Yine bir Ring ..
Yine bir Savaş ..
Yine bir Ölüm ..
Ve ..
Yine Onların Rövanşı..
Onların zehir zemberek hayatlarını minik bir elin yeşertmeye başlamasıyla başlamıştı hikayeleri..
O küçük masum kız çocuğu herşeyi alt üst etmişti. Hayatlar , g...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli Okumalar..
Şey .. Okumadan önce moral amaçlı yıldızcık kardeşe dokunur musunuz ? 😉😊
'ÖLÜM' dört harf , iki hece .. 'YAŞAM' beş harf , iki hece ..
Bu , hayatta kalma maçı. Ya maçı kazanır hayatına devam edersin ya da maçı kaybedersin hayatına son verirsin.
Ölümle yaşam arasında sadece bir harf var. Öyle ince bir çizgi ki ansızın sonsuz yaşama göçebiliriz. Oysa hangimiz bu maçta yaptıklarımızın bedelini ödemeye hazırız ki ? Ben cevaplayayım ; Hiç birimiz ..! Ama elbet bedeller ödenir hesaplar kesilirdi. Hiç kimse yaptıklarının bedelini ödemeden ölümün tadına bakamazdı ...
Azelya , Zeyd ve Vanessa da bedel ödemeye hazır değildi. Bedel ödemeden de bu maçın rövanşı hiç bitmeyecekti.
İşte burada başlıyordu Sokak Lambası ile Kuzey Yıldızı'nın imkansız aşkı .. Bizde bu imkansız aşka farkında olmadan tanıklık edersek , imkansız bir aşk gerçek bir aşka dönüşebilir miydi ?
✴✴✴✴
Acınası insanların acınası planlarıyla bir gün daha sona ermişti. Zeyd bir yarışın daha galibiyetinin sevinci ile Vanessa'yı götüreceği mekanı ayarlama çalışıyordu. Bu yarışla Dünyalar güzeli sevgilisinin sevgisini bir kat daha kazanmıştı. Onu herşeyden çok seviyordu.Vanessa kendisinden 4 yaş büyük olabilirdi ama bu yaş onlar için hiç sorun teşkil etmiyordu. Vanessa'nın yüreği o temiz kalbi Zeyd'e yetiyordu. Oysa Zeyd bilmiyordu ki hayatının kayması bir pamuk ipliğine bağlıydı . Gözleriyle görmüyor sadece yüreğiyle görüyordu. Öyle ki bu onun sonu demekti. Vanessa ise bu galibiyetin ona kazandırdıkları ile meşguldü. Kuş tüyü yastığına sarılıp sadece bundan sonra olacakları planlıyor , mutlulukla uykuya dalıyordu.
Diğer tarafta dedesinin yanında yaşayan sakin bir hayat süren masum kızımız Azelya vardı. Okuluna gider dedesine yardım eder küçük bir kafeteryada çalışıp geçimlerini sağlamaya çalışıyordu. Öyle ki bazen okul ve ev geçindirmek ağır geldiği ve bunları kaldıramayacağını düşündüğü an annesi ve babasının mezarına gider onlardan destek alır , tüm hücreleri huzurla dolar eve gelirdi. Tekrar hayat telaşına dalardı.
Oysa ki hiç birinin olacaklardan haberi olmadan hayatlarına devam ediyorlardı. Bilmiyorlardı ki bu düzenin elbet birgün bozulacağını ..
✴✴✴✴✴
Bir gün daha akıp gitmişti. Azelya şaşırıyordu hangi ara bu güneş batmıştı da akşam olmuştu. Yorgunluktan evin yolunu zor seçebiliyordu. Gözleri kapanmak için her anı değerlendiriyordu sanki.
