22 Juni 1941
Grensgebied duits/sovjet gecontroleerd polen
Het was vroeg in de ochtend en nog steeds donker, we zaten in een greppel te wachten op het bevel om op te rukken. Je voelde de spanning in de lucht hangen en een zwarte schaduw ademde overdreven luid.
We lagen al enkele uren in deze verdomde greppel, we waren verkleumd tot op het bot.
Achter me begonnen mannen te mompelen en ramelde hun uitrusting, ik had de kracht niet in me om te kijken wat er aan de hand was.
Ik wou gewoon slapen...gewoon even mij ogen sluiten...op dat moment legde een iemand een hand op mijn schouder, ik draaide mij om en zag de haupsturmfuhrer mij gebaren recht te staan, we gingen oprukken!
Eerder had ik mij slap en vermoeid gevoeld maar nu gierde de adrealine door mijn lichaam, onzeker wat er zich bevondt achter het zwarte gordijn.
We waren beginnen marcheren in rijen aan beide kanten van de weg maar we hadden nog geen voertuigen gezien die ons kwamen ondersteunen. Wel was er een gigantische vloot van de luftwaffe overgevlogen maar we hadden ze niet zien terugkeren...ze zijn die Bolshevikken vast enorm op hun donder aan het geven.
Achter een uur wandelen kwamen we enkele bunkercomplexen tegen langs de kant van de weg,iedereen dook in de greppel,bang voor hun vuurspuwende mitrailleurs... Maar er kwam geen vuur... Ik benaderde de bunker met 3 andere door ze zorgvuldig te omzeilen via een nabijgelegen veld. Tot onze verbijstering was er geen alarm of geroep... Iemand wilde zijn granaat door de deur gooien maar ik hield hem tegen, ik hief mijn kar 98 voor me en sluipte de bunker binnen
Tot mijn verbazing was er geen wacht en kon ik gwn het slaapvertrek binnenwandelen waar een stuk of 10 soldaten lagen te slapen. Mijn adem stokte in mijn keel en nadat ik mijn angst had overwonnen schoot ik 2x in het plafond en riep AUFSTEHN! AUFSTEHN!
Ze stopte met snurken en sprongen hun bed uit, nog steeds niet bessefend wat er gebeurde zagen ze mij in het licht staan met mijn geweer op hun gericht.
AUSSTEIGEN!
Terwijl ze de slaap nog uit hun ogen wreven kwam ik buiten met mijn krijgsgevangenen, de zon was ondertussen opgekomen en de eerste zonnestralen schenen in onze gezichten.
JE LEEST
Brandende Horizon
Historical FictionEen verhaal van 3 jonge duitse soldaten. Het begin van een reeks verhalen over 3 jonge duitse soldaten die wanhopig proberen te overleven tijdens de tweede wereldoorlog. Hebben ze deze oorlog ooit gewild?zeker niet maar hun jeugdig optimisme zijn ze...
