Bijles van Draco

Hoofdstuk 12 - Wraak

Ik word wakker van een paar scherpe nageltjes die in mijn voet worden gezet. Ik trek mijn voet haastig onder de dekens en twee donzen pootjes schieten mee. Ik doe mijn ogen open en kijk, nog duizelig van de slaap, naar het voeteneinde. Nymeria loert ineengedoken en met slaande staart naar de plek waar mijn voeten verdwenen. Ik glimlach en roep haar. Meteen gaat haar staart omhoog en komt ze snorrend op me af. Met haar kleine pootjes loopt ze over mijn benen en gaat dan precies op mijn blaas staan. Ik merk dat ik nodig naar het toilet moet.
In de leerlingenkamer slaat de klok zes uur. Het is maar goed dat ik nu wakker word en nog snel naar mijn eigen kamer kan sneaken voordat iedereen me ziet. Ik ga rechtop zitten en kijk naast me. In het schemerlicht van de vroege morgen zie ik Draco rustig slapen. Zijn mond staat een beetje open en hij ziet er zo schattig uit dat ik wilde dat ik weer een dreuzeltelefoon had zodat ik een foto van hem kon maken. Ik kus hem voorzichtig om hem niet wakker te maken en sla dan voorzichtig de onzichtbaarheidsmantel om en sluip de kamer uit, de trap af en de trap van de meisjesafdeling weer op. Nymeria volgt me op de hielen en strijkt langs mijn benen zodat ik bijna over haar struikel.

Ik sluip op mijn tenen door de slaapzaal naar de bedden van mijn afdeling, als ik ineens zie dat Patty's gordijnen niet helemaal dicht zijn. Ze ligt half blootgewoeld te slapen. Haar mond staat open en ze snurkt zachtjes. Ineens krijg ik een briljant idee om haar terug te pakken. Ik sluip zo zacht als ik kan naar haar nachtkastje en pak haar toverstok. Met een simpele verlamspreuk schakel ik haar uit. Ik heb geen idee of ze er wakker van is geworden, maar dat is nu niet belangrijk. Wat veel enger is, is het tweede gedeelte.
'Locomotor' fluister ik. Patty wordt opgetild van haar bed en volgt de toverstok. Snel spreid ik de onzichtbaarheidsmantel over haar uit, zodat ze onzichtbaar is. Dan sluip heel voorzichtig de slaapzaal uit. Op de trap wordt het moeilijk. De trap is weliswaar breed, maar niet zo breed dat er een liggend persoon doorheen kan. Twee keer bonkt Patty hard tegen de wand aan. Ik blijf stil staan om te luisteren, maar ik heb geluk. Er wordt niemand wakker. Ik loods Patty met een hand door de leerlingenkamer en beweeg haar de trap weer op naar de jongensslaapzaal. Ik loop heel voorzichtig langs de bedden tot ik bij het bed van Korzel, Kwast of Benno ben. Een paar seconden luister ik ingespannen, maar ik hoor alleen gesnurk en geadem. Centimeter voor centimeter open ik het gordijn. Ik zucht opgelucht: het is Korzel en hij ligt diep in slaap. Mijn hand trilt als ik de toverstaf op hem richt en opnieuw een verlamspreuk uitspreek. De rode straal verlicht de kamer even en weer ben ik angstvallig een paar seconden stil, maar niemand beweegt. Dan laat ik Patty langzaam naast Korzel zakken. Ik trek de deken weg en leg die dan losjes over hen heen. Ik merk verheugd op dat Korzel alleen een boxershort aanheeft en naast Patty in haar te kleine, te strakke en te roze negligé is dat perfect. Ik schuif het nachthemdje nog wat hoger bij haar dijen en modelleer ze tot ze knus tegen elkaar aanliggen. Ik leg Korzels hand op Patty's borst en Patty's hand op zijn blubberige onderbuik. Patty is inmiddels wakker zie ik aan een hevig opgezwollen ader in haar hals en ik zie dat er langs Korzels hoofd een zweetdruppel loopt. Mooi zo, laat ze maar lijden, denk ik grimmig. Ik loop naar Draco's bed en schud hem wakker met een hand over zijn mond. Hij luistert slaperig als ik mijn plan in zijn oor fluister, maar dan beginnen zijn ogen te stralen.
'Je moet wel een echte Zwadderich zijn' grijnst hij. 'Oh liefje, nu heb ik de perfecte smoes voor mijn ouders om Patty te dumpen!'
'Dat was ook mijn idee, maar kom op, ga Omber of Sneep waarschuwen. Ik verstop me.'
Draco sluipt de slaapzaal uit en ik positioneer me, onder de onzichtbaarheidsmantel, tussen de muur en de achterkant van het gordijn. Niet veel later komt Draco terug met zowel Omber als Sneep in zijn kielzog. Sneep heeft gewoon zijn gewaad aan (slaapt die man nooit?) maar Omber heeft een belachelijke pluizige, roze ochtendjas aan over haar roze nachtpon. Nu komt het moeilijkste gedeelte. Ik heb nog nooit twee mensen tegelijk vervloekt, maar het moet lukken. Over Korzel spraak ik de brabbelvloek uit en over Patty en Korzel beide de amnesiavloek terwijl ik de verlamming ophef. Op dat moment schuift Omber met een ruk het gordijn open en laat een harde gil van afschuw. Patty laat ook een gil en kijkt verbijsterd om zich heen terwijl ze van Korzel wegkruipt en zich tegelijkertijd probeert te bedekken. Korzel kijkt alleen maar verbijsterd in het rond en brabbelt onzin.
'Juffrouw Park' krijst Omber, 'wat is hier de bedoeling van?'
'Ik... ik weet niet... wat doe ik hier?' gilt Patty.
'Je denkt toch niet dat ik achterlijk ben?' schreeuwt Omber, 'beantwoord mijn vraag!'
Het... het...i...is niet wat het lijkt!' brabbelt Patty, bijna net zo onverstaanbaar als Korzel.
'Meneer Korzel' grauwt Sneep, 'wat doet juffrouw Park hier?'
'Iiiwwwnieeeee' zegt Korzel terwijl hij rood wordt en spuugbelletjes blaast.
Ik begin hem een beetje te knijpen. Ze mogen dit niet doorkrijgen. Gelukkig neemt Draco het over, zodat Sneep en Omber zich tot hem wenden.
'Patty, hoe kon je!' zegt hij, bijna met tranen in zijn ogen. 'Mijn ouders hadden ons aan elkaar beloofd. Ik zag je de hele week al flirten met hem, maar dit?'
Ik zie dat Sneep argwaan krijgt, maar Omber trapt er met open ogen in.
'Juffrouw Park, uw ouders zullen diep teleurgesteld zijn. Ik zie geen andere mogelijkheid dan ze in te lichten.'
'Niet zo snel' zegt Sneep, 'we moeten eerst kijken of er niets...'
Omber kijkt Sneep boos aan. 'Volgens mij geef ik hier de bevelen' zegt ze met haar belachelijk hoge stemmetje.
'Laat in ieder geval de stokken controleren op de laatste spreuken' zegt Sneep die duidelijk onraad ruikt.
Ik zie dat Omber er geen zin in heeft, maar toch luistert ze. Ze controleert de stokken van Kwast, Draco, Benno en daarna van alle andere jongens uit de verschillende jaarlagen, maar geen van de stokken heeft de afgelopen uren verdachte spreuken geproduceerd.
'Zijn we klaar?' snauwt ze tegen Sneep.
'Ik zou graag de stokken van de meisjes controleren' zegt die.
'Geen sprake van!' snauwt Omber.
Ik zucht opgelucht.
'We moeten alle scenario's uitsluiten' werpt Sneep tegen, 'juffrouw Park is een bloedzuivere heks uit een edele familie die veel voor Zweinstein betekent.'
Ik zie Omber weifelen. Ze beseft zich dat leerlingen als Patty Zweinstein een hoop geld opleveren. 'Als het dan moet' snauwt ze uiteindelijk.
Mijn hart zakt naar mijn maag, maar dan komt Draco in actie. Hij rent ineens op Korzel af en geeft hem een stomp op zijn gezicht. 'Je was mijn beste vriend!' schreeuwt hij met een perfect geacteerde, gebroken stem, 'hoe kon je!'
Zowel Sneep als Omber schieten naar voren om Draco tegen te houden die Korzel nu met armen en benen te lijf gaat.
'Meneer Malfidus' hijgt Omber terwijl ze hem aan zijn middel achteruit probeert te trekken, 'beheers u alstublieft.'
In de verwarring die is ontstaan, glip ik achter het gordijn vandaan en ren naar de deur, de trap af. Alleen heb ik nu een probleem. Onderaan de trap staan alle meisjes te luisteren.

Een aantal ogenblikken aarzel ik. Terug naar boven gaan is geen optie. Als ik op de trap blijf zitten, zal degene die naar beneden komt mij aanraken. De trap is te smal om iemand te ontwijken. Als ik doorloop, zullen ze het voelen. Ik hoor Sneeps zware voetstappen door de kamer lopen en zie zijn zwarte gewaad boven aan de trap verschijnen. Met een ruk trek ik de mantel van me af en duw me tussen de andere meisjes. Er wordt gegild en geduwd.
'Sorry, sorry' roep ik luid, 'ik struikelde.'
'Hoe kom jij ineens hier?' hijgt Margriet Bullemans.
'What the fuck, ik stond hier al de hele tijd hoor' zeg ik en ik kijk iedereen aan alsof ze gek zijn geworden. Ik zie dat ze aarzelen. Ze stonden in het donker en iedereen stond zo dicht op elkaar, dat niemand met zekerheid kan zeggen of ik er nu stond of niet.
'Dames, wat doen jullie hier?!' snauwt Sneep.
Tot mijn opluchting richt iedereen zich tot hem en snel glip ik naar de zijkant van de groep en duw de onzichtbaarheidsmantel in de mand met houtblokken bij de open haard en hoop dat het niemand zal opvallen.
'Voor iedereen een punt aftrek voor het 's nachts uit bed komen en het afluisteren van privézaken' gromt Sneep humeurig.
Een storm van protest gaat op, maar met een enkele handbeweging van Sneep is het weer stil. 'Jullie toverstokken' beveelt hij.
Met norse gezichten overhandigen de leerlingen hem een voor een hun toverstok. Elke stok wordt gecontroleerd. Als Sneep bij mij is aangekomen, overhandig ik hem mijn stok zonder hem aan te kijken. Het lijkt altijd of Sneep gedachten kan lezen.
'Prior Incantato' zegt Sneep.
De spreuken komen in omgekeerde volgorde uit mijn staf, maar zelfs Sneep kan er niets verdachts in zien. Plotseling pakt Sneep mijn kin beet en boort zijn zwarte ogen in de mijne. Ik voel een heel sterke drang om alles wat ik weet aan hem te vertellen of om eraan te denken. Met alles wat ik in me heb, verzet ik me tegen die drang. Uiteindelijk laat Sneep mij los en verdwijnt met een grom weer naar boven. Ik bid dat hij de staf van Patty niet zal controleren, maar ik merk dat mijn angst ongegrond is als ik boven Omber hoor snauwen dat de ouders van Patty en Korzel morgen op school uitgenodigd zullen worden voor een pittig gesprek.
Met een tevreden grijns wacht ik in de leerlingenkamer tot de meisjes geschokt roddelend naar boven zijn verdwenen. Dan pak mijn mantel en sluip naar boven.