bij me. Mag ik wat van jou lenen?" Als reactie krijg ik een aanstekelijke lach.

"Wat lach jij nu weer!?"

"Hahahaha. Ik heb ook geen kleren bij me hahaha. Ik zal wel even vragen aan Jenna of je wat mag lenen."

Jenna? Wie is Jenna. Louis' zijn vriendin, of Jaimon's vriendin? Ach ja, als ik maar kleren krijg.

Louis klopt op de badkamerdeur. Hij geeft me een setje kleren. Het bestaat uit een rood onderbroekje en een schattig groen jurkje met een bloemenprint.

Ik loop de badkamer uit en zie iets waardoor mijn hart een slag over laat slaan.

--------------------------------------------

Hier is een nieuw stukje, sorry. WattPad flipt de laatste tijd een beetje.