Kadın üzülüyordu sakallarına kadar şiir kokan adama.
Gökyüzünün gözleri dolmuştu bu kadın için , dokunsanız yağmur yağacaktı durmadan .
Şiir kokan adam ,
Sakallarıyla oynaya oynaya geldi kadının yanına .
" Üzülme unutursun " dedi .
Gökyüzünü daha fazla kendini tutamadı ve bağıra bağıra , şimşekler eşliğinde ağladı .
İki dakika önce cıvıl cıvıl olan hava ,
Kadının ruhunu temsil ediyormuşcasına simsiyah oldu ..
Adam kadına unutursun kelimesinin sökmeyeceğini bildiği için ,
Kendine söve söve gidiyordu .
Kadının üstü adamın yokluğu sarmıştı .
Kadın ve gökyüzü ağlaştılar .
Tüm gökyüzü üzüldü bu adamın gidişine ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sencil Kadın
PoezjaGamzelerini tüm dünyaya gösterircesine gülümsedi adam ve o an eridi kadın ...