Little Black Dress ft. Louis Tomlinson

Deel 14

Hij ziet er verschrikkelijk uit. Bloed druipt van zijn gezicht en neus, blauwe plekken overal, een grote snee in zijn been. Het doet me gewoon pijn om hem zo te zien. Hij staart me verschrikt aan. "LEXY! ZE HEBBEN LEXY. ZE GAAN WAT DOEN, IK WEET HET ZEKER!" schreeuwt Louis door elkaar. "Wow, Louis. Rustig. Wat is er gebeurd? Je ziet er verschrikkelijk uit, wie heeft dit gedaan?" Louis kan niet reageren of hij barst in huilen uit in mijn armen. Ik wieg hem heen en weer als een baby en sus zachtjes. Dat is de manier om hem rustig te krijgen. Als hij uitgehuild is, loopt hij naar het raam. Ik hoor hem naar adem happen. Hij blijft even verstijfd staan en rent vervolgens mijn appartement uit. Ik loop naar het raam om te kijken wat er aan de hand is. Beneden zie ik een roodharig meisje op de grond liggen. Wacht. Dat is Lexy!! Ik ren mijn appartement ook uit en bots zonder te kijken tegen Zayn aan. "Wow, rustig Harry..." Ik hoor niet meer wat hij zegt en ren weg. Ik ren uit het hotel en ren het dichtsbijzijnde steegje in om Lexy te vinden. En daar zie ik Louis, helemaal in shock, neergeknield bij Lexy. Hij kijkt me hulpeloos aan. Hij wijst naar Lexy's voet. Oh mijn god, haar voet is gebroken. "Bel een ambulance! NU!" schreeuwt Louis.

''ik heb geen ambulance nodig'' mompelt Lexy, ogen gesloten van de pijn. Louis kijkt haar aan alsof ze gek is. 

''volgens mij ben je op je hoofd gevallen'' Zegt Louis. Het komt over als een grap, maar aan zijn gezicht te zien is hij serieus. Ik pak mijn mobiel uit mijn zak en bel de ambulance. Ik kijk ondertussen naar Louis, die lexy's hoofd op zijn schoot heeft gelegd. Lexy heeft nog steeds haar ogen gesloten, af en toe kreunt ze wat uit van de pijn. 

''volgens mij heeft ze nog wat meer gebroken dan alleen haar voet'' Mompelt Louis. Ik haal mijn schouders op. De ambulance kwam al snel. Het was niet noodzakelijk -dat ze dood kon gaan- maar ze moet wel naar het ziekenhuis om te kijken naar haar verwondingen. Ze wordt de ambulance ingetild. Louis en ik rijden achter de ambulance aan, richting het ziekenhuis. We worden naar  een kamertje gestuurd waar lexy röntgefoto's moet nemen. Ze heeft een lading pijnstillers gekregen dus ze is er wat meer bij dan net. 

''Hoe gaat het?'' Vraagt Louis.

''hmm'' Mompelt ze, geen zin om te antwoorden. Ze staart naar de knopjes naast zich op het bed en drukt ze allemaal een voor een in. Louis blijft haar ondertussen aandachtig aan kijken, kijkend naar elk kleine detail met wat ze doet. 

Ik schrok toen ik de dokter binnen hoorde komen lopen. De dokter legde van alles uit, maar ik heb niks meegekregen. Ik ben er niet helemaal bij met mijn hoofd, ik heb het gevoel alsof ik elk moment in slaap kan vallen.

"Je hebt je arm en je voet gebroken. Ze worden zometeen gegipst." zegt de dokter.

"Kut! Nou ja dat word dan weer een rolstoel..." hoor ik Lexy mompelen. Ik loop naar haar toe en geef haar een knuffel. Louis doet hetzelfde en vervolgens barst Lexy in huilen uit.

-------------------------------------------

Hey mensen! Jaimon hier. Het spijt ons dat we zo lang niet meer hebben geupdate! Maar hier is de ontknoping van de cliffhanger van het vorige hoofdstuk eindelijk. Het is geen lang hoofdstuk, ik weet t, maar het heeft lang genoeg geduurd, toch? Ik hoop dat jullie er blij mee zijn:) Hebben jullie ook zin in volgende week dinsdag en woensdag? 1D en 5SOS? Ik in ieder geval wel;) Laat het me weten!

Jaimon