Kalbindeki Sesini Dinle

Annemin benden ayrılışı..

İnanmasaydı ayrılabilirdik belkide ama öyle birşey olmamıştı. Ama görmediğime yemin edebilirdim.

Aras beni bir yere götüreceğini söyledi. Hemen apar topar arabaya bindik. Bir mezarlığın önünde durunca korku sinmişti içime. Benim burayla alakam neydi ki ? Ben neden buraya gelmiştim. Anlamamıştım. Zaten Aras'da biraz koyu kıyafetler giymişti. Eee giydiyse.. O zaman bi yakınının mezarını ziyaret edecekti. İleride bir insan grubu birini gömüyorlardı. Aras o tarafa doğru götürmeye başladı. Acaba bugün mü ölmüştü ? Şaşırarak bakakaldım.

"Yasemin ÖZOĞLU vefat etti." Anonsunu duyunca yıkıldım. Bu.. bu.. bu benim annemdi.! Gözyaşlarıma engel olamayıp ağlamaya başladım. Aras'ın kollarında ağlıyordum. Annem daha dün yaşıyordu ve şimdi ölüydü!! İnanamıyordum. Aras'ın kollarında hala ağlarken birden gözlerim karardı. Sonrasında hiç bişi hatırlamıyordum. Gözlerimi açtığımda evde kendi odamdaydım.

Başımda halam,anneannem ve en önemlisi de Aras vardı. Başımda demişken bana bakmıyorlardı. Sadece uykudalardı. En azından Aras değil. Yanıma hemen gelip "ne oldu ?" bakışı attı. Hemen kalkmaya çalışınca Aras kızgın bakış attı. Ama bakışlarına hayrandım. Halam uyandı/uyanacak haldeydi. Aras benim uyanma sevincine benim yanağıma öpücük konuracakken halam "Hoop ben gidince öpersin sevgilini." Diyip kahkahalarla anneannemi de uyandırıp gittiler. Aras bana çapkın gözlerle bakınca anlamıştım zaten olayı.

Gözlerimi kapatıp dudaklarımı büzdüm. Öpmesini beklerken kamera sesi duydum. Ne alakaydı bu? Gözlerimi açınca Aras'ın benni çektiği ve ardından kahkahalar içinde kaldığını öğrendim. Domates gibi olduğuma yemin edebilirdim. "Ya Aras nesine gülüyorsun ? Söyle de bende güleyim." Der demez Aras "İlk okul hallerimi hatırlattın İzel. Ben arkadaşımla konuşurken hoca da bana öyle demişti. Ah eski günler.." dedi. Aras der demez tutamadığım kahkahayı artık serbest bıraktım. O kadar çok gülüyorduk ki en sonunda odama anneannem gelip "Azıcık susun be yavrularım bi uyutmadınız beni!." Diyip kapıyı kapattı. Aras bana dik dik bakarken benim içimde tuttuğum kahkahayı bıraktım. Aras gülmeyince kahkahamı yarıda bırakıp onu seyretmeye başladım. Onu seyrederken penceremden acayip bir şey geçtiğini söyleyince direk o yöne baktım. Hiç birşey olmadığını dönüp tam söyleyecekken Aras'ın bana doğru yaklaşan yüzünü gördüm. Aras'a karşı daha demin yaptığım şeyi yani gözlerimi kapatıp dudağımı büzünce Aras "Merak etme bu seferlik yanaktan alacağım." Diyip yanağımı öptü. Öptükten sonra içimden bir kahkaha tufanı olunca serbest bırakmak zorunda kaldım. Ben gülünce o da gülöeye başladı.

1-2 dakika bittikten sonra gülmeyi kestik ve Aras'a gülme krizi tutmuştu. Gülmelerimizin arasında Aras'ın telefonu çalıyordu. Bakınca benden izin isteyip odadan çıktı.