Adam tek başına yerden hayal kırıklarını toplarken , kırıklar eline ve boğazına batmış bu kadının haline üzülüyordu .
Birgün sırf kadın seviyor diye kestirmediği sakallarını sıvazlıya sıvazlıya geldi kadının yanına .
"Biz biriz , biz tek bir bedeniz öyle değil mi ?"
Diye sordu koyu renkli gözleri ile .
Kadın başını sallayabilmişti sadece .
Ne zaman konuşacak olsa boğazı düğümleniyordu kadının
Yutkunamıyordu bile .Kelimeler boğazına dizilmişti adamın yanında .
Adam derin bir nefes alarak yalvarışlı bakışları ile kadına baktı .
"Dök bana içini"
"Olmaz dökemem" diyiverdi kadın .
Utandığı gözlerini yerden kaldıramayışından belliydi.
Adam dizlerinin üstüne çöktü,
Ve inadına kadının gözlerine baktı .
Dalgalı denize meydan okurcasına ,
Dolu yağdıran koyu mavi gökyüzüne meydan okurcasına bakmıştı kadına .
Sonra ,
O kadını bitiren gülümsemesi ile edebiyatı parçalarcasına konuşmaya başladı ,
"Olsun dök içini , beraber toplarız söz"...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sencil Kadın
PoetryGamzelerini tüm dünyaya gösterircesine gülümsedi adam ve o an eridi kadın ...